ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΤΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

∆ΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΤΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ 2 Παραθέτουμε ένα πρόσφατο νομολογιακό παράδειγμα, προκειμένου να επιβε- βαιώσουμε τα ανωτέρω : “….Kατά τα παγίως κριθέντα, οι μονομερείς εκτελε- στές πράξεις των διοικητικών αρχών, οι οποίες εντάσσονται στην διαδικασία που προηγείται της συνάψεως διοικητικής συμβάσεως, ως αποσπαστές από την σύμβαση πράξεις προσβάλλονται με το ένδικο βοήθημα της αιτήσεως ακυρώσεως. Αντιθέτως, οι πράξεις, που προηγούνται της συνάψεως συμβά- σεων ιδιωτικού δικαίου, δεν μπορούν, ως πράξεις αποσπαστές από αυτήν, να θεωρηθούν ως εκτελεστές διοικητικές πράξεις, υποκείμενες σε αίτηση ακυ- ρώσεως, κατά το άρθρο 95 παρ. 1 του Συντάγματος, οι διαφορές δε που ανα- κύπτουν από την ένδικη αμφισβήτηση των πράξεων αυτών, έστω και αν πρό- κειται για πράξεις διοικητικών οργάνων, είναι ιδιωτικές διαφορές, υπαγόμε- νες, κατά το άρθρο 94 παρ. 2 του Συντάγματος, στην δικαιοδοσία των πολιτι- κών δικαστηρίων, με την εξαίρεση των διαφορών, οι οποίες αναφύονται κατά την σύναψη συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου και εκδικάζονται από το Συμβού- λιο της Επικρατείας κατά τα ειδικώς προβλεπόμενα στο άρθρο 3 παρ. 3 του Ν 3886/2010” 1 . ∆έκα έτη ενωρίτερον, η Ολομέλεια του ∆ικαστηρίου είχε αφήσει να εννοη- θεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν αποσπαστές πράξεις από τις ιδιωτικού δι- καίου συμβάσεις της ∆ιοικήσεως, όταν δι’ αυτών παραχωρούνται ιδιαίτερα δικαιώματα επί κοινοχρήστων πραγμάτων. «….η παραχώρηση ιδιαιτέρων δι- καιωμάτων επί κοινοχρήστων πραγμάτων αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος. Και ναι μεν δεν αποκλείεται η επιδίωξη και ταμιευτι- κού σκοπού, μόνον όμως δευτερευόντως και εφόσον δεν αναιρείται ο κατά τα ανωτέρω προέχων σκοπός. Εν όψει των ανωτέρω, πράξεις της ∆ιοικήσεως, με τις οποίες παραχωρούνται ιδιαίτερα δικαιώματα επί κοινοχρήστων πραγ- μάτων, στις οποίες περιλαμβάνονται και εκείνες με τις οποίες παραχωρεί- ται η συνολική διαχείριση και εκμετάλλευση αυτών, καθώς και εκείνες, με τις οποίες καθορίζεται χρηματικό ποσό ως αντάλλαγμα για την παραχώρηση τέ- τοιου δικαιώματος, αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, διότι εκδί- δονται κατ΄ ενάσκηση δημοσίας εξουσίας και αποβλέπουν σε δημόσιο σκοπό. Συνεπώς οι διαφορές που δημιουργούνται από τις πράξεις αυτές, εφ’ όσον δεν έχουν υπαχθεί στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, υπόκεινται στον ακυρωτικό έλεγχο του Συμβουλίου της Επικρατείας, ανεξαρ- τήτως του αν οι εν λόγω πράξεις εντάσσονται τυχόν σε διαδικασία καταρτί- σεως συμβάσεως, καθώς και ανεξαρτήτως της φύσεως της συμβάσεως αυ- τής, εφ’ όσον, πάντως, στην τελευταία αυτή περίπτωση, προσβάλλονται από τρίτους» 2 . 1.  ΣτΕ 542/2018, 7μ. 2.  ΣτΕ Ολομ. 891-895/2008.