ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΜΕΡΟΣ ∆ΕΥΤΕΡΟ - Η παραγραφή των αξιώσεων κατά του ∆ημοσίου, των ΝΠ∆∆ και των ΟΤΑ 99 παρότι κατ’ αρχήν οι προθεσμίες αρχίζουν την επομένη της ημέρας όπου έλαβε χώρα το γεγονός που αποτελεί την αφετηρία τους (άρθρο 241 παρ. 1 του Αστικού Κώδικα), εάν, όπως εν προκειμένω, η προθεσμία αρχίζει από ορισμένη ημέρα και όχι από κάποιο γεγονός, τότε συνυπολογίζεται και η ημέρα αυτή στην προθεσμία. 148 Η προθεσμία λήγει όταν περάσει ολόκληρη η τελευταία ημέρα και, αν είναι εορτάσιμη (εξαιρετέα), όταν περάσει ολό- κληρη η επόμενη εργάσιμη (άρθρο 242 του Αστικού Κώδικα). 149 Εξάλλου, προθεσμία που έχει προσδιοριστεί σε χρόνια λήγει μόλις περάσει η αντί- στοιχη ημερομηνία του τελευταίου χρόνου (άρθρο 243 παρ. 3 του Αστι- κού Κώδικα). Για παράδειγμα, πενταετής παραγραφή απαίτησης κατά του ∆ημοσίου που γεννήθηκε στις 23.4.2015 και η δικαστική της επιδίωξη ήταν δυνατή εντός του ίδιου έτους αρχίζει από το τέλος του 2015 150 και λήγει στις 31.12.2020. 148.  Βλ. Α. Γεωργιάδη , Γενικές Αρχές, ό.π., § 27, αρ. περ. 6, Γ. Λαδογιάννη , ό.π., άρθρο 241, αρ. περ. 1 επ. Βλ., επίσης, Κ. Παντελίδου , ό.π, § 5, αρ. περ. 187, με παραπομπές και στην αντίθετη θέση, σύμφωνα με την οποία και στην περίπτωση αυτή πρέπει η προθεσμία να αρχίζει από την επόμενη ημέρα. 149.  Mε το άρθρο 1 παρ. 11 του Ν 1157/1981 (Α΄ 126) «Περί κυρώσεως της από 29 ∆εκ. 1980 Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου του Προέδρου της ∆ημοκρατίας “πε- ρί καθιερώσεως πενθημέρου εβδομάδος εργασίας των δημοσίων εν γένει υπηρε- σιών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων” και τροποποιήσεως διατάξεων ταύτης» ως ημέρες αργίας ορίζονται η εθνική εορτή (25η Μαρτίου), η 28η Οκτωβρίου, η 1η Ιανουαρίου, τα Θεοφάνεια (6η Ιανουαρίου), η Καθαρά ∆ευτέρα, η Μεγάλη Παρασκευή, το Μεγάλο Σάββατο, η ∆ευτέρα του Πάσχα, η 1η Μαΐου, η ∆ευτέρα της Πεντηκοστής (Άγιου Πνεύματος), η 15η Αυγούστου, η 25η και 26η ∆εκεμβρίου και όλες οι Κυριακές, ενώ, τουλάχιστον όσον αφορά τη λήξη των προθεσμιών, ως μη εργάσιμες ορίζονται και τα Σάββατα, σύμφωνα με την παρ. 12 του ίδιου άρθρου, το οποίο προβλέπει ότι: «Η διαδρομή των υπό του νόμου ή των δικαστηρίων τεταγ- μένων προθεσμιών […] λήγει την 7ην μ.μ. ώραν της τελευταίας ημέρας, εάν δε αύ- τη είναι κατά νόμον εξαιρετέα ή Σάββατον, την αυτήν ώραν της επομένης εργασί- μου ημέρας ». Αργίες που ισχύουν για ειδικές κατηγορίες προσώπων, υπηρεσιών ή ΝΠ∆∆ (π.χ. η των Τριών Ιεραρχών για τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, η 17η Νοεμβρίου για τα ΑΕΙ, η εορτή του Αγίου ∆ιονυσίου Αρεοπαγίτου, δηλαδή η 3η Οκτωβρίου, για τις δικαστικές υπηρεσίες και τα δικαστήρια ολόκληρης της χώ- ρας) δεν αποτελούν εξαιρετέες ημέρες, εφόσον δεν εμποδίζουν την επιχείρηση της πράξης για την οποία υπολογίζεται η προθεσμία (βλ. Γ. Λαδογιάννη , ό.π. άρθρο 242, αρ. περ. 21). Οι προβλεπόμενες τοπικές αργίες συνιστούν εορτάσιμες ημέρες κατά την έννοια του άρθρου 242 του ΑΚ, μόνο εφόσον η πράξη για την οποία έχει ορισθεί η προθεσμία πρόκειται να γίνει στην περιφέρεια στην οποία ισχύει η τοπι- κή αργία, βλ. Α. Γεωργιάδη , Γενικές Αρχές, ό.π., αρ. περ. 8. 150.  Ακόμα όμως κι αν γινόταν δεκτό ότι ο υπολογισμός του χρόνου της παραγραφής αρχίζει από την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους, στην προκείμενη περίπτωση δεν θα είχε ως συνέπεια να μετατεθεί η λήξη του χρόνου παραγραφής στις 2 Ιανουαρίου (αφού η 1η Ιανουαρίου είναι εορτάσιμη) του τελευταίου έτους της πε- νταετούς προθεσμίας. Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη στη θεωρία του Αστικού ∆ικαίου, χωρεί απόκλιση από τον κανόνα του άρθρου 243 παρ. 3 του Αστικού Κώδικα, όταν, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του άρθρου 253 του Αστικού