ΑΓΩΓΕΣ & ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Δ.Π. ΤΖΑΚΑΣ 41 Αγωγή ακυρότητας της ΑΕ Άρθρο 11 [§1] 3959/2011 αντίστοιχα. Στην έννοια της συμφωνίας εμπίπτουν άνευ ετέρου και τα κατα- στατικά εταιριών. 50 Κατά την πάγια νομολογία των ενωσιακών δικαιοδοτικών οργάνων, 51 ενδεχόμενη ασυμβατότητα με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία επηρεάζει μόνο εκείνες τις πτυχές και εκείνες τις ρήτρες μιας σύμβασης που εμπίπτουν στους ανωτέρω απαγορευτικούς κα- νόνες, υπό τον όρο όμως ότι τα συγκεκριμένα τμήματα ή οι εκάστοτε ρήτρες δύνανται να διαχωριστούν από το υπόλοιπο της υπό κρίση συμφωνίας. Σύμφωνα μάλιστα με την κρατούσα άποψη, η δυνατότητα διαχωρισμού των εγκύρων τμημάτων ή ρητρών μιας δι- καιοπραξίας είναι ζήτημα το οποίο κρίνεται βάσει του ενωσιακού δικαίου και ιδίως εν αναφορά προς τους δικαιοπολιτικούς σκοπούς των απαγορευτικών αντιμονοπωλιακών κανόνων της ΣυνθΛΕΕ. Η επίδραση τυχόν ακυρότητας μέρους μιας σύμβασης επί του συ- νόλου αυτής κρίνεται από τη σκοπιά του ελληνικού δικαίου κατά την ΑΚ 181, 52 άλλως βάσει του εφαρμοστέου επί της εκάστοτε συμβάσεως δικαίου. 53 Ενόψει των ανωτέρω διαπιστώσεων, καθίσταται κρίσιμη η διατύπωση του εταιρικού σκοπού στο καταστατικό της εκάστοτε ΑΕ. Έτσι, υπό το πρίσμα της ανωτέρω εκτεθείσας νομολογίας Marleasing , η εν τοις πράγμασι λειτουργία της ΑΕ ως μέσο συντονισμού της συμπεριφοράς ή ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ ανταγωνιστών στερείται σημασίας στο πλαίσιο του άρθρου 11 Ν 4548/2018, παρότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας ως προς την εφαρμογή των άρθρων 101 ΣυνθΛΕΕ και 1 Ν 3959/2011. Στην περίπτωση, όμως, όπου απαγορευμένες μορφές συνεργασίας κατά τις ως άνω διατάξεις αναφέρονται ρη- τώς ως σκοποί της κρινόμενης ΑΕ, τότε είναι δυνατή τόσο η έγερση της αγωγής του άρ- θρου 11 Ν 4548/2018 (και μάλιστα ανεξαρτήτως της διετούς αποσβεστικής προθεσμί- ας, βλ. παρ. 7 εδ. β’), όσο και η θεραπεία του προκείμενου λόγου ακυρότητας με προσή- κουσα τροποποίηση του καταστατικού. 54 Η τελευταία ενέργεια δεν είναι, ωστόσο, ικανή να απαλλάξει τους ιδρυτές ή/και την εταιρία από κυρώσεις της αρμόδιας αρχής ανταγω- νισμού. Οι ανωτέρω παρατηρήσεις δεν επηρεάζουν τη γενικότερη θεματική αναφορικά με τη νο- μική μεταχείριση της κοινής επιχείρησης στο δίκαιο ελευθέρου ανταγωνισμού και την αξιολόγηση αυτής βάσει των ανωτέρω άρθρων 101 ΣυνθΛΕΕ και 1 Ν 3959/2011 ή του 50. Αναλυτικά επί του θέματος, βλ. Γ. Μπαμπέτα , σε: Μ.Θ. Μαρίνο (Επ.), Η ανώνυμη εταιρία μεταξύ εταιρικού και πτωχευτικού δικαίου και δικαίου της κεφαλαιαγοράς, σελ. 16-20. 51. Βλ. ενδεικτικά ΔΕΚ, Απόφ. της 14.12.1983, υπόθ. 319/82 Société de Vente de Ciments et Bétons de l ´ Est SA κατά Kerpen & Kerpen GmbH & Co. KG , Συλλ. 1983, 4173, σκ. 11-2· ΔΕΚ, Απόφ. της 28.2.1991, υπόθ. C-234/89 Στέργιος Δηλιμίτης κατά Henninger Bräu AG , Συλλ. 1991, I-935, σκ. 40. Από τη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, βλ. ΕφΠατρ 18/2002, ΕΕμπΔ 2004, 432 παρατ. Δ. Κουτσούκη . 52. ΕφΑθ 2817/2007, ΔΕΕ 2007, 972. 53. ΔΕΚ, Απόφ. της 18.12.1986, υπόθ. 10/86 VAG France SA κατά Établissements Magne SA , Συλλ. 1986, 4071, σκ. 14-5. 54. Πρβλ. ωστόσο Γ. Μπαμπέτα , σε: Μ.Θ. Μαρίνο (Επ.), Η ανώνυμη εταιρία μεταξύ εταιρικού και πτωχευτικού δικαίου και δικαίου της κεφαλαιαγοράς, σελ. 31 επ. 23 24 25