ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ

Β. ΤΣΙΓΑΡΙ∆ΑΣ  201 Ν 4194/2013 Ειδικές μορφές άσκησης δικηγορίας Άρθ. 46 Ν 4194/2013  [1] σθης εντολής που επιτρέπει την καταγγελία μόνο για σπουδαίο λόγο θεωρείται άκυ- ρος, χωρίς να επηρεάζεται η εγκυρότητα της (υπόλοιπης) σύμβασης [ΑΠ 1047/2008 ΕλλΔνη 2008, 751 επ.] . Η ύπαρξη σπουδαίου λόγου αποτελεί προϋπόθεση για την εγκυρότητα της καταγγελίας εκ μέρους του εντολέα μόνο στην περίπτωση που, βάσει του εδ. β’ της παρ. 2 του άρθρ. 46, για το προσωπικό του εντολέα ισχύει κανονισμός που προβλέπει μονιμότητα στην υπηρεσία [ΑΠ 908/2017, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2023/2007 ΕλλΔνη 2008, 433 επ., ΑΠ 1379/2007 ΕλλΔνη 2007, 1387 επ.] με τη συγκεκριμένη διάκριση (μεταξύ έμμισθων δικηγόρων γενικά και έμμισθων δικηγόρων που παρέ- χουν τις υπηρεσίες τους σε εντολείς που διαθέτουν κανονισμό προσωπικού) να μην θέτει ζήτημα παραβίασης συνταγματικών αρχών [ΑΠ 1636/2012, ΝΟΜΟΣ] . Αρκεί, δε, στον κανονισμό να υπάγεται το προσωπικό, χωρίς να υπάγεται και ο δικηγό- ρος [ΕφΑθ 8011/2003 ΝοΒ 2004, 405 επ.] . Σε περίπτωση που ο δικηγόρος συνδέε- ται με σχέση εντολής με νομικό πρόσωπο, η καταγγελία είναι υποστατή εφόσον γίνει από όργανο που έχει τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα [ΑΠ 557/2008 ΑρχΝ 2010, 170 επ.] . Ειδικό λόγο καταγγελίας εισάγει η, ήδη τροποποιηθείσα, παρ. 5 του άρθρ. 46, σύμφωνα με την οποία κάθε μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων της έμμισθης εντολής συνιστά καταγγελία. Ως μονομερής βλαπτική μεταβολή θεωρείται, δε, η πα- ρότρυνση του εντολέα προς τον δικηγόρο να δράσει ο τελευταίος αντίθετα με την καλή πίστη και βασικές αρχές του δικηγορικού λειτουργήματος. Γίνεται δεκτό ότι η έγκυρη καταγγελία έχει άμεση διαπλαστική ενέργεια και με την περιέλευσή της στον καθού λύεται για το μέλλον η έννομη σχέση είτε αμέσως, είτε με την πάροδο ορισμέ- νης προθεσμίας [ΕφΑθ 4864/2003 ΕλλΔνη 2004, 206 επ.] . Η περίπτωση της καταχρηστικής καταγγελίας. Η άσκηση του δικαιώματος καταγ- γελίας, από πλευράς εντολέα, ελέγχεται βάσει του άρθρ. 281 ΑΚ, το οποίο εφαρ- μόζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση παρά τον εμπιστευτικό χαρακτήρα της σύμ- βασης [ΑΠ 1047/2008 ΑρχΝ 2009, 673 επ., ΑΠ 115/2006 ΕλλΔνη 2007, 160 επ.] . Καταχρηστική θεωρείται η καταγγελία όταν γίνεται από ταπεινά ελατήρια [όπως συμ- βαίνει στις περιπτώσεις που η καταγγελία οφείλεται σε κακότητα, εμπάθεια, μίσος ή έχθρα ή σε λόγους εκδικήσεως, βλ. ΜΠρΘεσσαλ 210/2016] ή προσχηματικούς οικο- νομοτεχνικούς λόγους που δεν στηρίζονται στην επιλογή των απολυομένων με αντι- κειμενικά κριτήρια [ΑΠ 115/2006 ΕλλΔνη 2007, 160 επ.] , όπως είναι η αρχαιότητα, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση κάθε μισθωτού κ.ο.κ. [ΑΠ 1379/2007 ΕλλΔνη 2007, 1387 επ.] , χωρίς φυσικά να μπορεί να ελεγχθεί από το δικαστήριο η ίδια η απόφαση του εργοδότη να ανταποκριθεί στις οικονομικές απαιτήσεις της δραστηριό- τητάς του μέσω της απόλυσης εργαζομένων του. Βάσει του προϊσχύσαντος νομοθε- τικού πλαισίου, η καταγγελία δεν θεωρούνταν καταχρηστική όταν δεν υφίστατο κά- ποια αιτία γι’ αυτήν, ενόψει του αναιτιώδους χαρακτήρα της [ΑΠ 115/2006 ΕλλΔνη 2007, 160 επ.] . Αυτή η παραδοχή, που αποτελούσε πάγια νομολογιακή θέση, φαίνε- ται να χρήζει αλλαγής λόγω της υποχρέωσης, ενόψει του ισχύοντος ΚΔ, του εντολέα να αναφέρει, και μάλιστα με ποινή ακυρότητας, τον λόγο της καταγγελίας στο σχε- τικό έγγραφο. Το βάρος απόδειξης της καταχρηστικότητας φέρει ο δικηγόρος, του οποίου η σύμβαση καταγγέλθηκε [ΑΠ 115/2006 ΕλλΔνη 2007, 160 επ.] . Ως σπου- 3