Η ΡΗΤΡΑ VETTING ΣΤΗ ΝΑΥΛΩΣΗ ΔΕΞΑΜΕΝΟΠΛΟΙΩΝ

Η ρήτρα vetting στη ναύλωση δεξαμενοπλοίων 3 παγκοσμίως δεν υπήρχε κάποια ειδική νομοθετική ρύθμιση 6 που να μεριμνούσε για την ευθύνη αποκατάστασης ζημιών από ρύπανση, αλλά οι αξιώσεις αυτές διέπονταν από το ίδιο δίκαιο που ρύθμιζε και τις αξιώσεις για αδικοπραξίες 7 . Η δε δημιουργία μιας διεθνούς σύμβασης που θα ρύθμιζε τα ζητήματα αυτά, ήταν κάτι που τότε δεν είχε απασχολήσει τη διεθνή κοινότητα. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην, μόλις μια δεκαετία αργότερα, καθώς από τα μέσα της δεκαε- τίας του 1960 η ζήτηση του πετρελαίου αυξήθηκε, αφού αυτό άρχι- σε να αποτελεί τη βασική πηγή ενέργειας αντικαθιστώντας το κάρ- βουνο, ξεκίνησαν να μεταφέρονται πολύ μεγαλύτερες ποσότητες, να κατασκευάζονται μεγαλύτερα δεξαμενόπλοια και η μεταφορά δια θαλάσσης να εντείνεται. Μαζί με την αλλαγή αυτή όμως αυξή- θηκε και ο φόβος για την επέλευση ενός μεγάλου ναυτικού ατυχή- ματος που θα προκαλούσε εκτεταμένη ρύπανση και τεράστια οικο- λογική καταστροφή που κανείς δεν ήταν τότε σε θέση να αντιμετω- πίσει. Και δυστυχώς, οι φόβοι αυτοί δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. 6.  Εξαίρεση, για παράδειγμα, αποτελούσαν οι ΗΠΑ όπου υπήρχαν ορισμένα ειδικότερα νομοθετήματα όπως η New York Harbor Act of 1886, η Refuse Act 1899 και η Oil Pollution Act of 1924, τα οποία όμως περιείχαν διατάξεις περισσότερο ποινικού χαρακτήρα. Βλ. Colin de la Rue/Charles B. Anderson, Shipping and the Environment, 2 nd Ed., 2009, Part I (Position prior to 1967), A. J. Rodriguez/ J. Force/ M. Harowski/ D. Freeman, Evolution of Marine Pollution law, 1966-2016, 91 Tul. L. Rev. 1009 (2017), 1011-1012. 7.  Βλ. M. Jacobsson, The Torrey Canyon fifty years on: the legal legacy, JIML 23 (2017) 1, 20. Για την ανεπάρκεια του γενικού δικαίου των αδικοπραξιών και την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το ζήτημα ενιαία και ομοιόμορφα σε διεθνές επίπεδο, βλ. Ι. Κ. Ρόκα, Προς διαμόρφωση γενικών αρχών αδικοπρακτικής ευθύνης για τη μόλυνση του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα της θάλασσας από πετρέλαιο, ΚριτΕ 1994/2, 87, 92-93 επ.