Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΕΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ, 2008

Γενικά χαρακτηριστικά και οριοθέτηση της ευθύνης του μεταφορέα 167 ντας τον και στην περίπτωση αυτή 153 , με το δικαίωμα επίκλησης των ενστάσε- ων και της δυνατότητας περιορισμού της ευθύνης του, τα οποία του παρείχαν οι Κανόνες Χάγης. Τούτο διότι, ήταν σύνηθες, τα συμφέροντα του φορτίου να παρακάμπτουν τις προστατευτικές για το μεταφορέα διατάξεις της Διεθνούς Σύμβασης, ενάγοντάς τον για αδικοπραξία. Μάλιστα, η διάταξη επεξέτεινε την ίδια προστασία στους πράκτορες και τους υπαλλήλους του μεταφορέα 154 , προκειμένου να αποφευχθεί η εκτροπή που θα προκαλούσε η εναγωγή αυτών με δικαιοπρακτική ή αδικοπρακτική βάση 155 . Ωστόσο, στη διάταξη δεν περιλήφθηκαν οι ανεξάρτητοι επαγγελματίες 156 , ενώ δεδομένου ότι επεκτάθηκε με την πάροδο των ετών η χρήση τους κατά την εκτέλεση των υποχρεώσεων του μεταφορέα, η παράλειψη αυτή αναδείχθηκε προοδευτικά κρίσιμη. Ο αντίκτυπος της ελλιπούς ρύθμισης γίνεται αντιληπτός στις πραγματικές του διαστάσεις, αν αναλογιστούμε ότι ο μεταφορέας, με βά- ση συμβατικές διατάξεις που συνομολογεί με τους υπεργολάβους του 157 , απορ- ροφά την ευθύνη που τυχόν θα τους καταλογιστεί, καταβάλλοντας υψηλότε- ρο τίμημα για τις υπηρεσίες που συμφωνεί, ώστε να υπολογιστεί στο κόστος ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο υπεργολάβος να εναχθεί, χωρίς να μπορεί να προβάλλει τα πλεονεκτήματα που ο μεταφορέας απολαμβάνει από τη Διεθνή Σύμβαση. Οι Κανόνες του Αμβούργου υιοθέτησαν εκτεταμένη και κάπως διαφοροποιη- μένη τη φιλοσοφία αυτής της ρύθμισης 158 . Ειδικότερα, η διάταξη του άρθρου 7 παρ. 1 αφορά την προστασία του μεταφορέα με την αναγνώριση δικαιώμα- τος επίκλησης των ενστάσεων και ορίων ευθύνης, είτε η νομική βάση της αξί- ωσης που ασκείται εναντίον του είναι σύμβαση, είτε αδικοπραξία ή άλλη. Πε- ραιτέρω, και λόγω της διάκρισης στους Κανόνες μεταξύ συμβατικού και πραγ- ματικού μεταφορέα, η αυτόματη προστασία αφορά και αυτόν, με βάση τη διά- ταξη του άρθρου 10 παρ. 2. Η τελευταία αυτή διάταξη παραπέμπει ευθέως στο άρθρο 7 παρ. 2 159 . Ώστε, η προστασία αφορά στους υπαλλήλους και τους πρά- κτορες του συμβατικού, αλλά και του πραγματικού μεταφορέα, εφόσον αυ- τοί μπορούν να αποδείξουν ότι ενήργησαν στο πλαίσιο της απασχόλησης τους, 153. Βλ. άρθ. 4β παρ. 1 Κ Χ/Χ-Β. Βλ. και ΕφΠειρ 162/2004, ΕΝΔ 2004, σελ. 32. 154. Βλ. άρθ. 4β παρ. 2 Κ Χ/Χ-Β. 155. Anthony Diamond , The Hague-Visby Rules, 1978 LMCLQ, σελ. 251. 156. Βλ. Ι. Κοροτζής , Ναυτικό Δίκαιο, ο.π., σελ. 456-457. 157. Ωστόσο, συμβατική ρύθμιση για τους ανεξάρτητους επαγγελματίες δεν αποκλείεται, βλ. Βλ. Α. Κιάντου-Παμπούκη , Ναυτικό Δίκαιο II, ο.π., σελ. 617. 158. T. Nikaki , The statutory Himalaya-type…, ό.π., J.B.L. 2009, σελ. 407. 159. Στο πλαίσιο της διάταξης αυτής απαιτείται ο επικαλούμενος την προστασία, να αποδεί- ξει επιπροσθέτως ότι ενήργησε στο πλαίσιο της εργασίας του.