ΑΓΩΓΕΣ & ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Δ.Π. ΤΖΑΚΑΣ 45 Αγωγή ακυρότητας της ΑΕ Άρθρο 11 [§1] πραγματικής και καταστατικής έδρας, όπως συμβαίνει στο πλαίσιο της ΙΚΕ με το άρθρο 45 Ν 4072/2012, αμφότερες θα εντοπίζονται στην ημεδαπή (βλ. και άρθρο 7 παρ. 1 Ν 4548/2018). Σε κάθε περίπτωση, κρίσιμη και για τους σκοπούς της κατά τόπον αρμοδιό- τητας είναι η πραγματική έδρα. 70 Επί ελληνικών ΑΕ, δηλαδή ΑΕ με πραγματική και κατα- στατική έδρα στην ημεδαπή συσταθείσες κατά τον Ν 4548/2018, εφαρμοστέα είναι η ΑΚ 64, έτσι ώστε να δύναται να εξευρεθεί η έδρα αυτών στην Ελλάδα. 71 Μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις προβάδισμα έχει η καταστατική έδρα. Η διάταξη του άρθρου 11 Ν 4548/2018 έχει αναγκαστικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να αποκλείει καταστατικές ρήτρες ή εξωεταιρικές συμφωνίες, οι οποίες απαγορεύουν ή αλ- λοιώνουν την εκεί διαλαμβανόμενη διαδικασία. 72 Τούτο γίνεται δεκτό και για ρήτρες παρέκτασης δικαιοδοσίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παρ. 1 εδ. α’ ομιλεί για δικαστι- κή απόφαση, η κρατούσα άποψη 73 δεν κάνει δεκτή την εγκυρότητα διαιτητικών ρητρών. Ωστόσο, ορθότερη φαίνεται η αντίθετη άποψη υπό το πρίσμα της ρητής πλέον πρόβλε- ψης του άρθρου 3 παρ. 2 Ν. 4548/2018, σύμφωνα με την οποία οι ρήτρες διαιτησίας ή διαμεσολάβησης θα είναι έγκυρες, εφόσον διαλαμβάνονται στο εταιρικό καταστατικό, οπότε δεσμεύουν τους μετόχους 74 ή εισάγονται σε εξωεταιρικές συμβάσεις, με αποτέλε- σμα να αφορούν αποκλειστικά τα συμβαλλόμενα μέρη. Για τους σκοπούς προσδιορισμού της διεθνούς δικαιοδοσίας, η νομολογία των ελλη- νικών δικαστηρίων προστρέχει στον κανόνα της πραγματικής έδρας. 75 Η εν λόγω προ- σέγγιση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προσήκουσα και για την αγωγή του άρθρου 11 Ν 4548/2018, εφόσον διαπιστώνονται στοιχεία αλλοδαπότητας, ήτοι σημεία επαφής με το έδαφος έτερων κρατών. Στο σημείο αυτό παρατηρείται ότι τόσο ο προϊσχύσας Καν. 70. Έτσι επί αλλοδαπών εταιριών. Βλ. ενδεικτικά ΑΠ Ολ 2/1999, ΝοΒ 1999, 1113 = Κοιν 1999, 1114· ΑΠ 1654/2007 (ΝΟΜΟΣ)· ΕφΠατρ 385/2005, ΕπισκΕΔ 2005, 415· ΕφΠειρ 273/2013 (ΝΟΜΟΣ)· ΕφΠειρ 207/2011, ΔΕΕ 2011, 799· ΕφΠειρ 15/2005, ΔΕΕ 2005, 438· ΕφΠειρ 403/2004, ΔΕΕ 2004, 910· ΕφΠειρ 25/2003, ΔΕΕ 2003, 634 = ΧρΙΔ 2004, 250· Κ. Μακρίδου , Ο καθορισμός της διεθνούς δικαιοδοσίας επί υποθέσεων εταιριών και νομικών προσώπων, ΕπισκΕΔ 2002, 21-3. Πρβλ. ωστόσο ΕφΠειρ 146/2011, ΔΕΕ 2011, 798. 71. Έτσι ρητώς ΕφΑθ 3865/1998, ΔΕΕ 1999, 726 παρατ. Λ. Αθανασίου . Ομοίως ΑΠ 591/2002, ΔΕΕ 2003, 187· ΕφΠειρ 97/2007, ΔΕΕ 2007, 619· ΕφΠειρ 548/2006, ΔΕΕ 2007, 1092· ΕφΠειρ 299/2006 , ΕΕμπΔ 2007, 676· ΜΠρΠειρ 3965/2005, ΕΝΔ 2006, 206, οι οποίες θεωρούν την ΑΚ 64 ως εφαρμοζόμενη επί ημεδαπών νομικών προσώπων. Αντίθετα ΕφΠειρ 112/2013 (ΝΟΜΟΣ). 72. Μ. Βαρελά , σε: Ε. Περάκη (Επ.), Το δίκαιο της ΑΕ, σελ. 267 αρ. 4· Α.Ο. Μήτσου , σε: Β.Γ. Αντωνόπουλο/Σ. Μούζουλα (Επ.), Ανώνυμες Εταιρίες, σελ. 448 αρ. 27. 73. Έτσι Β. Αντωνόπουλος , Δίκαιο ΑΕ & ΕΠΕ, σελ. 75· Μ. Βαρελά , σε: Ε. Περάκη (Επ.), Το δίκαιο της ΑΕ, σελ. 267 αρ. 4· Α.Ο. Μήτσου , σε: Β.Γ. Αντωνόπουλο/Σ. Μούζουλα (Επ.), Ανώνυμες Εταιρίες, σελ. 448 αρ. 27. 74. Βλ. και Ε. Περάκη , Το νέο δίκαιο της Ανώνυμης Εταιρίας, 5η έκδ. 2018, σελ. 17. Εξαιρετικά επιφυλακτικός ωστόσο ο Ι. Μάρκου , ΧρΙΔ 2019, 18. 75. ΑΠ Ολ 2/1999, ΝοΒ 1999, 1113 = Κοιν 1999, 1114· ΑΠ 201/2014, ΕΕμπΔ 2014, 627 παρατ. Δ.Π. Τζάκα · ΕφΠειρ 15/2005, ΔΕΕ 2005, 438· ΕφΠειρ 618/2004, ΕΝΔ 2005, 32· ΕφΠειρ 403/2004, ΔΕΕ 2004, 910· ΕφΠειρ 161/2003, ΔΕΕ 2003, 544· ΕφΠειρ 25/2003, ΔΕΕ 2003, 634 = ΧρΙΔ 2004, 250· ΕφΠατρ 385/2005, ΕπισκΕΔ 2005, 415· Ε. Αλεξανδρίδου , Δίκαιο Εμπορικών Εταιριών, σελ. 24. 33 34