Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

Το πρωτογενές νομικό πλαίσιο καταπολέμησης της τρομοκρατίας της ΕE 193 ενός Ισπανού που είχε καταδικαστεί στη Γαλλία για τρομοκρατική δράση, το ∆ι- καστήριο κρίνει ότι «δεν αντίκειται ούτε προς το άρθρο 48 της Συνθήκης ούτε προς τις διατάξεις του παραγώγου δικαίου, με τις οποίες πραγματώνεται η ελευ- θερία κυκλοφορίας των εργαζομένων, να αποφασίσει ένα κράτος μέλος, έναντι ενός διακινούμενου εργαζομένου υπηκόου άλλου κράτους μέλους, τη λήψη διοι- κητικού χαρακτήρα αστυνομικών μέτρων περιοριζόντων το δικαίωμα διαμονής αυτού σε τμήμα του εθνικού εδάφους, και τούτο υπό την προϋπόθεση: α) ότι κάτι τέτοιο δικαιολογείται από λόγους δημοσίας τάξεως ή δημοσίας ασφάλειας ερει- δόμενους στην ατομική συμπεριφορά του, β) ότι, ελλείψει τέτοιας δυνατότητας, οι λόγοι αυτοί μπορούν να οδηγήσουν, λόγω της σοβαρότητάς τους, μόνο σε ένα μέτρο απαγορεύσεως διαμονής ή απομακρύνσεως από ολόκληρη την εθνική επι- κράτεια και ότι η συμπεριφορά που το οικείο κράτος μέλος σκοπεί να παρεμπο- δίσει παρέχει τη δυνατότητα, όταν κάτι τέτοιο προέρχεται από τους δικούς του υπηκόους, κατασταλτικών ή άλλων πραγματικών και αποτελεσματικών μέτρων σκοπούντων στην καταστολή της συμπεριφοράς αυτής 513 ». ∆ηλαδή, ένα κράτος μέλος δύναται να περιορίζει την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων σε τρο- μοκράτες οι οποίοι έχουν διαφύγει στο έδαφός του. ∆εν προβλέπεται, όμως, μη- χανισμός συνεργασίας μεταξύ των κρατών για τρομοκρατικά αδικήματα. Η όποια συνεργασία μεταξύ αρμόδιων εθνικών υπηρεσιών γίνεται μόνο μέσα από διμε- ρείς συμφωνίες. 4.4. Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη Το άρθρο 2 ΣυνθΕΟΚ αναφέρει ότι η Κοινότητα έχει ως αποστολή τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Η δημιουργία αυτής θα υλοποιηθεί, σύμφωνα με το άρθρο 3 εδάφιο γ’ ΣυνθΕΟΚ, μεταξύ άλλων, με την ανάληψη δράσεων από την πλευρά της Κοινότητας για την εξάλειψη των εμποδίων στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων. Η ίδια αρμοδιότητα της Κοινότητας επαναλαμβάνεται στο άρθρο 8 Α παράγραφος 1 ΣυνθΕΟΚ που προστίθεται με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (ΕΕΠ), 513.  Απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 2002, C-100/01, Ministre de l'Intérieur κατά Aitor Oteiza Olazabal (Συλλογή 2002, σ. 712). Ως προς τα πραγματικά γεγονότα, ο A. Oteiza Olazabal, Ισπανός υπήκοος βασκικής καταγωγής, εγκαταλείπει τον Ιούλιο του 1986 την Ισπανία για να εισέλθει στη Γαλλία όπου ζητά να του αναγνωριστεί η ιδιότητα του πρόσφυγα, αίτημα που απορρίπτεται. O A. Oteiza Olazabal διώκεται δικαστικώς στο γαλλικό έδα- φος, στο πλαίσιο διαδικασίας κινηθείσας κατ' αυτού κατόπιν της απαγωγής ενός βιομη- χάνου στο Μπιλμπάο (Ισπανία), απαγωγή διεκδικηθείσα από την ΕΤΑ. Tο εν λόγω πρόσω- πο καταδικάζεται από το Tribunal de grande instance de Paris (Γαλλία), δικάζον ως πλημ- μελειοδικείο, σε φυλάκιση δεκαοκτώ μηνών, εκ των οποίων οι οκτώ με αναστολή, και σε τεσσάρων ετών απαγόρευση διαμονής λόγω συμμετοχής σε οργάνωση κακοποιών με σκοπό τη διατάραξη της δημοσίας τάξεως διά εκφοβισμού ή τρομοκρατίας. Προβάλ- λοντας την ιδιότητά του ως κοινοτικού υπηκόου, ο A. Oteiza Olazabal ζητά τη χορήγηση αδείας διαμονής. Οι γαλλικές αρχές απορρίπτουν την αίτησή του, χορηγώντας του προ- σωρινές άδειες διαμονής και απαγορεύοντάς του τη διαμονή σε εννέα γεωγραφικά δια- μερίσματα της χώρας.