ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

ΤΜΗΜΑ Α. Η ανατομία της συμμετοχικής χρηματοδότησης 5 και καινοτομίες εμπλέκοντας του ίδιους τους τελικούς χρήστες στην διαδικασία έρευνας και εξέλιξης. 11 Ωστόσο, η συνεργατική οικονομία θέτει σε αμφισβήτηση παραδοσιακές προ- σεγγίσεις ως προς τη νομική ρύθμιση των αγορών. Και αυτό γιατί αμβλύνει τη διάκριση των εννοιών μεταξύ καταναλωτών και παρόχων, επιχειρήσεων και ιδι- ωτών, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, ή επαγγελματικής και μη επαγγελ- ματικής παροχής υπηρεσιών. Έτσι για παράδειγμα τίθενται ερωτήματα όπως, α) κατά πόσο η διαδικτυακή πλατφόρμα, ή και ο ιδιώτης πάροχος της υπηρε- σίας, ή του προϊόντος υπόκειται, ή πρέπει να υπόκειται, σε κανόνες πρόσβασης στη σχετική αγορά, β) όπως κανόνες αδειοδότησης, επαγγελματικής ευθύνης και επάρκειας, κατά πόσο η παρεχόμενη υπηρεσία είναι επαγγελματική δραστηριό- τητα ή μη, γ) τι φορολογικοί κανόνες εφαρμόζονται, δ) ποιά είναι η σχέση λήπτη των υπηρεσιών και πλατφόρμας ή και παρόχων και ε) κατά πόσο εφαρμόζονται ειδικοί κανόνες του δικαίου προστασίας του καταναλωτή για ηλεκτρονικές συ- ναλλαγές ή υπηρεσίες, στ) ή τί σχέση ενδεχόμενα εγκαθιδρύεται μεταξύ πλατ- φόρμας και ιδιωτών παρόχων, όπως πχ εργαζόμενου ή αυτοαπασχολούμενου. Οι παραδοσιακές λοιπόν προσεγγίσεις του εργατικού δικαίου, ή του δικαίου του καταναλωτή, ή του φορολογικού δικαίου ή του οικονομικού δικαίου των αγορών βρίσκονται υπό πίεση. 12 Επιπλέον, η ραγδαία ανάπτυξη της συνεργατικής οικο- νομίας οδηγεί σε μία απορρύθμιση της ενοποίησης του δικαίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς τα ζητήματα που ανακύπτουν είτε αντιμετωπίζονται ως επί το πλείστον με εθνικούς ή τοπικούς κανόνες de-minimis, ή ρυθμίσεις, που εισάγο- νται υπό το πρίσμα του δημοσίου συμφέροντος, κάτω από τον «πήχη» του ενωσι- ακού δικαίου, είτε δεν αντιμετωπίζονται καθόλου εισάγοντας εμπόδια πρόσβα- σης, με αποτέλεσμα την απόκλιση από τον στόχο της εννοίας αγοράς, τον κατα- κερματισμό αυτής λόγω προστατευτικών και μη περιορισμών στη πρόσβαση σε υπηρεσίες και προϊόντα εντός της ένωσης, το αυξημένο κόστος συμμόρφωσης, την αδυναμία επίτευξης ισορροπίας σε επίπεδο ανταγωνισμού και την εκμετάλ- λευση από κάποιους γκρίζων νομικών ζωνών για την παράκαμψη κανόνων που έχουν τεθεί για την προστασία του ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος. Σκοπός του παρόντος δεν είναι η ανάλυση όλων αυτών των νομικών ζητημάτων, ωστό- 11.  Henry William. Chesbrough, Open innovation : the new imperative for creating and profiting from technology (Harvard Business School Press, 2003). 12.  Βλ. σχετικά ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ; Vassilis Hatzopoulos και Sofia Roma, ‘Caring for Sharing? The Collaborative Economy under EU law’, CMLR , 2017, 81–127; Guy Lougher και Sammy Kalmanowicz, ‘EU Competition Law in the Sharing Economy’, Journal of European Competition Law & Practice , 2015, lpv086; Sofia Ranchordás, ‘Does Sharing Mean Caring? Regulating Innovation in the Sharing Economy’, Minnesota Journal of Law, Science & Technology , 16.1 (2015), 413–75.Stefan Nerinckx, ‘The ‘Uberization’ of the labour market: Some thoughts from an employment law perspective on the collaborative economy’, ERA Forum 17, τχ. 2 (2016): 245–65, doi:10.1007/s12027-016-0439-y; Christoph Busch κ.ά., ‘The Rise of the Platform Economy: A New Challenge for EU Consumer Law?’, Journal of European Consumer and Market Law 5, τχ. February (Φεβρουάριος 2016): 10.