ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

69 III. ΦΠΑ και ψηφιακή τεχνολογία Ο ΦΠΑ ως έμμεσος φόρος ήταν πιο εύκολο να ρυθμιστεί ως προς το πεδίο εφαρμογής αλλά και τον τρόπο φορολόγησης. Γι’ αυτό το λόγο και οι σχετι- κές ρυθμίσεις δεν δημιούργησαν αντίδραση στους κόλπους της ΕΕ όπως ο φόρος επί εισοδήματος (για παράδειγμα ο σχεδιαζόμενος φόρος επί ψηφι- ακών υπηρεσιών). Άλλωστε ο ΦΠΑ είναι φόρος που μετακυλίεται στον τε- λικό καταναλωτή και ως εκ τούτου είναι, θεωρητικά, ουδέτερος για τις επι- χειρήσεις. Α. Τόπος παροχής και καθεστώς ΦΠΑ για ηλεκτρονικές υπηρεσίες Οι βασικές τροποποιήσεις στο Ν 2859/2000 (Κώδικας ΦΠΑ - ΚΦΠΑ) πραγμα- τοποιήθηκαν με το Ν 4361/2014 και πρόσφατα με το Ν 4591/2019 και επιση- μαίνονται στο άρθρο 14 ΚΦΠΑ καθώς επίσης και στην εισαγωγή του ειδικού καθεστώτος των άρθρων 47α, 47β και 47γ. Όσον αφορά τον τόπο παροχής των ηλεκτρονικών υπηρεσιών, όπως ορίζε- ται στο άρθρο 14 παρ. 13 του ΚΦΠΑ, ο τόπος παροχής των τηλεπικοινωνια- κών, ραδιοφωνικών, τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά παρεχόμενων υπηρεσιών καθορίζεται ως εξής: α) Εφόσον παρέχονται προς μη υποκείμενους στο ΦΠΑ: α) Ο τόπος παροχής τηλεπικοινωνιακών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών και ηλεκτρονικά παρεχόμενων υπηρεσιών, ιδίως εκείνων που προβλέπονται στο Παράρτημα VII του ΚΦΠΑ, προς μη υποκείμενο στο φόρο: αα) είναι το εσωτερικό της χώρας, εφόσον ο μη υποκείμενος στον φόρο λή- πτης είναι εγκατεστημένος ή έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του στο εσωτερικό της χώρας, ββ) δεν είναι το εσωτερικό της χώρας, εφόσον ο μη υποκείμενος στον φόρο λήπτης είναι εγκατεστημένος ή έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του εκτός του εσωτερικού της χώρας. Το γεγονός ότι ο παρέχων την υπηρεσία και ο λήπτης επικοινωνούν μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι πρόκειται για υπηρεσία παρεχόμενη ηλεκτρονικά.