ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 25 σο μεγαλύτερη είναι η κινητικότητα των κεφαλαίων και η διάθεση των επενδυτών για επένδυση 120 . Τόσο η αποτελεσματικότητα της κεφαλαιαγοράς όσο και η ακεραι- ότητά της αποτελούν εκφάνσεις της ευρύτερης έννοιας της «εύρυθμης λειτουργίας» της αγοράς, η οποία αναφέρεται σε διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας σχετικές, κυ- ρίως, με τους παράγοντες που λαμβάνει υπόψη η εποπτεύουσα αρχή κατά την επι- μέτρηση των διοικητικών προστίμων που επιβάλει και χρησιμοποιείται στη σχετική νομολογία προκειμένου να αποδοθεί ο σκοπός της σχετικής νομοθεσίας 121 . Ως επενδυτής, η προστασία του οποίου αναφέρεται παράλληλα με την προστασία της αγοράς στο παράγωγο ενωσιακό δίκαιο, θεωρείται ο κάθε συναλλασσόμενος στην αγορά χρηματοπιστωτικών μέσων 122 , και μάλιστα ανεξάρτητα εάν η συναλλα- γή λαμβάνει χώρα σε οργανωμένη ή μη αγορά, σε πρωτογενή η δευτερογενή. Για το δίκαιο της κεφαλαιαγοράς, η έννοια του επενδυτή αποτελεί την έννοια γένους, όπως αποτελεί για το εταιρικό δίκαιο η έννοια του μετόχου. Το εάν ο επενδυτής προβαίνει σε συναλλαγή επιδιώκοντας απλώς την εξασφάλιση της παρούσας αξίας των περιουσιακών του στοιχείων ή την βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη επαύξη- σή της ή, ενδεχομένως, την απόκτηση ελέγχου μιας επιχείρησης ανάγεται στη σφαί- ρα των υποκειμενικών του ελατηρίων και, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων, δεν εν- διαφέρει το δίκαιο της κεφαλαιαγοράς 123 . Ο λόγος για τον οποίο ο επενδυτής χρή- ζει προστασίας στην κεφαλαιαγορά διατυπώνεται αρκετά εύστοχα ήδη στις Οδηγίες της πρώτης κοινοτικής νομοθεσίας, η οποία αναγνώρισε και μερίμνησε να ρυθμίσει ιδίως την ανάγκη ορθής και πλήρους πληροφόρησης του επενδυτικού κοινού, απο- δίδοντας σε αυτή τεράστια σημασία για την προστασία του 124 . 120. Πρόκειται για την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα της αγοράς. Βλ. Λιάππη , ό.π., 79· Τριανταφυλλάκη , Η προστασία του επενδυτή ως καταναλωτή από κατάχρηση αγοράς (χει- ραγώγηση), ΔΕΕ 2008, 523, όπου αναφορά και στις τρεις εκφάνσεις αποτελεσματικής λει- τουργίας της κεφαλαιαγοράς. Bλ. και Lenenbach , ό.π., 20, σύμφωνα με τον οποίο η συνά- ντηση προσφοράς και ζήτησης έναντι του χαμηλότερου δυνατού κόστους αποδίδει τη λει- τουργική αποτελεσματικότητα (operationale Funktionsfäigkeit) της κεφαλαιαγοράς. 121. Βλ. άρθρα 37 παρ. 3 Ν 4443/2016, 69 παρ. 4 Ν 4514/2018, 45 παρ. 1 Κανονισμός (ΕΕ) 1129/2017. Από τη σχετική νομολογία, βλ. ενδεικτικά ΣτΕ 3005/2013 ΝΟΜΟΣ· ΣτΕ 715/2013 ΧρηΔικ 2013,153· ΔΕφΑθ 1922/2010, ΝΟΜΟΣ. 122. Αυγητίδης , Η ευθύνη του αναδόχου στο δίκαιο προστασίας του καταναλωτή, 2005, 140· Όμοιο ορισμό υιοθετεί και ο Τσιμπρής , Προστασία του επενδυτή κατά την κατάρτιση, διεκ- περαίωση και εκκαθάριση χρηματιστηριακών συναλλαγών επί μετοχών, σε Χρηματιστήριο και προστασία των επενδυτών 2001, 197, 199-200. 123. Αυγητίδης , ό.π. 124. Για παράδειγμα, στην Οδηγία 89/298/ΕΟΚ για το ενημερωτικό δελτίο ενόψει πρόσκλησης για κινητές αξίες, ως δικαιολόγηση των προτεινόμενων ρυθμίσεων αναφέρεται ότι « οι επεν- δύσεις σε κινητές αξίες, όπως και κάθε άλλο είδος τοποθέτησης, ενέχουν κινδύνους ότι προ- κειμένου να προστατευθούν οι επενδυτές επιβάλλεται να είναι σε θέση να εκτιμούν την αλη- θή έκταση των κινδύνων αυτών, ώστε να μπορούν να λαμβάνουν τις επενδυτικές αποφάσεις τους έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης…. .». 44
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=