ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΤΟΥΣ

58 Η στελέχωση της Δημόσιας Διοίκησης: Ελλείμματα και υπέρβασή τους (ε) η επιλογή προϊσταμένων πρέπει να γίνεται βάσει πάγιων και όχι συχνά μεταβαλ- λόμενων κανόνων με την παράθεση πλήρους, ειδικής και συγκεκριμένης αιτιολο- γίας, ώστε να διασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια και αντικειμενικότητα. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η θέση της νομολογίας περί ευρείας δια- κριτικής ευχέρειας επιλογής Γενικών Διευθυντών και η ανάγκη παράθεσης ειδικής αιτιολογίας μόνο σε περίπτωση κατάδηλης υπεροχής δεν βοηθά προς την κατεύθυν- ση αυτή 12 . Τούτο, υπό την έννοια της αξιοποίησής της όχι επ΄ αγαθώ αλλά προς κα- ταστρατήγηση των πάγιων κανόνων αξιολόγησης. Επίσης η αξιολόγηση προσόντων που άπτονται τόσο της προσωπικότητας όσο και διοικητικών ικανοτήτων του υπο- ψηφίου δεν επιτρέπεται να γίνεται με μυστική ψηψοφορία, χωρίς πρακτικό και προ- σήκουσα αιτιολογία, αλλά από όργανο κατάλληλα συγκροτημένο και με διαδικασία που εξασφαλίζει τη διαφάνεια και τον δικαστικό έλεγχο (ΣτΕ 711/2017 σκέψη 14η). (στ) Ομοίως θα πρέπει να αποφεύγεται η ανάθεση καθηκόντων ως (μάλιστα μακράς διάρκειας) μεταβατικό στάδιο έως τον ορισμό νέων προϊσταμένων που θα επιλεγούν με την «τακική»/»-«κανονική» διαδικασία. Τα ανωτέρω υπό (ε) και (στ) έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι η επιλογή των πιο πάνω προσώπων μπορεί να συμβάλει στην αναπαραγωγή ή στη βελτίωση του συστήματος, αφού τα υπηρεσιακά συμβούλια ως όργανα επιλογής στελεχώνονται κατά πλειοψηφία από τα πρόσωπα αυτά, δηλαδή μπορούν να αποτελέσουν «την πηγή του καλού ή του κακού». Τα προαναφερθέντα συνιστούν ενδεικτικές επισημάνσεις προβλημάτων που έχουν ανακύψει στο πλαίσιο της έννομης τάξης. Συνεπώς, η διαπίστωση της θεωρίας ότι υφί- σταται ανάγκη διαμόρφωσης ενός συστήματος (επιλογής), το οποίο θα αναδεικνύει τις γνώσεις, τις ικανότητες, τις δεξιότητες και την προσωπικότητα του υποψηφίου 13 , με την προσθήκη εκ μέρους του υποφαινομένου της σκέψης, όσον το δυνατόν μακράν πο- λιτικών επιρροών και προσωπικών προτιμήσεων είναι το διαρκώς ζητούμενο. 12. Βλ. ενδεικτικώς ΣτΕ 1016/2010 επταμ. και 1445/2017. 13. Βλ. Ιφιγ. Καμτσίδου, Pro Justitia, τ.1, 2018, Ε-ΙSSN 2529-0401, ejournals.lib.auth.gr/projustitia , σ. 28.