ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ

Η στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης: Ελλείμματα και υπέρβασή τους Χαράλαμπου Χρυσανθάκη Καθηγητή Διοικητικού Δικαίου-Διοικητικών Θεσμών Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ Δικηγόρου-μέλους ΔΣΑ «Και πάλι…εδώ! Λες και δεν πέρασε μια ημέρα ή σχεδόν μία ώρα…!» [1] « Αποτελεί διαπίστωση κοινής αποδοχής η ανεπάρκεια της ελληνικής δημόσιας διοί- κησης. Ο διοικητικός μηχανισμός του Ελληνικού Κράτους εξακολουθεί να παρουσιάζει, την παραδοσιακή πλέον, εικόνα ανακολουθίας, ασυνέχειας και μη ανταπόκρισης στις ανάγκες της ολοένα και περισσότερο απαιτητικής πραγματικότητας. Πρόκειται για μία εικόνα, η οποία είναι κάθε άλλο παρά κολακευτική και βεβαίως απολύτως αντιληπτή από τον ευρωπαϊκό περίγυρο της Χώρας, στον οποίον δεσπόζει η Ευρωπαϊκή Κοινότη- τα. Αρκεί να προστρέξει κανείς στο ημερήσιο και περιοδικό τύπο για να διαπιστώσει κα- νείς την καταγραφή μερικών από τα σοβαρότερα προβλήματα, τα οποία ταλαιπωρούν τον χώρο της δημόσιας διοίκησης και να επισημάνει την ανάγκη μεταβολών. Μεταβολές που αφορούν στο νομικό πλαίσιο, το οργανωτικό πρότυπο αλλά και το πνεύμα άσκη- σης της δημόσιας εξουσίας και ειδικότερα της δημόσιας υπηρεσίας με τη λειτουργική έννοια του όρου… Φαινόμενα όπως η μακρόχρονη αναβολή των εκκρεμών υποθέσεων για λόγους δυσκαμψίας ή ευθυνοφοβίας, η σύγχυση των αρμοδιοτήτων, η μη τήρηση των πορθεσμιών που τάσσει ο νόμος…,ο ελάχιστα εξελιγμένος τρόπος διεκπεραίωσης της εργασίας – που οφείλεται μεταξύ άλλων στην υποβάθμιση του ανθρώπινου παρά- γοντα, στην έλλειψη ειδίκευσης και στην έλλειψη υποδομής- το παρωχημένο και συχνά μεταβαλλόμενο ως προς ορισμένα μέρη του νομοθετικό πλαίσιο και η μη αξιοποίηση της κεκτημένης γνώσης και εμπειρίας των παλαιότερων στελεχών του δημοσιοϋπαλληλι- κού και μη σώματος συντελούν στην περιορισμένη αποδοση των δημόσιων υπηρεσιών και επομένως στη μη εξυπηρέτηση του διοικουμένου και εν γένει στην καθυστέρηση της προόδου του κρατικού έργου… Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της υφιστάμενης κατάστασης συνιστά το καθεστώς που ισχύει για τις προσλήψεις, οι οποίες πραγματο- ποιούνται στο Δημόσιο, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες στελέχωσης τόσο του νομικού προσώπου του Κράτους όσο και των υπόλοιπων δημόσιων νομικών προ- σώπων. Συγκεκριμένα, η συνεχής εναλλαγή των συστημάτων που υιοθετούνται και η ακόμα συχνότερη μη εφαρμογή, αδρανοποίηση ή και παράκαμψή τους από τους ίδιους τους εμπνευστές τους επιβεβαιώνουν την έλλειψη σταθερής και διαρκούς στρατηγικής, η οποία να υπηρετεί προγραμματισμένους, βραχυπρόθεσμούς, μεσοπρόθεσμούς ή και μακροπρόθεσμους στόχους. Αντ΄ αυτού, παρατηρείται συνεχής μεταβολή στη στοχοθε- σία, στα απαιτούμενα προσόντα, στον τρόπο διακρίβωσης της συνδρομής τους και γε- νικότερα στο καθιερούμενο οργανωτικό πρότυπο. Οι αδιάκοπες αυτές μεταβολές δυ- σχεραίνουν τη δυνατότητα μεθοδικής παρατήρησης και διερεύνησης του ζητήματος, το