ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Εισαγωγικές παρατηρήσεις 15 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ μένες) και αν είναι μεγάλη ή μικρή (π.χ. το άρθρο 115 για το μονομελές διοικητικό όργανο εφαρμόζεται μόνο σε μικρές και πολύ μικρές εται- ρίες). Οπωσδήποτε όμως δεν περιέχει κάποιο ειδικό συμπαγές corpus ρυθμίσεων ειδικά για τις «κλειστές», τις «οικογενειακές», τις «μικρές», κ.λπ . ΑΕ. Τέτοια διάσπαση του δικαίου της ΑΕ δεν είναι απλώς μη ενδε- δειγμένη – είναι αδύνατη. Όχι μόνο διότι δεν είναι ποτέ εύκολο να δια- πιστωθεί αν και πότε μια ΑΕ είναι αυτό ή εκείνο (οικογενειακή, κλειστή κ.λπ .), αλλά και διότι η πρόταση ενός ειδικού δικαίου (ιδίως) για τη «μι- κρή» σημαίνει στην πραγματικότητα δημιουργία κάποιας νέας, ειδικής εταιρικής μορφής και όχι μια ειδικού τύπου ΑΕ. Άλλωστε με τέτοια φι- λοδοξία θεσπίσθηκε η ΙΚΕ. ∆εύτερον, είναι αλήθεια ότι ορισμένες ρυθ- μίσεις που προορίζονται για μεγάλες εταιρίες καταλαμβάνουν σημαντι- κό νομοθετικό χώρο (π.χ. οι διατάξεις για τις αποδοχές του ∆Σ), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο νομοθέτης δίνει προτεραιότητα στις μεγάλες ΑΕ. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι, αντίθετα, στην πραγματι- κότητα η αρχή “think small first”, που έχει εμπνεύσει το άγγλο νομοθέ- τη, ισχύει και για το Ν 4548/2018. Τρίτον, η αντιμετώπιση της «βιοποι- κιλότητας» στο δίκαιο της ΑΕ είναι ασφαλέστερο να γίνεται με παροχή περισσότερων καταστατικών δυνατοτήτων, ώστε να προσαρμόζεται η εταιρική οργάνωση στηφύση και τις συνθήκες της κάθε συγκεκριμένης εταιρίας, παρά να συγκροτείται κάποιο παγωμένο και ανελαστικό πλαί- σιο για κάθε «τύπο» ανώνυμης εταιρίας. Τέταρτον, σημειώθηκε ήδη πα- ραπάνωότι ορισμένες ρυθμίσεις που σχετίζονται με τη φύση ή το μέγε- θος των εταιριών δεν έχουν νομοθετική, αλλά νομολογιακή προέλευ- ση, όπως είναι η άρση της νομικής προσωπικότητας, η υποχρέωση πί- στης, οι εξωεταιρικές συμβάσεις κ.λπ . Θα ήταν σφάλμα ο νομοθέτης να παρέμβει σε τέτοια ζητήματα, μόνο και μόνο για να δείξει ότι καλύπτει περισσότερο τους επιμέρους τύπους της ΑΕ. Πέμπτον, τέλος, ως προς το ότι οι νεωτερισμοί του νόμου προϋποθέτουν μια «ανθηρή» οικονο- μία: Η άποψη αυτή είναι καταρχήν εύλογη. Όμως ο γράφων δυσκολεύε- ται να φαντασθεί τι θα πρέπει να κάνει ένας νόμος σε μια μη ανθηρή οι- κονομία: Ή θα πρέπει να απόσχει από το έργο, ή θα πρέπει να προσπαθή- σει ναβοηθήσει τιςεταιρίες νααντιμετωπίσουν τιςδυσκολίες τους: Κυ- ρίως δηλ. να δώσει στους ενδιαφερομένους εργαλεία για περισσότε- ρες καταστατικές δυνατότητες, ιδίως δε να εισαγάγει μηχανισμούς για