ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ

Βιομηχανικά Σχέδια και Υποδείγματα 28 νται οι εξής προϋποθέσεις: α) να υφίσταται σχέση ανταγωνισμού, β) η πράξη να τελείται με πρόθεση ανταγωνισμού, γ) να είναι αντικειμενικά ικανή να επι- φέρει τα επιδιωκόμενα με αυτήν αποτελέσματα και δ) να αντίκειται στα χρη- στά ήθη». Η έννοια των χρηστών ηθών δεν προσδιορίζεται από το νόμο, αλλά αφήνεται στην κρίση του δικαστή να κρίνει, μετά από επιμελή εκτίμηση κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, με βάση το αίσθημα και τις ιδέες κάθε δικαίου και ορθά σκεπτόμενου ανθρώπου, μέσα στο συναλλακτικό κύκλο όπου γίνεται η πράξη 34 . Ως κριτήριο των χρηστών ηθών χρησιμεύουν οι περί ηθικής ιδέες του κοινωνικού ανθρώπου, που σκέπτεται με χρηστότητα και φρόνηση, κατά την εκάστοτε περί τούτου γενική αντίληψη. Άλλωστε, πράξη που εμπίπτει στην πιο πάνω γενική ρήτρα μπορεί να θεωρηθεί και η απόσπαση (προσέλκυση) πε- λατείας, με τη συνδρομή όμως ειδικών συνθηκών, που την καθιστούν αθέμι- τη, δηλαδή εφόσον γίνεται με σκοπό ανταγωνισμού, με μέσα που αντίκεινται στα χρηστά ήθη. Στο πλαίσιο αυτό, που διαμορφώνει η άνω γενική ρήτρα, δεν επιτρέπεται ο επιχειρηματίας (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) να προβεί στην πλή- ρη απομίμηση ενός προϊόντος, που παράγεται από άλλον, εφόσον αυτό γίνε- ται με πρόθεση αθεμίτου ανταγωνισμού, ήτοι προσελκύσεως της πελατείας του αντιπάλου, αφού η κατά τέτοιο τρόπο απομίμηση προϊόντος δύναται να προκαλέσει κίνδυνο συγχύσεως στο μέσο καταναλωτή ή συναλλασσόμενο ως προς την προέλευση των ομοειδών προϊόντων. Ο διασχηματισμός του εμπο- ρεύματος, με το οποίο έχει καθιερωθεί στις συναλλαγές ως εμπόρευμα της συ- γκεκριμένης επιχειρήσεως, αποτελεί το διακριτικό γνώρισμα του εμπορεύμα- τος, με το οποίο διακρίνεται από άλλα ομοειδή. Στην περίπτωση αυτή ο πλητ- τόμενος δικαιούται να αξιώσει την παράλειψη, κατά τα άρθρα 13 και 14 εδ. γ΄ Ν 146/1914. Εξάλλου, κατά το άρθρο 13 παρ. 1 του αυτού νόμου: «Όστις στις συναλλαγές κάνει χρήση κάποιου ονόματος, εμπορικής επωνυμίας ή ιδιαιτέ- ρου διακριτικού γνωρίσματος κατ/τος ή βιομηχανικής επιχειρήσεως με τρό- πο που μπορεί να προκαλέσει σύγχυση με το όνομα, την εμπορική επωνυμία ή το ιδιαίτερο διακριτικό γνώρισμα τα οποία άλλος νόμιμα μεταχειρίζεται, μπο- ρεί να υποχρεωθεί από τον τελευταίο σε παράλειψη της χρήσεως, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 3 του αυτού νόμου: Ως ιδιαίτερο διακριτικό γνώρισμα θεωρείται και ο ιδιαίτερος διασχηματισμός ή η ιδιαίτερη διακόσμη- ση των εμπορευμάτων, εφόσον είναι γνωστά στους σχετικούς κύκλους των συναλλαγών ως διακριτικά σημεία των ομοίων εμπορευμάτων άλλου τινός». Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει 1) ότι για την εφαρμογή του άρθρου 1 απαιτείται η πράξη αφενός να έγινε προς το σκοπό του ανταγωνισμού και αφετέρου να αντίκειται στα χρηστά ήθη, ως κριτήριο των οποίων χρησιμεύ- ουν οι ιδέες του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, που, κατά τη γενική αντίλη- 34. ΕφΑθ 5489/1991 ΕλλΔνη, 1991, 651, Ρόκα , Αθέμιτος Ανταγωνισμός, σελ. 28.