Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Η ΑΠΟ∆ΕΙΞΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ∆ΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ 30 προσβαλλόμενης πράξης ή της αποτελούσας το έρεισμα αυτής αιτιολογίας (π.χ. πέραν της έκθεσης ελέγχου) 147 . Ταυτόχρονα, η ανακριτική αρχή, όπως οριοθετείται απ’ την αρχή της διαθέσε- ως, νοθεύεται από το βάρος του διαδίκου να αποδείξει τους πραγματικούς ισχυρισμούς του (145, 150 Κ∆∆) 148 . Πράγματι, ο δικονομικός νομοθέτης επι- φόρτισε τους διαδίκους με την υποχρέωση να αποδεικνύουν τα πραγματι- κά γεγονότα που επικαλούνται για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Η εν λόγω υποχρέωση εισάγει στη διοικητική δίκη την έννοια του υποκειμενικού βάρους απόδειξης με αποτέλεσμα την δημιουργία ενός «μεικτού συστήμα- τος» όπου η συλλογή του αποδεικτικού υλικού ανατίθεται παράλληλα στο δι- καστήριο και στους διαδίκους, με τους τελευταίους, όμως, να φέρουν τον σο- βαρό κίνδυνο να μην εφαρμοστεί ο ευνοϊκός για τους ίδιους κανόνας δικαίου του οποίου ζητούν την εφαρμογή. Ιδίως, μάλιστα, στο πεδίο της φορολογι- κής δίκης, μετά την τροποποίηση του άρ. 79 παρ. 5 Κ∆∆, η αποδεικτική πρω- τοβουλία του (φορολογικού) δικαστή εμφανίζεται έτι περιορισμένη με απο- τέλεσμα να παρατηρείται στο πεδίο αυτό μια λανθάνουσα στροφή προς το συ- ζητητικό σύστημα 149 . Γ.  Η αρχή της έγγραφης προαπόδειξης Κατά γενική δικονομική αρχή η προαπόδειξη συνιστά κανόνα στη διοικητι- κή δίκη 150 με αποτέλεσμα οι διάδικοι να έχουν υποχρέωση να προσάγουν στο δικαστήριο τα αποδεικτικά προς υποστήριξη των πραγματικών ισχυρισμών τους μέσα ως και την προηγούμενη ημέρα εκείνης κατά την οποία γίνεται η πρώτη συζήτηση της υπόθεσης. Η αρχή της προαπόδειξης καθιερωνόταν στο άρθρο 95 παρ. 1 του προϊσχύσαντος Κώδικα Φορολογικής ∆ικονομίας σύμ- φωνα με το οποίο οι διάδικοι υποχρεούνται να προσκομίζουν τα αποδεικτικά στοιχεία στη γραμματεία του δικαστηρίου το βραδύτερο μέχρι την παραμο- νή της πρώτης συζήτησης της υπόθεσης, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 125 του ίδιου Κώδικα η προαπόδειξη με έγγραφα ήταν υποχρεωτική για τους διαδί- κους, οι οποίοι όφειλαν να προσκομίσουν όσα έγγραφα έχουν ως την προη- 147.  Ράικος ∆., ∆ιαθετική αρχή και ∆ιοικητική ∆ίκη, ∆ι∆ικ 5/2009, σελ. 1102 όπου και περαιτέρω παραπομπές σε ΣτΕ 56/2002, 1620/1993, 3174/1989, 3399/1988, 4869/1984, 3062/1983, 2894/1981, Μπουκουβάλα Β., Ε∆∆Α, αρχή της ισότητας των όπλων και αυτεπάγγελτη εξέταση νομικών ζητημάτων …, ό.π., σελ. 5. 148.  Για την έννοια του βάρους απόδειξης στη διοικητική δίκη βλ. Σκουρής Β., Το βάρος της αποδείξεως στη διοικητική δίκη, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1981. 149.  Μουκίου Χ., Ζητήματα της έκτασης του δικαστικού ελέγχου επί διαφορών ουσίας. Ιδίως επί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών και επί παραλείψεων, ∆ι∆ικ 2/2016, σελ. 175. 150.  Αναλυτικά για την προαπόδειξη στη διοικητική δίκη βλ. Γώγος Κ., Η προαπόδειξη στην διοικητική δικονομία, Ελλ∆νη 3/2001, σελ. 596.