ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ

Χαράλαμπος Χρυσανθάκης 55 ειδική παραγωγική σχολή είτε, τέλος, μέσω «αυτόματης»/μοριοδοτούμενης επιλογής (προσλήψεις με στενή έννοια) 3 . Οι «προσλήψεις»: ένα διφυές ζήτημα [8] Ίσως θα πρέπει στο σημείο αυτό να διευκρινιστεί το ακόλουθο ζήτημα. Δηλαδή ότι το πρόβλημα που εξετάζεται δεν είναι αμιγώς νομικό. Κάθε άλλο μάλιστα. Πρόκειται για ένα ζήτημα, τουλάχιστον διφυές, το οποίο συνδέεται με τα πεδία τόσο της διοικη- τικής όσο και της νομικής επιστήμης. [9] Ειδικότερα, η αναζήτηση και ο σχεδιασμός του κατάλληλου οργανωτικού προτύπου δημόσιας διοίκησης κατ΄ εξοχήν υπάγεται στο πεδίο της διοικητικής επιστήμης (θεω- ρία των οργανώσεων). Ο προσδιορισμός και μάλιστα η εξειδίκευση του σκοπού της δη- μόσιας διοίκησης ως οργάνωσης, κάθε άλλο παρά αμελητέας σημασίας είναι. Το Σύ- νταγμα (ενδεικτικώς: άρθρα 26 παρ.2, 103 ιδίως παρ. 1 κ.α.) καθορίζει τον πρωταρ- χικό σκοπό της δημόσιας διοίκησης, δηλαδή την εξυπηρέτηση των δημόσιων αναγκών σκοπών (της Πολιτείας) και εντέλει του δημόσιου συμφέροντος. Ο προσδιορισμός του σκοπού της διοικητικής δράσης οδηγεί στο επόμενο βήμα, δηλαδή του τρόπου μέτρη- σης της ικανοποίησης του δημόσιου σκοπού, ο οποίος συνδέεται με τα μεγέθη της απο- δοτικότητας (:δηλαδή της επίτευξης του σκοπού με την λιγότερη δυνατή απώλεια ενέργειας) και της αποτελεσματικότητας (η οποία ως εκ της φύσεως του πράγμα- τος είναι σχετική) 4 . Η συγκρότηση του δημοσιο-υπαλληλικού σώματος [10] Είναι γεγονός ότι το ισχύον Σύνταγμα (άρθρα 103 & 104) έχει καθιερώσει ένα μάλ- λον σύνθετο σύστημα συγκρότησης του δημοσιοϋπαλληλικού σώματος 5 . Παρά τις επι- μέρους επιλογές του συντακτικού νομοθέτη θα μπορούσε να ειπωθεί με σχετική ασφά- λεια ότι το σύστημα αυτό έχει ως κύρια σημεία αναφοράς την «οργανική θέση» καθώς και τα συστήματα της σταδιοδρομίας και της μονιμότητας 6 . Ωστόσο, τούτο δεν αρκεί για την επιτυχία του εγχειρήματος. Η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα του συ- στήματος επιβάλλει και κατάλληλο σχεδιασμό της οργανωτικής διάρθρωσης της δημό- σιας διοίκησης και μάλιστα των κατ΄ ιδίαν μονάδων της. Οι Οργανισμοί και οι Εσωτε- ρικοί Κανονισμοί που θεσπίζονται πρέπει να αποτυπώνουν με σαφήνεια την δομή και τη σχέση μεταξύ των επιμέρους υπηρεσιακών μονάδων, τις λειτουργίες που επιτελούν και τα καθήκοντα και προσόντα που αντιστοιχούν. Τούτο είναι κρίσιμο και απολύτως αναγκαίο για να εξευρεθεί το κατάλληλο προσωπικό αλλά και να λειτουργήσει ορθο- λογικά και επιτυχημένα η υπηρεσιακή μονάδα. Επομένως, η διαφαινόμενη πλημμέλεια της στελέχωσης μίας οργανικής μονάδας του Δημοσίου μπορεί κάλλιστα να οφείλεται στον πλημμελή σχεδιασμό της συγκρότησής της. Πολλώ μάλλον καθώς στην ελληνική έννομη τάξη, ο νομοθέτης ή η κανονιστικώς δρώσα διοίκηση επεμβαίνουν αποσπασμα- 3. Όπ.π., σ. 25 επ. 4. Βλ. Χ. Χρυσανθάκη, Τα συστήματα, όπ.π., 2η εκδ, σ. 31-32. 5. Βλ. Επ. Σπηλιωτόπουλου-Χ. Χρυσανθάκη, Βασικοί θεσμοί, όπ.π., σ. 19-23 και Χ. Χρυσανθάκη, Τα συστήματα προσλήψεως, εκδ. 2η, όπ.π., σ. 82-93. 6. Βλ. ιδίως τις διατάξεις του άρθρου 103 παρ. 2, 3, 4 & 8 Συντ.