ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Πρόλογος 1ης έκδοσης XIV  ΙΙ. Ο νέος Κώδικας Δικηγόρων (Ν 4194/2013, ΦΕΚ Α΄ 208/27.9.2013) είναι αποτέλεσμα πολυετούς κυοφορίας μετά από αλλεπάλληλες, ενίοτε αντιφατικές, εξαγγελίες. Προσπά- θησε σε ορισμένο βαθμό να ρυθμίσει τις παραπάνω αλλαγές αντικαθιστώντας ένα νομο- θέτημα που αντιμετώπιζε το δικηγορικό λειτούργημα, αρχικά ως κλειστό και «αριστο- κρατικό», με βάση τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις της πρώτης μεταπολεμικής δεκα- ετίας, αλλά που, στη συνέχεια, μετά από διαδοχικές τροποποιήσεις, απώλεσε την εσω- τερική του συνοχή, αντιμετωπίζοντας αποσπασματικά το ποσοτικό άνοιγμα του επαγ- γέλματος. Ο παλιός Κώδικας ήταν μεν το μακροβιότερο θεσμικό νομοθέτημα του εν γέ- νει δικαιοδοτικού μηχανισμού, είχε όμως στο παθητικό του ίσως τις περισσότερες, από οποιοδήποτε άλλο, δικαστικά διαπιστωμένες αντισυνταγματικότητες. Στο πλαίσιο αυτό, ως προς τη γενική του αντίληψη, ο νέος Κώδικας -ορθά- συνεχίζει την κληρονομιά του ΝΔ 3026/1954 και, κατά τον τρόπο αυτό, την κλασική ευρωπαϊκή παράδοση του δικη- γόρου ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης και συμπαραστάτη του πολίτη. Ο δικηγόρος αναδεικνύεται σε έναν επαγγελματία, ο οποίος χρήζει σεβασμού, διευκόλυνσης και προ- στασίας εκ μέρους της Πολιτείας, ταυτόχρονα υπόκειται όμως σε υποχρέωση ιδιαίτερης πίστης προς τον εντολέα του και σε καθεστώς αυξημένων περιορισμών. Δεν επικράτη- σε λοιπόν το μοντέλο της δικηγορίας ως ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας υπό καθεστώς πλήρους ανταγωνισμού, το οποίο απαντάται σε ορισμένες από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Το καθεστώς του δικηγόρου ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης υπογραμμίζεται από την ανεξαρτησία του, η οποία περιλαμβάνει την, καταρχήν, απαγό- ρευση υπαγωγής του σε σχέση εξηρτημένης εργασίας και την, ενίοτε ιδιαίτερα άκαμπτη, απαγόρευση άσκησης άλλης επιχειρηματικής δραστηριότητας. ΙΙΙ. Η συνέχεια στην παράδοση του δικηγορικού λειτουργήματος περιλαμβάνει και την υποχρεωτική συσσωμάτωση των δικηγόρων σε Δικηγορικούς Συλλόγους, νομικά πρό- σωπα δημοσίου δικαίου, τα οποία ασκούν δημόσια εξουσία, αλλά και επιφορτίζονται με την προαγωγή του κράτους δικαίου, τη διασφάλιση της λειτουργίας της δικαιοσύνης και την υπεράσπιση της συνταγματικής νομιμότητας. Ο Κώδικας μεριμνά ειδικά για την αναγνώριση στους Δικηγορικούς Συλλόγους ενός ευρύτατου δικαιώματος άσκησης κά- θε είδους ενδίκων βοηθημάτων και μέσων, χωρίς να περιορίζει το αντικείμενο των εν λόγω δικών σε θέματα λειτουργίας της δικαιοσύνης και τήρησης του Συντάγματος. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι φέρουν κατά κύριο λόγο την ευθύνη για την εποπτεία για την τήρηση των επαγγελματικών κανόνων. Εν προκειμένω δεσπόζουσα είναι η πειθαρχι- κή δικαιοδοσία των Δικηγορικών Συλλόγων, στην οποία αφιερώνεται το εκτενές Η΄ κε- φάλαιο του Κώδικα, όπου αναγνωρίζεται πλέον ότι οι πειθαρχικές ποινές αποτελούν διοικητικές πράξεις που υπόκεινται στον ακυρωτικό έλεγχο του ΣτΕ. Σημαντική είναι επίσης η εξουσιοδότηση για την έκδοση ενιαίου Κανονισμού Λειτουργίας των Πειθαρ- χικών Συμβουλίων, η οποία και αξιοποιήθηκε ήδη, αλλά όχι χωρίς ερμηνευτικά προ-