ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

[ 1 ] Ι. Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ Πορεία προς τα εμπρός μετ’ εμποδίων Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση που εκτυλίχθηκε από το 2008 και μετά, γνωστή ως η Μεγάλη Ύφεση (Great Recession), έγινε ιδιαίτερα αισθητή στη ζώνη του ευρώ και κυρίως στις χώρες της ευρωπεριφέ- ρειας, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Πορτογαλία και σε μικρότερο βαθ- μό η Ισπανία. Η σημαντικότερη κρίση που γνώρισε το παγκόσμιο σύστημα από το Μεγάλο Κραχ του 1929 ανέδειξε εύγλωττα την αδυναμία της Οικονο- μικής Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) να ανταποκριθούν στις έκτακτες συνθήκες αστάθειας που προέκυψαν. Κοινώς, οι ήδη υπάρχοντες εποπτικοί και άλλοι μηχανισμοί ξεπερά- στηκαν από τα γεγονότα. Η ΟΝΕ επιχείρησε να αντιμετωπίσει τις δομικές αδυναμίες αφενός με την σύναψη μνημονίων συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών που αντιμετώπιζαν προβλήματα, της ΕΕ και του ∆ΝΤ και αφετέρου με την θέσπιση νέων θεσμικών οργάνων. Έτσι, τον Μάιο του 2010, με την ένταξη της Ελλάδας σε πρόγραμμα διάσωσης, 17 χώρες-μέλη της ΟΝΕ ίδρυσαν τον Ευρωπαϊκό Μηχανι- σμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας η EFSM (European Financial Stabilization Mechanism) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτι- κής Σταθερότητας η EFSF (European Financial Stability Facility). Ο EFSM σχεδιάστηκε για να παράσχει χαμηλότοκα δάνεια στην Ελλά- δα με αντάλλαγμα την υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων πολιτικής. Ο σκοπός του EFSF ήταν ευρύτερος καθώς συστήθηκε για να παράσχει