ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ

18 Αποφάσεις Γ.Σ. Α.Ε. αντίθετες στα χρηστά ήθη ήθη 123 . Επομένως, πρέπει να διαπιστωθεί πόσα από αυτά τα κριτήρια ανηθι- κότητας εντοπίζονται ότι συνυπάρχουν σε μία δικαιοπραξία, καθώς και ο βαθ- μός πλήρωσης καθενός από αυτά στη συγκεκριμένη περίπτωση 124 . Από αυτήν την αθροιστική ισχύ των κριτηρίων αυτών, μπορεί κάποιος με ασφαλή τρόπο να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικαιοπρα- ξία είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη 125 . Η ΑΚ 178 είναι κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής ενός κινητού συστήματος πλειόνων αξιολογικών κριτηρίων 126 , με την έννοια ότι τελικά κρίσιμος είναι ο συνδυασμός τους 127 . Αυτά τα κριτήρια συνήθως δεν διαχωρίζονται με αυστη- ρότητα και δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά μπορούν να συντρέχουν παράλληλα και να επικαλύπτονται σε κάποιο βαθμό. Μέσω αυτής της αλληλεπίδρασης των πλειόνων αξιολογικών κριτηρίων μπορεί να προκύψει μία ασφαλής κρίση για την ανηθικότητα μίας δικαιοπραξίας 128 . Η ελληνική νομολογία δέχεται παγίως ότι η αντίθεση μίας δικαιοπραξίας στα χρηστά ήθη κρίνεται από το σύνολο των περιστάσεων που τη συνοδεύουν. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της Ολο- μελείας του ΑΠ του 1991 στην οποία αναφέρονται τα εξής 129 : « Η αντίθεση στα χρηστά ήθη που δημιουργεί ακυρότητα της δικαιοπραξίας κρίνεται από το περι- εχόμενό της ενόψει όχι μεμονωμένως της αιτίας που κίνησε τους συμβαλλομέ- νους να τη συνάψουν ή του σκοπού στον οποίο αποβλέπουν αλλά του συνόλου των περιστάσεων που τη συνοδεύουν ». Την απόφαση της Ολομέλειας Α.Π ακο- λουθεί πιστά η νομολογία 130 . 123. Ahrens , Kommentierung der § 138 BGB Rn 27. BGH, Urteil vom 11.11.1968, VIII ZR 151/66, BGHZ 51, 55-61, §22: « nach den gesamten Umständen sittenwidrig sei ». 124. Staudinger/Sack/Fischinger , BGB §138, Rn 119. 125. Staudinger/Sack/Fischinger , BGB §138, Rn 119. 126. Bydlinski , εις: (Hrsg. Behrends, Wieacker), Rechtsdogmatik und praktische Vernunft, σ. 189 και επόμενες, σ. 229 και επόμενη. 127. Σταθόπουλος/Λαδογιάννης , Κριτήρια αντίθεσης συμφώνου προτίμησης προς τα χρη- στά ήθη, σ. 66. 128. MünchKomm- Armbrüster , BGB §138, Rn 29 και επόμενα. 129. ΟλΑΠ 2/1991, ΕλλΔνη 32 (1991), σ. 746-748. 130. 1380/2017, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 379/2017, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ: «« Η ακυρωσία της δήλωσης βού- λησης, συνεπεία πλάνης, απάτης ή απειλής, δεν μπορεί από μόνη της, να οδηγήσει στην κατ’ άρθρο 178 ΑΚ ακυρότητα, όταν, εκτός του ανεπίτρεπτου, κατ’ αυτήν, επη- ρεασμού της βούλησης, δεν συντρέχουν και άλλα περιστατικά, που επηρεάζουν το γε- νικό χαρακτήρα της αδικοπραξίας », ΑΠ 1846/2014, ΧρΙΔ 15 (2015), σ. 269-270, ΑΠ 1517/2014, ΧρΙΔ 15 (2015), σ. 181-182.: « Η εκ του άρθρου 150 Α.Κ. ακυρωσία της βού- λησης συνεπεία απειλής δεν μπορεί από μόνη της να οδηγήσει στην κατ` άρθρο 178 ΑΚ ακυρότητα, όταν, εκτός του ανεπίτρεπτου κατ` αυτήν επηρεασμού της βούλησης, δεν συντρέχουν και άλλα περιστατικά επηρεάζοντα τον γενικό χαρακτήρα της δικαιο- πραξίας », ΕφΝαυπ 331/2018 (ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ): « Προσκρούει στα χρηστά ήθη η τελευταία διάταξη όχι απλώς εκ του ότι το τιμώμενο με αυτήν πρόσωπο είναι ανήθικο ή αισχρό, αλλά όταν ο τρόπος της καταλείψεως ή τα συνοδεύοντα αυτήν περιστατικά μαρτυρούν