ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

68 Ιθαγένεια και Ανθρώπινα Δικαιώματα το τέκνο αυτό να αποκτά και την ιθαγένειας της Σλοβακίας (ως τέκνο Σλοβά- κου) σε περίπτωση που και το σλοβακικό δίκαιο ιθαγένειας θεσπίζει ανάλογη περίπου διάταξη με την ελληνική. Η αρχή της ισότητας των δύο φύλων όπως και η αρχή του jus soli έχουν ως συνέπεια τη διπλή ιθαγένεια. Ο ισχύων Κώδι- κας Ελληνικής Ιθαγένειας (ΚΕΙ) του 2004 όπως και ο προϊσχύσας του 1955 με τις τροποποιήσεις που είχε κάνει, ιδίως μετά το Ν 1438/1984 –όπως θα δούμε πα- ρακάτω- δημιουργεί πολυιθαγενείς. Επειδή, το φαινόμενο της πολυϊθαγένειας δημιουργεί αρκετά προβλήματα, όπως ομολογείται από πολλούς θεωρητικούς, ίσως θα έπρεπε ο Έλληνας νομοθέτης να μην ήταν τόσο απόλυτος κατά τη θέ- σπιση των σχετικών διατάξεων περί ιθαγένειας. Στην περίπτωση των τέκνων, για παράδειγμα, γεννάται η σκέψη πώς ίσως θα ήταν σκόπιμο να δίνεται η δυ- νατότητα στο τέκνο του Έλληνα ή της Ελληνίδας να επιλέγει κατά την ενηλικίω- σή του, ποια από τις δύο ιθαγένειας που έχει, θέλει να κρατήσει σε συνδυασμό ίσως και με το γεγονός της μόνιμης κατοικίας του 175 . Παρά το γεγονός ότι το διεθνές δίκαιο δεν καταδίκασε και δεν απέρριψε ποτέ την περίπτωση των θετικών συγκρούσεων των ιθαγενειών 176 , τα μειονεκτή- ματα της διπλής ιθαγένειας είναι πολλά. Δύο κυρίαρχα κράτη μπορούν να πα- ρεμβαίνουν σε ζητήματα διπλωματικής προστασίας. Ζητήματα μεταξύ των πε- ρισσοτέρων κρατών μπορούν να δημιουργηθούν και ως προς την στρατιωτι- κή θητεία. Επιπλέον, δε, δυσκολίες προκύπτουν και στο ιδιωτικό δίκαιο, και πιο συγκεκριμένα στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, όταν πρόκειται να καθοριστεί η διεθνής δικαιοδοσία και το εφαρμοστέο εθνικό δίκαιο του ενδιαφερόμενου προσώπου 177 . Συνακόλουθα, η εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων σε άτομα με περισσότερες του ενός ιθαγένειες εγείρει ακανθώδη ερωτήματα. Άρα, έχει καταστεί αναγκαία η αποκατάσταση αυτής της καταστάσεως. Όπως αναφέρα- με και πιο πάνω, η πιο ριζική λύση θα ήταν να ληφθούν μέτρα που θα μπο- ρούσαν να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πολυιθαγένειας. Δυστυχώς, οι πο- λυάριθμες αξιέπαινες προσπάθειες που έγιναν για τον σκοπό αυτό αντιμετω- πίζουν ανυπέρβλητα εμπόδια. Συνεπώς, θα προσπαθήσουμε να επιδιώξουμε μία λύση, η οποία, χωρίς να προχωρήσει στην κατάσταση της ίδιας της πολυι- θαγένειας, περιορίζεται στη μείωση των μειονεκτημάτων της. Από τα ακόλου- θα προκύπτει ότι είναι ελάχιστα δυνατό να ληφθούν υπόψη, ταυτόχρονα, τα δικαιώματα των περισσότερων εννόμων τάξεων του πολυιθαγενούς. Πολύ συ- χνά, οι δύο νόμοι προέλευσης είναι ασυμβίβαστοι. Άλλη λύση, η οποία θα αφο- 175. Ζωή Παπασιώπη-Πασιά «Δίκαιο Ιθαγένειας», 8 η έκδοση, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα- Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 26-27. 176. Βλ. Ζωή Παπασιώπη-Πασιά «Η διπλή ιθαγένεια (πολυιθαγένεια) κατά το ελληνικό δί- καιο» στον Τιμητικό Τόμο για τον Ιωάννη Μανωλεδάκη - Τόμος ΙΙΙ, Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2007, παρ. ΙΙ.1 σελ. 442. 177. Πρβλ. Ζωή Παπασιώπη-Πασιά «Η διπλή ιθαγένεια (πολυιθαγένεια) κατά το ελληνικό δί- καιο» στον Τιμητικό Τόμο για τον Ιωάννη Μανωλεδάκη - Τόμος ΙΙΙ, Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2007, παρ. ΙΙ.1 σελ. 444.