ΝΕΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

XIV πόδραστα οφείλουν να είναι έργο του πρακτικού ή/και επιστημονικού και όχι του θεωρητικού Λόγου. Το δυστύχημα για την σχετική Νομοθεσία στη Χώρα μας έγκειται στο αδιαμφισβή- τητο γεγονός πως η ύπαρξη της υποχρεωτικής και εκσυγχρονισμένης κωδικοποί- ησης έχει αντικατασταθεί και εγκατασταθεί επί δεκαετίες από νομικά απολιθώμα- τα τα οποία θα έπρεπε να προσβάλουν το Νομικό Πολιτισμό μας, αλλά ατυχέστα- τα λειτουργούν ακόμα ως «κανόνες δικαίου». Και αυτό το κενό καλύπτει ο Πάνος- Καπώνης, συγγραφέας του Γ΄ Τόμου του Φαρμακευτικού δικαίου με τον τίτλο «Νέο Φαρμακευτικό ∆ίκαιο». Παρά το γεγονός ότι ζητήματα αναλόγου πρακτικού και όχι μόνο ενδιαφέροντος δεν είναι δυνατόν να τεθούν στο παρόν πλαίσιο και να εξετασθούν στην πρέπουσα και αναγκαία έκταση, σε αρκετά σημεία του βιβλίου ο συγγραφέας εύστροφα εκδη- λώνει σήματα αγωνίας και ευπρεπούς δυσθυμίας για τα διαχρονικώς «κακώς κεί- μενα». Συμπαρατάσσομαι ολοψύχως και εγκαρδίως στην υποβόσκουσα φιλοσοφική του ενατένιση σχετικά με το υπερμέγεθες ουσιαστικό όφελος που δεν εισπράττεται τελικά από τους Πολίτες, διότι με εμμονές εσχατογηρείας και υφέρπουσας συ- ντεχνιακής ιδιοτέλειας, ∆ΥΣΤΥΧΩΣ δεν επιλέγεται η καταβολή ελάχιστου και ορ- θολογικά οργανωμένου τιμήματος, ώστε οι επερχόμενες γενεές να μην χρειασθεί να επαναστατήσουν για τα αυτονόητα. Πάτρα, 7 Ιανουαρίου 2019 Σωτήρης Στ. Νικολαρόπουλος Αναπληρωτής Καθηγητής Σχολή Επιστημών Υγείας (Τμήμα Φαρμακευτικής) Πανεπιστημίου Πατρών