ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ

20 Αποφάσεις Γ.Σ. Α.Ε. αντίθετες στα χρηστά ήθη διότι αποκλειστικός της σκοπός ήταν να διαπράξουν απάτη εις βάρος της τρά- πεζας 135 . 2. Ενδογενής ανηθικότητα λόγω υπέρμετρης δέσμευσης της προσωπικής ελευθερίας του συμβαλλομένου Στις περιπτώσεις της ενδογενούς ανηθικότητας εμπίπτουν κυρίως οι δικαιο- πραξίες που συνεπάγονται υπέρμετρη δέσμευση της προσωπικής ελευθερίας του προσώπου (αίρεση επιβολής ορισμένης κατοικίας 136 , αίρεση επιλογής ορι- σμένου επαγγέλματος και του τόπου άσκησής του 137 , αίρεση τέλεσης γάμου με ορισμένο πρόσωπο 138 ) 139 , διότι με την κατάρτισή τους αποκλείεται το δικαίωμα του προσώπου αυτού προς αυτοδιάθεση αναφορικά με ζητήματα που εναπό- κεινται αποκλειστικά στην ελεύθερη βούλησή του 140 . Στις περιπτώσεις αυτές δικαιοπραξιών, των οποίων οι όροι ενέχουν υπέρμετρη δέσμευση της προσω- πικής ελευθερίας των μερών, τα κριτήρια που χρησιμοποιεί ο δικαστής, αντα- ποκρινόμενος σε μία συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη προστασίας της προσωπικό- τητας του ατόμου, προκειμένου να διαπιστώσει την αντίθεση μίας δικαιοπραξί- ας προς τα χρηστά ήθη, είναι ποιοτικά 141 . Η παρέμβαση, δηλαδή, εδώ της έν- νομης τάξης είναι ανεξάρτητη από κάθε ιδέα όχι μόνο συμβατικής δικαιοσύνης αλλά και διαπραγματευτικής ισχύς των εμπλεκόμενων μερών, αφού, ακόμα και εάν το πρόσωπο ελευθέρως αποδέχτηκε να απαρνηθεί δικαιώματά του που συνέχονται με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αξίες της αξιοπρέπειας του αν- θρώπου και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, η αυτοδέσμευ- ση αυτή του προσώπου είναι άκυρη 142 . Ο νομοθέτης εδώ, ενεργώντας πατερνα- λιστικά, κηρύσσει την ακυρότητα αυτών των δικαιοπραξιών, προκειμένου να διαφυλαχθεί ότι η βούληση του προσώπου θα παραμείνει σε κάθε περίπτωση ελεύθερη από οποιονδήποτε νομικό καταναγκασμό 143 . 135. BGH, Urteil vom 15.5.1990, VI ZR 162/89, NJW-RR 1990, 1521-1522. 136. ΠρΑθ 5542/1982, ΝοΒ 31 (1983), σ. 536-537. 137. ΑΠ 1889/1985, ΝοΒ 34 (1986), σ. 1598-1599. 138. ΑΠ 268/1984, ΝοΒ 33 (1985), σ. 278-279. 139. Αναλυτικότερα αναφορικά με αυτά τα παραδείγματα βλ. Πελλένη-Παπαγεωργίου , Η αντιμετώπιση από τη νομολογία του άρθρου 179 περίπτ. α’ ΑΚ, ΕλλΔνη 35 (1994), σ. 59-64, σ. 60 και επόμενη. 140. Παπανικολάου , Δικαιοπραξίες αντίθετες προς τα χρηστά ήθη, σ. 71. 141. Πελλένη-Παπαγεωργίου , Η αντιμετώπιση από τη νομολογία του άρθρου 179 περίπτ. α’ ΑΚ, σ. 63 και επόμενη. 142. Παπανικολάου , Σκέψεις πάνω στη ratio απαγορεύσεως των καταδυναστευτικών συμ- βάσεων (ΑΚ 179 Ι), ΝοΒ 43 (1995), σ. 193-205, σ. 196. 143. Παπανικολάου , Σκέψεις πάνω στη ratio απαγορεύσεως των καταδυναστευτικών συμ- βάσεων (ΑΚ 179 Ι), σ. 196 και επόμενη.