ΑΞΙΟΠΟΙΝΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Άρθρο 66 Ν 2121/1993 70 αλλά θα πρέπει να παρουσιάζει (ως σύνολο ή τμήμα του) την απαιτουμένη πρωτοτυπία, δηλαδή να είναι στατιστικά μοναδικό. Εφόσον συντρέχουν οι ως άνω προϋποθέσεις, ο νόμος προστατεύει το έργο ως άυλο αγαθό (όχι ως υλικό αντικείμενο καθ` εαυτό που ενσωματώνει το πνευματικό δημιούργημα), και μόνο σε σχέση με τη συγκεκριμένη μορφή που έδωσε σ’αυτό ο δημιουργός του. Η πρωτοτυπία αποτελεί βασική προϋπόθεση της προστασίας του νόμου, ο οποίος όμως - με εξαίρεση τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών (άρθρο 2 παρ. 3 εδ. δ΄ Ν 2121/1993) - δεν δίνει ορισμό αυτής, αλλά αφήνει στην επιστήμη και στη νομολογία τον προσδιορισμό της έννοιάς της. Βασικό δε κριτήριο είναι, κατά την κρατούσα στη νομολογία άποψη, η προσωπική συμβολή, χάρη στην οποία το έργο παρουσιάζει μια ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο «δημιουργικού ύψους», κάποια απόσταση δη- λαδή από τα ήδη γνωστά ή αυτονόητα, έτσι ώστε να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας ή από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα. Αν ένα πνευ- ματικό δημιούργημα είναι πρωτότυπο έργο ή όχι, αποτελεί πραγματικό ζήτημα, άρα κρίνεται ανελέγκτως από το δικαστήριο της ουσίας. ΑΠ 1267/2015, ΠοινΧρ 2017,136. Παρόμοια η ΑΠ 1239/2011, ΠραξΛογΠΔ 2011,423, κατά την οποία επιπλέον το εφετείο αιτιολογημένα δέχτηκε ότι οι φόρμες των αναπαραχθέντων αντικειμένων είναι πρωτότυπα έργα τέχνης της πολιτικώς ενάγουσας, γιατί κατασκευάστηκαν με την προσωπική συμβολή της, δηλαδή με τα διακριτικά πιο πάνω γνωρίσματα που αυτή εμπνεύσθηκε και προσέδωσαν στα αντικείμενα αισθητικό περιεχόμενο και μοναδικότητα στην έκφραση και στη συνθετική διαμόρφωση που τα ξεχωρίζουν από άλλα παρεμφερή αντικείμενα του ίδιου σκοπού και μάλιστα τέτοια μορφή σε αυτά, ώστε αυτός που τα έχει δεί «είναι σε θέση να τα ξεχωρίσει οπουδήποτε τα ξαναδεί», δεδομένου ότι τα διακριτικά αυτά γνωρίσματα που εμπνεύστηκε η πολιτικώς ενάγουσα καθιστούν τα αντικείμενα ξεχωριστά και σαφώς διακρινόμενα ως προς τη μορφή τους, ως έχοντα δώσει η πολιτικώς ενάγουσα στις φόρμες των αντικειμένων αυτών τη δική της έμπνευση και αποτυπώσει την προσωπικότητά της. Δεν χρειαζόταν δε, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 1 του Ν 2121/1993, ρητή μνεία, όσον αφορά τις φόρμες «για διαφορά αυτών με την καθημερινότητα» ώστε να χαρακτηριστούν πρωτότυπα έργα τέχνης, αλλά αρκεί το ότι το εφετείο δέχτηκε -και ορθά-ότι με βάση τα γενόμενα δεκτά περιστατικά, οι φόρμες είναι πρωτότυπα πνευματικά δημιουργήματα «έργα τέχνης» της αρχικής δημιουργού αυτών πολιτικώς ενάγουσας. β. Ειδήσεις Το ζήτημα της πρωτοτυπίας του έργου διατηρεί τη σημασία του και στις περιπτώσεις των ειδήσεων ή γεγονότων που κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 2 παρ. 5 Ν 2121/93 δεν υπάγονται στην έννοια του έργου. Δηλαδή η καταχώριση και η δημοσίευση ειδή- σεων τυγχάνει προστασίας όταν δεν περιορίζεται απλώς στην απόδοση των γεγονό- των, αλλά περιέχει στοιχεία προσωπικής δημιουργίας, πέραν των πληροφοριών περί της πραγματικότητας, συνιστάμενα σε εκτιμήσεις, σχολιασμούς, αναλύσεις, ερμηνείες, συσχετισμούς με ανάλογα συμβάντα του παρελθόντος, συζητήσεις με τρίτα πρόσωπα, συγκριτικά συμπεράσματα κτλ. Είναι ευνόητο ότι μόνο ο τρόπος της διατύπωσης κατά την παράθεση του γεγονότος, ακόμα κι αν είναι απολύτως διακριτός έναντι άλλων, δεν συνιστά πρωτότυπο πνευματικό έργο, εφόσον αφορά στην απόδοση του αυτού συμβά- ντος και δεν εκτείνεται στην εν γένει υιοθέτηση του ύφους γραφής, της κατάρτισης των