Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΕΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ, 2008

166 Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΕΑ νται από τη Διεθνή Σύμβαση. Επίσης, απαριθμούνται τα πρόσωπα και οι προϋ- ποθέσεις υπό τις οποίες τα σχετικά πλεονεκτήματα του μεταφορέα επεκτείνο- νται και στα τρίτα αυτά πρόσωπα. Προηγουμένως, τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονταν ερμηνευτικά, στο πλαί- σιο του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου 148 . Έτσι, σε άλλες έννομες τάξεις γινόταν δεκτή η επέκταση των διατάξεων της Διεθνούς Σύμβασης και σε τρίτα πρόσω- πα, ενώ ορισμένες έννομες τάξεις έκαναν δεκτό ότι επέκταση είναι δυνατή, με ειδική συμβατική ρύθμιση που να την προβλέπει, η δε συμφωνία τελεί υπό τις ρυθμίσεις του εθνικού ενοχικού δικαίου. Η αρχική αντιμετώπιση των διαφορετικών ερμηνευτικών προσεγγίσεων, ήρ- θε μέσα από την πρακτική των ναυτιλιακών συναλλαγών, στις οποίες σταδιακά παγιώθηκε η ρήτρα Himalaya 149 . Η ρήτρα αυτή 150 περιλάμβανε συμφωνία των μερών, η οποία αναγραφόταν στη φορτωτική, σύμφωνα με την οποία υπεύθυ- νος για απώλεια ή βλάβη στα εμπορεύματα λογίζεται ο μεταφορέας, αν όμως ευθύνεται άλλο πρόσωπο, τότε η ευθύνη του άλλου προσώπου θα υπόκειται στους ίδιους όρους με την ευθύνη του μεταφορέα 151 . Για την εγκυρότητα της ρήτρας θεωρείται ότι ο μεταφορέας συμβάλλεται για λογαριασμό του άλλου προσώπου, για παράδειγμα ενός στοιβαστή, έχοντας τη σχετική έγκριση του προσώπου αυτού (η οποία πάντως μπορεί να παρασχε- θεί και εκ των υστέρων). Η μέθοδος αυτή για την επέκταση σε τρίτα πρόσω- πα των πλεονεκτημάτων του μεταφορέα, έχει μεγάλη απήχηση στις χώρες του αγγλοσαξωνικού δικαίου 152 . Το πρωτόκολλο του Βίσμπυ με την προσθήκη του άρθρου 4β, ήρθε να αντιμε- τωπίσει, μερικώς μεν, ομοιόμορφα δε, το ζήτημα με σκοπό να περιορίσει τις πρακτικές που παρέκαμπταν τον κανόνα προστασίας του μεταφορέα, όταν η νομική βάση της αγωγής εναντίον του στηριζόταν σε αδικοπραξία, εξοπλίζο- 148. Βλ. J.C. Sweeney , Crossing the Himalayas: exculpatory clauses in global transport, JMLC 2005, vol. 36, issue 2, σελ. 155 επ., Norfolk Southern Railway Co. v. James N. Kirby, Pty Ltd., 125 S.Ct. 385, 2004 AMC 2705 (2004). 149. Η ονομασία της ρήτρας προήλθε από την υποθ. Adler v. Dickson (The “Himalaya”), [1954], 2 Lloyd's Rep. 267. 150. Βλ. αναλυτ. W. Tetley , Marine Cargo Claims, V. 2, ο.π., σελ. 1853 επ., 1860, ίδιος , The Himalaya Clause Revisited, JIML 2003, σελ. 40 επ. 151. Βλ. Α. Κιάντου-Παμπούκη , Ναυτικό Δίκαιο II, ο.π., σελ. 617. Οι ενστάσεις και τα όρια ευ- θύνης του μεταφορέα παρέχονται στους προστηθέντες του μεταφορέα από τους Κα- νόνες, ενώ σχετική δυνατότητα για τους ανεξάρτητους επαγγελματίες υφίσταται μόνο συμβατικά. 152. Βλ. υποθ. Midland Silicones Ltd v Scruttons Ltd, [1961], 2 Lloyd’s Rep., σελ. 365 επ.