Η ΡΗΤΡΑ VETTING ΣΤΗ ΝΑΥΛΩΣΗ ΔΕΞΑΜΕΝΟΠΛΟΙΩΝ

Η ρήτρα vetting στη ναύλωση δεξαμενοπλοίων 10 τα πλοία του και απειλούσε τα χωρικά ύδατα παράκτιου κράτους, να μεριμνήσει για την απομάκρυνσή της. Με πολλές τροποποιήσεις που υπέστη η συμφωνία αυτή, με κυριότερη αυτή του 1987, η υπο- χρέωση των πλοιοκτητών για ανόρθωση ζημιών επεκτάθηκε και σε ιδιώτες, σε κάθε δηλαδή ζημιωθέντα από ρύπανση 28 , ενώ αυξήθη- καν και τα όρια ευθύνης. Παράλληλα με τη συμφωνία αυτή, συνήφθη και μία δεύτερη, μεταξύ των πετρελαϊκών εταιριών αυτή τη φορά, στις 14 Ιανου- αρίου 1971, γνωστή ως CRISTAL 29 (Contract Regarding an Interim Supplement to Tanker Liability for Oil Pollution) και τέθηκε σε ισχύ την 1 η Απριλίου 1971. Οι δύο αυτές συμφωνίες ήταν ο πρόδρομος του διεπίπεδου συστήματος αποζημίωσης που καθιερώθηκε με τη Σύμβαση Ευθύνης και τη Σύμβαση για το ∆ιεθνές Κεφάλαιο. Έτσι κατά λογική ακολουθία, ο ρόλος της συμφωνίας CRISTAL -ως το αντίστοιχο της Σύμβασης για το ∆ιεθνές Κεφάλαιο- ήταν να επιμε- ριστεί ο κίνδυνος μεταξύ πλοιοκτησίας και φορτίου και οι πετρελα- ϊκές εταιρίες, χρηματοδοτώντας την εταιρία που ιδρύθηκε για την διαχείριση της συμφωνίας, να καλύψουν ζημίες που υπερέβαιναν τα όρια της TOVALOP. Για να καλείτο η εταιρία αυτή να καλύψει τις εν λόγω ζημίες, θα έπρεπε το φορτίο πετρελαίου που προκάλεσε τη ρύπανση να ανήκε σε κάποια από τις πετρελαϊκές εταιρίες που ήταν συμβαλλόμενα μέρη στη συμφωνία. Ωστόσο οι συμφωνίες αυτές, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε μετά τη δημιουργία ενός διεθνούς καθεστώτος, περιήλθαν σε δεύ- τερη μοίρα επιτελώντας απλώς ένα συμπληρωματικό ρόλο που συνίστατο αφενός στην προσπάθεια για ομοιομορφοποίηση του δι- καίου, καθώς τα προβλεπόμενα από αυτές ομοίαζαν σε μεγάλο βαθ- 28.  Βλ. L. Cohen, Revisions of TOVALOP and CRISTAL: Strong Ships for Stormy Seas, 18 J. Mar. L. & Com. 525 (1987), B. Brennan, ό.π., 4. 29.  Για τη διαχείριση και αυτής της συμφωνίας ιδρύθηκε μια εταιρία, η Oil Companies Institute for Marine Pollution Compensation Ltd. 10 11