Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΟΤΑ ΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

XV Θα ολοκληρώσω την ενότητα αυτή όπως άρχισα, με κάποια λόγια του Ν. Καζαντζά- κη (1961), από το έργο του «Αναφορά στο Γκρέκο», που μελέτησα σε εργασία μου στο πρώτο έτος των σπουδών μου στο τμήμα ∆ιεθνών Σχέσεων στο Πάντειο και μου δείχνει από τότε τον δρόμο που ακολουθώ: «Να γιατί όλη η ζωή, παππού, ήταν ανήφορος. Ανήφορος και γκρεμός κι ερημία. Κινήσαμε με πολλούς συναγωνιστές, με ιδέες πολλές, συνοδεία μεγάλη. Μα όσο ανηφορίζαμε κι η κορφή μετατοπίζου- νταν κι αλάργαινε, συναγωνιστές κι ιδέες κι ελπίδες μάς αποχαιρετούσαν, λαχάνια- ζαν, δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν ν΄ ανέβουν πιο απάνω. Κι απομέναμε μονάχοι με τα μάτια καρφωμένα στην Κινούμενη Μονάδα, στη μετατοπιζόμενη κορφή. ∆ε μας κι- νούσε η αλαζονεία, μήτε η απλοϊκή βεβαιότητα πως θα σταθεί μια μέρα η κορφή και θα τη φτάσουμε. Μήτε κι αν τη φτάναμε, πως θα βρούμε εκεί απάνω την ευτυχία, τη σωτηρία και τον Παράδεισο. Ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και Παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση» .