Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΕΕ 202 Συνθήκης καθώς για τη συγκεκριμένη θεματική δεν προβλέπονταν η συμμετοχή του μέχρι το Μάαστριχτ 533 . Το ∆ικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα στους τομείς ∆ΕΥ και δεν μπορεί να ελέγ- χει τα θεσπιζόμενα από το Συμβούλιο μέτρα. Μόνον οι διατάξεις των συμβάσεων που καταρτίζει το Συμβούλιο, εφόσον, όμως, περιλαμβάνουν ειδική ρήτρα, μπο- ρούν να τύχουν ερμηνείας, καθώς και σε κάθε περίπτωση που προκύψει διαφορά σχετικά με την εφαρμογή τους (άρθ. 31 ΣΕΕ). Κάνοντας έναν απολογισμό των πεπραγμένων επί του τρίτου πυλώνα του Μά- αστριχτ, θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Συνθήκη δεν αποτελεί το κείμενο το οποίο εξελίσσει τη συγκεκριμένη συνεργασία. Επί της ουσίας αναπαράγει εν μέ- ρει το προϋπάρχον σύστημα διακυβερνητικής συνεργασίας, γεγονός το οποίο εξηγεί και τις επικρίσεις που διατυπώνονται εις βάρος του: πολυάριθμα επίπεδα εργασίας, πολυπλοκότητα, έλλειψη διαφάνειας, υπαγωγή στους ίδιους μηχανι- σμούς ετερόκλητων κεφαλαίων μεταξύ τους. Αναμφίβολα, όμως, συνιστά αφετη- ρία για τη σταδιακή ενσωμάτωση στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θεμάτων που ανάγονται στον σημερινό χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιο- σύνης και αποτυπώνει πλέον και επίσημα την αναγνώριση της ανάγκης σταδια- κής ένταξης του κεφαλαίου της τρομοκρατίας στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το οποίο μέχρι τότε αναπτύσσονταν εκτός αυτής στο πλαίσιο δι- ακυβερνητικών μορφών συνεργασίας. Η δήλωση του Συμβουλίου ∆ΕΥ στην Γκο- μέρα (γνωστή και ως δήλωση της La Gomera) 534 στις 14 Οκτωβρίου 1995 και τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δύο μήνες αργότερα 535 θέτουν τους άξονες πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί η πολιτική της ΕΕ για την τρο- μοκρατία και, κατά συνέπεια, και τα «υλικά» για την οικοδόμησή της: εντατικο- ποίηση των επιχειρησιακών πληροφοριών σχετικά με τις τρομοκρατικές οργα- νώσεις, βελτίωση του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ των δικαστικών αρχών για τον περιορισμό του πιθανού κινδύνου να μείνουν ατιμώρητες τρομο- κρατικές πράξεις, συνεργασία για την έκδοση των κατηγορούμενων για τρομο- κρατικές πράξεις. Ένα χρόνο αργότερα, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του ∆ουβλί- νου στις 13 και 14 ∆εκεμβρίου 1996, οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταδικάζουν τις τρο- μοκρατικές ενέργειες και επαναλαμβάνουν την ανάγκη να εργαστούν από κοινού στενά για το συγκεκριμένο ζήτημα. Επιβεβαιώνουν τη στενή συνεργασία τους με άλλους διεθνείς εταίρους και διεθνείς οργανισμούς προκειμένου να επανεξε- τασθούν και να αναθεωρηθούν τα υφιστάμενα μέτρα για την αντιμετώπιση της 533.  Π. Ιωακειμίδης , Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση, ό,π., σ. 426. 534.  Για τη δήλωση της La Gomera βλ., European Commission , Press Realease Database, ό.π.· Déclaration de la Gomera, le 14 octobre 1995, doc. 10899/95. 535.  Conseil européen de Madrid 15 et 16 décembre 1995, annexe 3, διαθέσιμο στο http:// www.consilium.europa.eu/media/21175/madrid-conseil-europeen.pdf [προσπελάστηκε 6.1.2018].