Χ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ 2367 ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Ευρωπαϊκή Διαταγή Δέσμευσης Λογαριασμού Άρθ. 738Α σιο διεθνούς εμπορικής διαιτησίας ή υποστηρικτικών της διαιτησίας δικών [έτσι Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 317]. Διασυνοριακές υποθέσεις. Περαιτέρω, ο Κανονισμός 655/2014 εφαρμόζεται απο- κλειστικά σε «διασυνοριακές υποθέσεις», των ορισμό των οποίων δίδει ήδη η ρύθμι- ση του άρθρ. 3 παρ. 1 αυτού (βλ. και αιτιολογική σκέψη 10 του Προοιμίου του Κανονισμού). Ειδικότερα, ως διασυνοριακή χαρακτηρίζεται η υπόθεση όταν ο τραπε- ζικός λογαριασμός ή οι τραπεζικοί λογαριασμοί που πρέπει να δεσμευτούν βάσει της Διαταγής Δέσμευσης τηρούνται σε κράτος μέλος διαφορετικό από: (α) το κράτος μέλος του δικαστηρίου στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση της Διαταγής Δέσμευσης κατά το άρθρο 6, ή (β) το κράτος μέλος της κατοικίας του δανειστή [βλ. Κόντη , Επίκαιρα ζητή- ματα, σ. 118-119]. Κρίσιμος χρόνος για τη διαπίστωση του στοιχείου αυτού (της δια- συνοριακής υπόθεσης) είναι η ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης για έκδοση Διαταγής Δέσμευσης στο δικαστήριο που έχει δικαιοδοσία να την εκδώσει (άρθρ. 3 παρ. 2 του Κανονισμού). Η μεταβολή στοιχείων που θα αναιρούσε τον χαρακτηρισμό μιας υπόθεσης ως διασυνοριακής, κατά τους ορισμούς του Κανονισμού 655/2014, με- τά την κατάθεση της αίτησης, δεν επηρεάζει την εφαρμογή του Κανονισμού, εφόσον εξακολουθεί να υφίσταται διεθνής δικαιοδοσία του δικαστηρίου για την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης [βλ. Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 322-323]. Η ρύθμιση του άρθρ. 3 παρ. 1 του Κανονισμού θέτει ως βασικό στοιχείο για το χαρακτηρισμό μιας υπόθεσης ως διασυνοριακής το κράτος μέ- λος στο οποίο τηρείται ο τραπεζικός λογαριασμός [ Orfanidis , Die Vorordnung, σ. 277, Γιαννόπουλος , ΕΠολΔ 2015, 683, Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 320, Κόντης , Επίκαιρα ζητήματα, σ. 118], ώστε μια υπό- θεση να χαρακτηρίζεται ως διασυνοριακή, όταν το δικαστήριο που εξετάζει την αίτη- ση έκδοσης Ευρωπαϊκής Διαταγής Δέσμευσης Λογαριασμού εδρεύει σε ένα κράτος μέλος και ο τραπεζικός λογαριασμός τηρείται σε άλλο κράτος μέλος [βλ. Γιαννόπουλο , ΕΠολΔ 2015, 683, Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 322]. Στην έννοια της διασυνοριακής υπόθεσης εμπίπτει και υπό- θεση στην οποία ο δανειστής έχει την κατοικία του σε ένα κράτος μέλος, ενώ το δικα- στήριο που επιλαμβάνεται της αίτησης για την έκδοση Ευρωπαϊκής Διαταγής Δέσμευσης Λογαριασμού και ο προς δέσμευση λογαριασμός βρίσκονται σε άλλο κρά- τος μέλος [ Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 322, βλ. και Γιαννόπουλο , ΕΠολΔ 2015, 683: «...[τ]ο κριτήριο που υιοθετεί ο Κανονισμός για τον προσδιορισμό του τόπου τήρησης του λογαριασμού επέχει θέση αμάχητου τεκμηρίου…»· επιφυλακτικός ο Κόντης , Επίκαιρα ζητήματα, σ. 122, ο ο- ποίος υποστηρίζει ότι το τεκμήριο είναι μαχητό]. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ως διασυνοριακή μπορεί να χαρακτηριστεί και υπόθεση στην οποία (με εξαίρεση το στοι- χείο του τόπου τήρησης του λογαριασμού) απουσιάζουν τα στοιχεία της αλλοδαπότη- τας [ Γιαννόπουλος , ΕΠολΔ 2015, 683], δηλαδή πρόκειται για «εσωτερική διαφορά» [ Πίψου , Εισήγηση στο 41ο Συνέδριο της Ενώσεως Ελλήνων Δικονομολόγων, σ. 322 μ.π.π.]. Εισάγεται, έτσι, στη διάταξη του άρθρ. 3 παρ. 1 του Κανονισμού σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τους Κανονισμούς 1896/2006 (άρθρ. 3), 861/2007 11