ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

48 ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ: ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ φονται σπανιότερα στο έγκλημα. Αυτό συμβαίνει όταν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Μιλούν μαζί τους, συμμετέχουν σε δραστηριότητες των παιδιών, ενδιαφέρονται γι’ αυτά και τα υποστηρίζουν. Οι γονείς που δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, που απορρίπτουν ή αγνοούν τα παιδιά τους έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να τα οδηγήσουν σε εγκληματική συμπεριφορά. Η γονική απόρριψη ή η αδιαφορία για τον ανήλικο είναι ισχυροί παράγοντες που διευκολύνουν την πρόσβαση στην παρέκκλιση. Το ίδιο μπο- ρεί να συμβεί όταν λαμβάνουν χώρα έντονες συγκρούσεις μεταξύ των γονέων ή γονέων και παιδιών σε μια οικογένεια, καταστάσεις οι οποίες δυσχεραίνουν την καλή επικοινωνία των μελών της. Το συναισθηματικό δέσιμο με τους γονείς και μάλιστα και με τους δύο, 91 κα- θώς και η προσκόλληση των παιδιών σε αυτούς εκφράζεται με αγάπη, σεβασμό και φροντίδα για τους γονείς καθώς και επιθυμία ταύτισης μαζί τους και μίμη- σης της συμπεριφοράς τους. Όταν υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες για τον ανήλικο να οδηγηθεί σε παράνομες δραστηριό- τητες. Έχει γίνει σχετική αναφορά στις θεωρίες μάθησης, ελέγχου και ώθησης για τη δύναμη των οικογενειακών αυτών δεσμών σε σχέση με την εκδήλωση ή μη εγκληματικής συμπεριφοράς. Καταρχάς παρουσιάζουν μια εμμονή στην κομφορμιστική συμπεριφορά, δέχονται τον έλεγχο και τις κυρώσεις των γο- νιών και είναι λιγότερο επιρρεπείς στην προσχώρηση σε ομάδες ομηλίκων που μπορεί να αποτελέσουν πηγή της παρέκκλισης. Ένας άλλος παράγοντας, στο πλαίσιο πάντοτε των οικογενειακών σχέσεων, ο οποίος μπορεί να παίξει ρόλο για την εκδήλωση εγκληματικής συμπεριφο- ράς, είναι η κακομεταχείριση του ανηλίκου, και με την έννοια αυτή εννοείται η σωματική ή σεξουαλική, καθώς και η οποιαδήποτε παραμέληση (όπως μη πα- ροχή τροφής, στέγης, ιατρικής φροντίδας και γενικά στοργής και προστασί- ας). Παλαιότερες έρευνες υποστήριζαν την αιτιολογική αυτή σχέση ως προς την εγκληματογένεση. Φυσικά έπασχαν κυρίως από μεθοδολογικά προβλήματα, όπως η χρήση μικρών, μη αντιπροσωπευτικών δειγμάτων και το περιεχόμενο του όρου κακομεταχείριση. Τόνιζαν υπερβολικά το ότι η κακομεταχείριση αυτή είναι σίγουρα η βασική προϋπόθεση για την εκδήλωση εγκληματικής συμπερι- φοράς. Πιο πρόσφατες μελέτες καταρρίπτουν την απόλυτη αυτή σχέση και υπο- 91. Βλ. σχετικά και R. Agnew, T. Brezina 2012, σελ.253 επ.