Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ EΝΩΣΗ

IX Πρόλογος Η διδακτορική διατριβή του Αθανασίου Παΐζη, δικηγόρου, συνιστά μια ενδελεχή με- λέτη της αφερεγγυότητας που εκδηλώνεται στο εσωτερικό ενός πολυεθνικού ομίλου εταιριών, υπό το πρίσμα των ευρωπαϊκών κανόνων για τις διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότητας, ειδικότερα δε του Κανονισμού 1346/2000 και της αναθεωρημένης εκδοχής αυτού – του Κανονισμού 848/2015. Το πρώτο μέρος της διατριβής εξετάζει τον τρόπο λειτουργίας των δικαιοδοτικών συνδέσμων κύριας και δευτερεύουσας δια- δικασίας κατά την εμπλοκή μελών ομίλου εταιριών και διερευνά τις δυνατότητες αντι- μετώπισης της αφερεγγυότητας διαμέσου της δικονομικής συγκεντρώσεως. Μελετά- ται η αναγκαιότητα για την προώθηση λύσεων που θα διευκολύνουν τη συγκέντρωση των διαδικασιών υπό κοινή δικαιοδοτική βάση, ακόμη κι αν το κέντρο κύριων συμφε- ρόντων των διαφόρων μελών του ομίλου, κατά τη στενή ερμηνεία που του αποδίδεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν εντοπίζεται σε ένα κράτος μέλος. Υπό εξέταση τίθεται επίσης η συνεισφορά της δευτερεύουσας διαδικασίας στο πλαί- σιο της ενδοομιλικής διασυνοριακής αφερεγγυότητας και κυρίως το νεοθεσπισθέν πλαίσιο της αποφυγής έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας με την εισαγωγή της (αγ- γλοσαξονικής επινόησης) λεγόμενης «συνθετικής δευτερεύουσας διαδικασίας». Κατα- δεικνύεται έτσι η συμβολή της δευτερεύουσας, κλασικής ή συνθετικής, διαδικασίας στην αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας του ομίλου ως μέτρο διαχείρισης της προ- πτωχευτικής/πτωχευτικής περιουσίας. Το δεύτερο μέρος του έργου αφιερώνεται σε μία διεξοδική μελέτη του Κεφαλαίου V του Κανονισμού 848/2015 που για πρώτη φορά εισάγει κανόνες συνεργασίας και συντονισμού σε επίπεδο ομίλου και θεσπίζει μια νέα διαδικασία συντονισμού για τα μέλη του ομίλου. Αφενός παρατίθενται συστηματικά και αξιολογούνται οι νέοι κανόνες συνεργασίας, που αφορούν τις διαφορετικές διαδι- κασίες που έχουν εκκινήσει έναντι των μελών του ομίλου, όπως αυτοί παρουσιάζονται στο πρώτο τμήμα του εν λόγω κεφαλαίου του κανονισμού. Το έργο συμβάλλει ενερ- γά και στην ερμηνεία του τρόπου λειτουργίας των πρωτοκόλλων αφερεγγυότητας – νομικό εργαλείο μέχρι πρότινος άγνωστο στο ελληνικό δίκαιο. Αφετέρου εξετάζε- ται και αναλύεται το δεύτερο τμήμα του Κεφαλαίου V που αφορά την νέα διαδικασία συντονισμού. Δίνεται έμφαση στον τρόπο διεξαγωγής της διαδικασίας συντονισμού, στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς της και εντοπίζονται οι αδυναμίες της. Προς τον σκοπό της βελτίωσης της διαδικασίας συντονισμού, η διατριβή προβαίνει σε μια σειρά εκτιμήσεων και προτάσεων, με την φιλοδοξία να συμβάλουν στην ενδυνά- μωση της αποτελεσματικότητας μιάς διστακτικής διαδικασίας. Για τις ανάγκες εκπόνησης της διατριβής του και προς αρτιότερη θεωρητική και πρα- κτική προσέγγιση του ζητήματος της ενδοενωσιακής αφερεγγυότητας των ομίλων εταιριών, ο συγγραφέας αφιέρωσε χρόνο και εργάστηκε, ως επισκέπτης ερευνητής,