ΑΞΙΟΠΟΙΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Ν 2121/1993 Άρθρο 66 69 3. Υποκείμενα τέλεσης Δε δημιουργείται αντίφαση στην καταδικαστική για παράνομη δημόσια εκτέλεση έργων απόφαση με το να γίνεται δεκτό ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν παρών κατά τη στιγμή του ελέγχου από τα αρμόδια όργανα της ΑΕΠΙ, δεδομένου ότι αυτός καταδικάστηκε με την ιδιότητα του υπευθύνου του εστιατορίου. ΑΠ 907/2003, ΕλλΔνη 2003,1480, ΠΛογ 2003,993, ΠοινΧρ 2004,213. Το έγκλημα του άρθρου 66 παρ. 1 Ν 2121/1993 τελείται και από πρόσωπα που ο επι- χειρηματίας έχει προσλάβει με σύμβαση εργασίας. ΓνμδΕισΑΠ 6/1993, Υπερ 1994,640. 4. Αντικείμενο προσβολής α. Έννοια έργου - πρωτοτυπία Ως έργο νοείται κάθε πρωτότυπο δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκ- φράζεται με οποιαδήποτε μορφή, όπως τα αναφερόμενα ενδεικτικώς στην παρ. 1 του άρθρου 2 του νόμου. ΑΠ 2080/2001, ΠοινΧρ 2002,806. Με τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του νόμου ο νομοθέτης εννοεί ως έργο κάθε δη- μιούργημα του ανθρώπινου πνεύματος, που υποπίπτει στην όραση ή στην ακοή ή και στις δύο αυτές αισθήσεις, και είναι πρωτότυπο. Πότε υπάρχει έργο και είναι πρωτό- τυπο θα το κρίνει ο δικαστής. Η πρωτοτυπία που απαιτεί ο νόμος σημαίνει ότι το έργο είναι πρωτοφανέρωτο στην ουσία (ιδέες) ή στη μορφή του ή και στα δύο, ανεξάρτητα από την όποια αξία ή απαξία αυτού, επιστημονική ή καλλιτεχνική. Το γεγονός ότι ένα τέτοιο έργο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη δε σημαίνει ότι δεν προστατεύεται. ΣυμβΑΠ 218/2007, ΠοινΔικ 2007,1398, ΠΛογ 2007,180. Ένα έργο είναι πρωτότυπο, όταν κάτω από όμοιες συνθήκες και με όμοιους στόχους κανένας άλλος δε θα δημιουργούσε ένα όμοιο έργο. ΑΠ 2330/2007, ΠΛογ 2007,1663, ΠραξΛογΠΔ 2008,637, ΠοινΧρ 2008,818, ΝοΒ 2008,1622. Έτσι και ΑΠ 1118/2006, ΝοΒ 2006,1140, ΠΛογ 2006,985, ΠοινΧρ 2007,417. Η πρωτοτυπία, η έννοια της οποίας δεν προσδιορίζεται από το νόμο, είναι, κατά την κρατούσα στη νομολογία άποψη, η κρίση ότι, κάτω από παρόμοιες συνθήκες και με τους ίδιους στόχους, κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δεν θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο ή ότι παρουσιάζει μια ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύψους», κάποια απόσταση δηλαδή από τα ήδη γνω- στά ή αυτονόητα. ΣυμβΑΠ 513/2008, ΠΛογ 2008,366, ΝοΒ 2008,2484. Βλ. παρόμοια ΤριμΕφΑθ 9259/2010, ΠοινΧρ 2011,538, η οποία προσθέτει: Η μοναδικότητα αυτή μπορεί να αναζητηθεί σε κάποιο από τα γνωρίσματα του έργου (στο θέμα, στη σύλληψη, στην κατάταξη, στη διατύπωση, σε κάποιες λεπτομέρειες), ανάλογα με το είδος και τη φύση του. Δεν αρκεί όμως για να προσδώσει πρωτοτυπία σε ένα έργο το απλό γεγονός ότι αυτό δεν είναι αντιγραφή (ακόμη και με κάποιες παραλλαγές) ενός άλλου, ούτε η πρωτοτυπία ταυτίζεται με τον κόπο, την επιμέλεια, την έκταση, τη χρησιμότητά του, τη δαπάνη ή τη χρονική διάρκεια που απαιτήθηκαν για την εκπόνησή του,