ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

216 Ι. Γεροντίδης 20  •  Παρατηρήσεις Τέλος, κατά το προϊσχύσαν πάντοτε δίκαιο, η εις ολόκληρον ευθύνη του ετερόρ- ρυθμου εταίρου δεν περιοριζόταν μόνο στα υφιστάμενα κατά το χρόνο της αναμεί- ξεώς του στη διαχείριση χρέη της εταιρίας, αλλά εκτεινόταν και στα μελλοντικά χρέη της, μπορούσαν δε να επικαλεσθούν την ευθύνη του αυτή όχι μόνον εκείνοι που έχουν συναλλαχθεί με τον ετερόρρυθμο εταίρο, αλλά και κάθε δανειστής της εταιρίας 5 . Ωστόσο με δεδομένο ότι η ανάθεση δια του καταστατικού της εξουσίας εκπροσώ- πησης της εταιρίας στον ετερόρρυθμο εταίρο δεν ήταν άκυρη κατά το άρθρο 174 ΑΚ 6 , αλλά μοναδική συνέπεια είχε την κατά τα εκτεθέντα θεμελίωση ευθύνης του ετερόρρυθμου εταίρου, η εκπροσώπηση των ετερορρύθμων εταιριών (και) από τον ετερόρρυθμο εταίρο τους ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στις συναλλαγές 7 . ΙΙ. Ο Ν 4072/2012 (άρθρα 278 και 279) Ο νομοθέτης με το άρθρο 278 παρ. 2 εδ. α’ του Ν 4072/2012 που αναμόρφωσε το δί- καιο των προσωπικών εμπορικών εταιριών, ανταποκρίθηκε ρητά στην ανάγκη των συναλλαγών να συμμετέχει και ο ετερόρρυθμος εταίρος στην εκπροσώπηση της εταιρίας 8 . Σε αντιστάθμισμα όμως προέβλεψε επίσης ρητά ότι για κάθε πράξη εκ- προσώπησης της εταιρίας που διενεργείται από τον ετερόρρυθμο εταίρο ευθύνε- ται ο ίδιος ως ομόρρυθμος, εκτός αν ο τρίτος που συναλλάχθηκε μαζί του γνώριζε ότι είναι ετερόρρυθμος (άρθρο 278 παρ. 2 εδ. β’). Με τη ρύθμιση αυτή αποτρέπεται ο κίνδυνος οι τρίτοι που συναλλάσσονται με τον ετερόρρυθμο εταίρο ως εκπρόσω- πο της εταιρίας να τον εκλάβουν ως ομόρρυθμο 9 . Πάντως υπό το καθεστώς πλήρους λειτουργίας του ΓΕΜΗ, είναι άξιο προβλημα- τισμού κατά πόσο οι τρίτοι δικαιούνται αυτής της προστασίας, τη στιγμή που η συ- ντριπτική πλειονότητα των σύγχρονων επιχειρήσεων είτε απευθείας είτε δια των εν ευρεία εννοία «συνεργατών» τους (λογιστών, δικηγόρων κ.ά.) έχουν ευχερώς πρόσβαση στα δεδομένα του ΓΕΜΗ, οπότε μπορούν να πληροφορηθούν για την ιδι- ότητα εκάστου των εταίρων ως ομόρρυθμου ή ετερόρρυθμου 10 . Η επίκληση άγνοιας εκ μέρους των εταιρικών δανειστών ή απ’ την άλλη πλευρά της γνώσης τους εκ μέρους του τυχόν εναγομένου ετερορρύθμου εταίρου, θα πρέ- πει μάλλον να κρίνονται κατά περίπτωση υπό τα εκάστοτε πραγματικά περιστα- τικά και υπό το πρίσμα της αρχής της καλής πίστης (άρθρο 288 ΑΚ) που διατρέ- 5.  Βλ. ΜΕφΑθ 4301/2015 ό.π. ∙ ΕφΘεσ 1679/2011 ό.π. 6.  Βλ. ενδεικτ. Ηλ. Σουφλερό , σε ∆ικΠΕ (επιμ. Ν. Ρόκα), τ. 2, 2001, παρ. 15, αριθμ. 114 επ. 7.  Βλ. ενδεικτ. Ε. Αλεξανδρίδου , ∆ίκαιο εμπορικών εταιριών, ε’ έκδ., 2016, σελ. 161 ∙ Γ. Σωτηρόπουλο , Θέ- ματα διαχείρισης και εκπροσώπησης της ομόρρυθμης και ετερόρρυθμης εταιρίας, σε Το νέο εταιρικό δίκαιο της μικρομεσαίας επιχείρησης (Ν 4072/2012), 2013, σελ. 215 επ. (236). 8.  Βλ. Γ. Σωτηρόπουλο , ό.π., σελ. 236. Ι. Παπαδόπουλο , εις ∆ικΠροσΕτ (2017), (επιμ. Μ.-Ε. Μαρίνου), Γ. Τρια- νταφυλλάκης , αρ. 278, αρ. 6. 9.  Βλ. Ελ. Αλεξανδρίδου , Η ετερόρρυθμη εταιρία μετά την ψήφιση του Ν 4072/2012, ∆ΕΕ 2012, 725 επ. υπό § V1 ∙ Γ. Σωτηρόπουλο, ό.π., σελ. 237. 10.  Πρβλ. Γ. Σωτηρόπουλο, ό.π., σελ. 237 υποσημ. 89.