Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Η ΑΠΟ∆ΕΙΞΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ∆ΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ 28 από τον διοικητικό δικαστή 134 , με αποτέλεσμα η ανακριτική αρχή να συνιστά στον κόσμο των πραγματικών περιστατικών ότι το αξίωμα jura novit curia για τους κανόνες δικαίου 135 . Τούτο δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο διοικητικός δικα- στής «αποδεικνύει» αλλά ότι μεριμνά για τη διακρίβωση της αλήθειας. Όπως ορθά παρατηρείται 136 , οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην επιλογή του ανα- κριτικού συστήματος στην διοικητική δίκη είναι κυρίως η ανάγκη τήρησης των αρχών της νομιμότητας της διοικητικής δράσης, της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και της ισότητας των διαδίκων. Για τους ίδιους λό- γους, άλλωστε, κυριαρχεί ως θεμελιώδες σύστημα αναφορικά με τη συλλογή του πραγματικού υλικού σε όλες εκείνες τις διαδικασίες που υπερέχει η θε- ραπεία του δημοσίου συμφέροντος (ακυρωτική διοικητική δίκη, ποινική δίκη κλπ.). Αντίθετα, στην πολιτική δίκη το ισχύον σύστημα συζητήσεως αποδίδει φιλελεύθερες πολιτικές αντιλήψεις που θέτουν στο επίκεντρο την ανάπτυ- ξη και τη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης για το άτομο, που με- ριμνά το ίδιο για την προστασία των δικαιωμάτων και εννόμων συμφερόντων του, μακριά από τον κρατικό παρεμβατισμό 137 . Η ανακριτική αρχή, όμως, περιχαρακώνεται εντός των ορίων που θέτει η δια- θετική αρχή. Η διαθετική αρχή (ή αρχή της διαθέσεως) ως δικονομικό σύστη- μα απαντά στο ερώτημα ποιος υπάγει ορισμένη διαφορά στην κρίση του δι- καστηρίου 138 . Κατά την διαθετική αρχή η έναρξη της διοικητικής δίκης γίνε- ται πάντοτε με πρωτοβουλία του ιδιώτη που έχει προσωπικό, άμεσο και ενε- στώς έννομο συμφέρον με την κατάθεση του εισαγωγικού της δίκης δικο- γράφου (άρθ. 71, 126 Κ∆∆) και όχι αυτεπαγγέλτως απ’ το δικαστήριο 139 . Μά- 134.  ∆αγτόγλου Π., ∆ιοικητικό ∆ικονομικό ∆ίκαιο, ό.π., αρ. 277, σελ. 242, Ράικος ∆., ∆ιαθετική αρχή και ∆ιοικητική ∆ίκη, ό.π., σελ. 1090, Μπουκουβάλα Β., Ε∆∆Α, αρ- χή της ισότητας των όπλων και αυτεπάγγελτη εξέταση νομικών ζητημάτων στη διοικητική δίκη υπό το πρίσμα των σύγχρονων προτάσεων για τη θεσμοποίηση του εισηγητή δικαστή στις διοικητικές διαφορές ουσίας, διαθέσιμο στον ιστότο- πο: https://www.constitutionalism.gr/edda-arhi-isotitas-oplon-eisigitis-dikastis σελ. 2, (προσπελάστηκε 01.09.2018), Γέροντας Α., Επιτομή ∆ιοικητικού ∆ικονομικού ∆ικαίου, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2014, σελ. 33, Μουζουράκη Π., Όψεις του ανακριτικού και του συζητητικού συστήματος στον Κώδικα ∆ιοικητικής ∆ικονομίας, ∆ι∆ικ 6/2005, σελ. 1416. 135.  Σκιαδά Α., Ο αυτεπάγγελτος έλεγχος της τυπικής νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, ΘΠ∆∆ 7/2015, σελ. 621. 136.  Ράικος ∆., Τα γνωσιολογικά θεμέλια της αποφάσεως του διοικητικού δικαστή, ∆ι∆ικ 3/2005, σελ. 572, του ίδιου, Σχόλιο στην ΣτΕ 170/2012, ∆ι∆ικ 4/2012, σελ. 833. 137.  Ασημακοπούλου Ε., Η σύγχρονη φυσιογνωμία της συζητητικής αρχής, εκδ. Σάκκουλα Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 1η έκδ., 2017, σελ. 9 επ. και 15 επ. 138.  Ράικος ∆., ∆ιαθετική Αρχή και ∆ιοικητική ∆ίκη, ∆ι∆ικ 21/2009, σελ. 1089 επ. 139.  ∆αγτόγλου Π., ∆ιοικητικό ∆ικονομικό ∆ίκαιο, ό.π., αρ. 273 σελ. 236-237.