ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

VII Πρόλογος Πράγματι, όπως ακριβώς το θυμάται ο επιμελητής της έκδοσης, δέχθηκα ανεπι- φύλακτα την πρότασή του να προλογίσω το βιβλίο ετούτο. Το έκανα με χαρά, για τρεις λόγους: Για την ίδια την πρόταση, για την οποία και από τη θέση αυτή τον ευχαριστώ· για τους συγγραφείς, εξαιρετικούς σπουδαστές μου επίσης στη Σχο- λή ∆ικαστών και συναδέλφους ήδη· και βέβαια για την πρόκληση που συνιστά το θέμα, τόσο στη θεωρητική του διάσταση, όσο και στην πρακτική του σημασία και την πολύπλευρη επικαιρότητά του. Θεσμός με ιδιαίτερες δυσχέρειες στην επιστημονική επεξεργασία του ακόμα και στα καλά, κατά τούτο, δουλεμένα δίκαια, αστικό και ποινικό, η παραγραφή στο δι- οικητικό δίκαιο έχει να αναμετρηθεί με πρόσθετες σοβαρές δυσκολίες: Ανάγκη δογματικής προσαρμογής εννοιών αστικολογικής καταγωγής με αντιλήψεις δημο- σίου δικαίου, μεγάλη περιπτωσιολογία και αντίστοιχη πολυνομία από τη μια, κενά δικαίου από την άλλη, με αίτημα λεπτές αναλογικές εφαρμογές, ανάγκη ισορροπί- ας ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον, την αρχή της νομιμότητας και την ασφάλεια δικαίου, με αντίστοιχους συνταγματικής τάξεως προβληματισμούς ως προς τον χρόνο της παραγραφής και τη διαφοροποίησή του ανάμεσα σε ιδιώτες και ∆ημό- σιο. Και με τους καιρούς να καλούν σε νέες βασικές αξιολογήσεις και σταθμίσεις. Το πολύ θολό αυτό τοπίο, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται στο βιβλίο με εντυ- πωσιακή καθαρότητα και πληρότητα, σε μια εισαγωγή και δυο μέρη: Αντιστοίχως, για την παραγραφή εν γένει, για την παραγραφή των αξιώσεων του ∆ημοσίου και των νπδδ, και για την παραγραφή των αξιώσεων κατά του ∆ημοσίου και των νπδδ. Στα πλαίσια αυτά, αναδεικνύεται κατ’ αρχάς η έννοια, ο σκοπός και η συνταγματι- κή διάσταση της παραγραφής στο δημόσιο δίκαιο, με βασικό θεμέλιο την ασφά- λεια του δικαίου και αναπτύσσεται ο προβληματισμός για τη νομική της φύση ως ουσιαστικού ή δικονομικού θεσμού, με ανάδειξη της κρατούσας ουσιαστικής θεω- ρίας και των συνεπειών της· αναλύονται εν συνεχεία πρώτα τα των οικονομικών αξιώσεων του ∆ημοσίου, με βασικές εσωτερικές υποδιακρίσεις, τόσο κατά φο- ρέα (∆ημόσιο, ΟΤΑ, κ.λπ .) και ύλη (φορολογικές, τελωνειακές κ.λπ. ) όσο και κατά στάδιο επιβολής και είσπραξης· και έπειτα τα του πειθαρχικού δικαίου ανά κατη- γορία υποκειμένων (λειτουργοί, υπάλληλοι, επαγγελματίες). Ακολουθεί το Μέρος περί παραγραφών των αξιώσεων κατά του ∆ημοσίου με εξαντλητική περιπτωσι- ολογία των διαφόρων, κατά αντικείμενο, ρυθμίσεων, και το βιβλίο κλείνει με ανα- λυτική ανάπτυξη των λόγων αναστολής και διακοπής της παραγραφής με εκτετα- μένη και πάλι κατηγοριοποιημένη περιπτωσιολογία. Απλό και εύχρηστο, εξαιρε- τικά καλογραμμένο, το βιβλίο πετυχαίνει σε αξιοσημείωτο βαθμό αυτό που επαγ- γέλλεται: Να είναι εξίσου χρήσιμο «στον νομικό της πράξης» και «στον θεωρητικό του δικαίου» (και, με την ευκαιρία, ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει πρακτικότερο