ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΤΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

VII Πρόλογος Το ζήτημα των αποσπαστών πράξεων είναι ένα δυσχερές δικονομικό ζήτημα. Η θεωρία των αποσπαστών πράξεων είναι γαλλικής προελεύσεως, υιοθετη- θείσα υπό της ελληνικής νομολογίας. Ασχολήθηκα με αυτήν για πρώτη φορά κατά την φοίτησή μου στο μεταπτυχια- κό τμήμα του ∆ημοσίου ∆ικαίου (D.E.A. Droit Public) του Πανεπιστημίου Paris II την περίοδο 1986-1987. Τον ∆εκέμβριο του 1986 παρουσίασα προφορική ει- σήγηση επί της θεωρίας των αποσπαστών πράξεων εις τα πλαίσια των σεμι- ναρίων του ∆ιοικητικού ∆ικαίου του προαναφερθέντος μεταπτυχιακού τμή- ματος. Εάν κρίνω από τον βαθμό προόδου που έλαβα από τον τότε υπεύθυ- νο καθηγητή Jean-Louis de Corail, μάλλον η ανάπτυξη του θέματος παρουσία- ζε ατέλειες. Ήταν αντικειμενικώς δύσκολο να κατανοήσει κανείς σε τόσο σύ- ντομο χρονικό διάστημα ένα δυσνόητο δικονομικό θέμα. Το γεγονός ότι έπρε- πε η εν λόγω εισήγηση να γίνει σε μία ξένη γλώσσα καθιστούσε το εν λόγω εγ- χείρημα ακόμη δυσκολότερο. Μετά την υποστήριξη της διατριβής μου (1991) και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας (1993) θέλησα να επανεξετάσω το ζήτημα αυτό. Τότε βεβαίως ήμουν μεγαλύτερος σε ηλικία, αλλά ακόμη αρκετά νέος. Η συγ- γραφή ενός πονήματος στα ελληνικά επί των αποσπαστών πράξεων ήταν ιδέα των αειμνήστων καθηγητών του ∆ιοικητικού ∆ικαίου της Νομικής Σχο- λής της Θεσσαλονίκης Αναστασίου Τάχου και ∆ήμητρας Κοντόγιωργα-Θεο- χαροπούλου. Ήταν μία συνοπτική μεταδιδακτορική εργασία, η οποία θα μου ήταν χρήσιμη, εάν αποφάσιζα να ακολουθήσω πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Το αποτέλεσμα ήταν ασφαλώς καλύτερο, αλλά και πάλιν δεν έλειψαν και από την εργασία αυτή τα λάθη και οι παραλείψεις. Αυτά οφείλονταν εις το ότι δεν είχα ακόμη αφομοιώσει εις βάθος την ελληνική νομολογία επί του θέματος. Είκοσι τρία έτη μετά προσπαθώ και πάλι να πραγματευθώ το εν λόγω θέμα. Οι συγκυρίες δεν μου επέτρεψαν να ακολουθήσω πανεπιστημιακή σταδιοδρο- μία, αλλά με έστρεψαν στο δικαστικό σώμα. Παρά ταύτα δεν έπαυσα να ασχο- λούμαι και με την επιστήμη του ∆ικαίου είτε μελετώντας συγγράμματα ∆η- μοσίου ∆ικαίου είτε συγγράφοντας άρθρα και βιβλία. Ελπίζω αυτή την φορά να τα έχω καταφέρει καλύτερα. ∆εν έχωβεβαίως πλέον την καθοδήγηση των καθηγητών μου, αλλά είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία και εμπειρότερος. Τελι- κός κριτής ενός βιβλίου είναι πάντα ο αναγνώστης. Αθήνα, Απρίλιος 2019 ∆ημήτρης Τομαράς