ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ∆ΗΜΟΣΙΟΥ 104 νομη ενέργεια ή παράλειψη, τότε τίθεται το ζήτημα αν η παραγραφή δεν αρχίζει καν, ενόσω δεν αίρεται η ζημιογόνος αυτή κατάσταση ή γεννάται νέα, αυτοτελής παραγραφή από το τέλος κάθε επιμέρους έτους για όσο η κατάσταση αυτή διατηρείται. Στη θεωρία κρατούσα 162 είναι η πρώτη άποψη, ιδίως με το επιχείρημα ότι η έναρξη του χρόνου παραγραφής προϋ- ποθέτει την αποπεράτωση της αδικοπραξίας, αφού διαφορετικά ο παθών δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει την πλήρη έκταση της ζημίας. 163 Ωστόσο, η νομολογία φαίνεται να ακολουθεί τη δεύτερη άποψη. 164 Αυτή κρίνεται θεμία και έπαυσαν συνολικά να αναδίδουν επιζήμιες συνέπειες μετά την επισκευή της τελευταίας από αυτές στις 10-10-2002» . Ο ΑΠ θεώρησε πως «[δ]εν υπήρξε μία διαρκής παράλειψη, εκ μέρους των οργάνων της εναγομένης, να προβούν στην ολι- κή αντικατάσταση, ή αποτελεσματική επισκευή, ενός παλαιού, φθαρμένου και ζη- μιογόνου αγωγού του δικτύου της, ή και περισσότερων, από την επισκευή της τε- λευταίας διαρροής μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής, με αποτέλεσμα να εξα- κολουθήσουν δήθεν να αναδίδονται επιζήμιες συνέπειες καθ’ όλο το εν λόγω χρονι- κό διάστημα. Επομένως, η επίδικη αδικοπραξία είχε αποπερατωθεί στις 10-10-2002 και από τότε ήταν γνωστές στους ενάγοντες οι επιζήμιες συνέπειες της, δηλαδή η συσσώρευση υγρασίας εντός του ακινήτου τους, σε βαθμό, που απαιτούσε ιδιαίτε- ρες εργασίες στεγανοποιήσεως για την αποκατάσταση του, καθώς και η συνακόλου- θη αδυναμία εκμισθώσεως του μέχρις ότου καταστεί και πάλι κατάλληλο προς χρή- ση για επαγγελματική στέγη. Το κόστος, στο οποίο θα ανέρχονταν οι εργασίες και τα υλικά για την στεγανοποίηση του ακινήτου, καθώς και η χρονική διάρκεια, περίπου, που θα ήταν αναγκαία μέχρι να επιτευχθεί η εκ νέου εκμίσθωση του, δηλαδή τα στοι- χεία της έκτασης της ζημίας τους, ήταν ήδη προβλέψιμα, κατά το χρόνο εκείνο, από τους ενάγοντες» . 162.  Υποστηρικτές της αντίθετης άποψης ήταν οι Αποστολίδης και Βάλληνδας , σύμφω- να με την παραπομπή του Α. Γεωργιάδη , σε: Α. Γεωργιάδη/Μ. Σταθόπουλο, Αστικός Κώδικας, τ. 4, 1982, ό.π.,άρθρο 937, αρ. περ. 24. Πιο πρόσφατα βλ. Μ. Μαργαρίτη/Α. Μαργαρίτη , Επίτομη Ερμηνεία ΑΚ και ΕισΝΑΚ, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 2016, άρθρο 937, αρ. περ. 7. 163.  Βλ. Α. Γεωργιάδη , Ενοχικό ∆ίκαιο, ό.π., § 62, αρ. περ. 104, Γ. Γεωργιάδη , σε: Α. Γεωργιάδη, ΣΕΑΚ, τ. Ι, εκδ. Π.Ν. Σάκκουλα, 2010, άρθρο 937, αρ. περ. 11, Μ. Γεωργιάδου , σε: Ι. Καράκωστας (επιμ.), Αστικός Κώδικας, τ. 6, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2009, άρθρο 937, αρ. περ. 21, Π. Κορνηλάκη , Ειδικό Ενοχικό ∆ίκαιο, ό.π., § 107, αρ. περ. 8. Προβάλλεται, επίσης, το επιχείρημα ότι σε περίπτωση απο- δοχής της αντίθετης άποψης θα ήταν δυνατή η διεκδίκηση αποζημίωσης μόνο για τη ζημία που επήλθε τα πέντε τελευταία έτη πριν από την άσκηση της αγωγής, βλ. Α. Γεωργιάδη , σε: Α. Γεωργιάδη/Μ. Σταθόπουλο, Αστικός Κώδικας, τ. 4, 1982, ό.π., άρθρο 937, αρ. περ. 24. 164.  Βλ. ∆ΕφΑθ 723/2003, ∆ΕφΑθ 2493/2003, ∆ΕφΑθ 3906/2004, ∆ΕφΑθ 2983/2010 ΤΝΠ ∆ΣΑ, ∆ΕφΑθ 3094/2011, ∆ΕφΑθ 1911/2013, με τις οποίες γίνεται δεκτό ότι η παράνομη παράλειψη άρσης επίταξης ακινήτου δεν αποτελεί μια στιγμιαία αδι- κοπραξία, αλλά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο διατηρείται η ζημιογόνος κα- τάσταση επηρεάζει τον χρόνο γέννησης των αποζημιωτικών αξιώσεων και συ- νακόλουθα η παραγραφή δεν εκκινεί για την όλη ζημία από το τέλος του οικονο- μικού έτους κατά το οποίο επέρχονται οι πρώτες επιζήμιες συνέπειες, αλλά αρ- χίζει χωριστή παραγραφή ως προς τις ζημίες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια κάθε έτους. Πρβ. επίσης ΣτΕ 80/2013 7μ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, όπου η Ε΄ Εφορεία