ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΣΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ

26 Αποφάσεις Γ.Σ. Α.Ε. αντίθετες στα χρηστά ήθη λη δυσαναλογία μάς επιτρέπει να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι υπάρχει επίμε- μπτη διάθεση στο πρόσωπο του ωφελουμένου. Αυτή η υπόθεση στηρίζεται στα διδάγματα της κοινής λογικής, σύμφωνα με τα οποία κατά κανόνα η δυσαναλο- γία μεταξύ παροχής και αντιπαροχής οφείλεται στην ανάγκη του αδικούμενου μέρους ή σε κάποια άλλη περίσταση που τον εμποδίζει να προτάσσει τα συμφέ- ροντά του και αυτά τα περιστατικά είναι γνωστά στον ωφελούμενο 170 . Το Ομο- σπονδιακό Ακυρωτικό Δικαστήριο της Γερμανίας έκρινε ότι μία τέτοια προφα- νής δυσαναλογία στη σχέση παροχής και αντιπαροχής υφίσταται, όταν η αξία της παροχής είναι σχεδόν διπλάσια πιο υψηλή από την τιμή της αντιπαροχής 171 . 4. Εξωγενής ανηθικότητα λόγω αθέμιτης προσβολής δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων Η ενοχή δημιουργεί προσωπικό δεσμό μεταξύ δανειστή και οφειλέτη. Αυτό αρ- νητικά σημαίνει, ότι τρίτα πρόσωπα δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν δικαιώματα και υποχρεώσεις από την ενοχική σχέση 172 . Επομένως, η ενέργεια της ενοχι- κής σχέσης είναι σχετική, δηλαδή αναπτύσσεται μόνο μεταξύ των μερών ( inter partes ) 173 . Για τους τρίτους η ενοχική σχέση είναι res inter alios acta 174 . Ωστό- σο αυστηρή εφαρμογή της σχετικότητας των ενοχών δεν θα ανταποκρινόταν στο πνεύμα και τις ανάγκες του καιρού μας, διότι πολλές φορές προσδοκίες και συμφέροντα τρίτων προσώπων από μία ξένη ενοχική σχέση παρουσιάζονται άξια προστασίας 175 . Εάν, λοιπόν, τα συμβαλλόμενα μέρη με την κατάρτιση μίας δικαιοπραξίας απο- σκοπούν αποκλειστικά να παραπλανήσουν τον τρίτο αποκτώντας οφέλη από αυτόν που δεν τους αναλογεί ή να εμποδίσουν τον τρίτο να εξασκήσει τα δι- καιώματά του, μπορεί αυτή η δικαιοπραξία να είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη 176 . Το ίδιο ισχύει και για τη σύναψη ενός συμβολαίου, μέσω του οποίου οι συμβαλλόμενοι συνειδητά συμπράττουν για να βλάψουν έναν τρίτο 177 . Η σημα- σία των χρηστών ηθών δεν εξαντλείται, επομένως, στις μεταξύ των συμβαλ- λομένων σχέσεις, αλλά η λειτουργία τους επεκτείνεται και σε συμβάσεις που έχουν συναφθεί μεταξύ άλλων μερών, κατά τέτοιον όμως τρόπο που συνειδη- τά να παραβλάπτονται σε ιδιαιτέρως υπέρμετρο βαθμό τα συμφέροντα των τρί- των 178 , ιδίως δε όταν αυτή η βλάβη επέρχεται με τη χρησιμοποίηση επίμεμπτων 170. BGH, Urteil vom 5.5. 2010, Az: V ZR 60-2009, MittBayNot 2010, 306-307. 171. BGH, Urteil vom 19.1. 2001, Az.: V ZR 437/1999, BGHZ 146, 298-310. 172. Σταθόπουλος , Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, σ. 61. 173. ΕφΑθ 2039/1955, ΕΕΝ 22 (1955), σ. 1245. 174. Σταθόπουλος , Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, σ. 62. 175. Σταθόπουλος , Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, σ. 71 και επόμενες. 176. BGH, Urteil vom 2.2.2012, Az.: III ZR 60/11, WM 2012, 458-461. 177. Palandt/Heinrichs , BGB § 138, Rn 61. 178. Παπανικολάου , Δικαιοπραξίες αντίθετες προς τα χρηστά ήθη, σ. 94.