Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ EΝΩΣΗ

XIII Σύνοψη Η αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας που λαμβάνει χώρα εντός ενός πολυεθνικού ομίλου έχει απασχολήσει έντονα τη θεωρία και τη νομολογία των κρατών μελών της ΕΕ. Πλούσια νομολογία έχει παραχθεί τόσο από τα εθνικά δικαστήρια όσο και από το Δικαστήριο της ΕΕ σε μια προσπάθεια ερμηνείας των διατάξεων του Κανονισμού 1346/2000 και η οποία αναμένεται να συνεχιστεί αμείωτη με την αναθεωρημένη εκδοχή αυτού, τον Κανονισμό 848/2015. Η αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας των ομίλων μπορεί να μελετηθεί σε δύο επίπεδα. Το πρώτο αφορά την αντιμετώπιση της αφερεγγυότητας μέσα από την τεχνική της δικονομικής συγκέντρωσης των διαδικασιών υπό την ίδια δικαιοδοσία και το δεύτερο επικεντρώνεται στην εφαρμογή τεχνικών συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων. Η δικονομική συγκέντρωση δεν επιτρέπεται υπό το ισχύον πλαίσιο παρά μόνο εφόσον το κέντρο κύριων συμφερόντων όλων των μελών εντοπίζεται στο ίδιο κράτος μέλος μέσω μιας αυτοτελούς και ανεξάρτητης εφαρμογής του κριτηρίου του κέντρου κύριων συμφερόντων. Ωστόσο, θεωρούμε ότι είναι δυνατό να προωθηθεί μια τεχνητή δικονομική συγκέντρωση προκειμένου να διευκολύνεται η αναδιάρθρωση των ομίλων. Έτσι, θα μπορούσε κάθε δικαστήριο που έχει αρμοδιότητα να επιληφθεί τουλάχιστον μιας διαδικασίας αφερεγγυότητας έναντι μέλους ομίλου, συνηθέστερα της μητρικής εταιρίας, να έχει αρμοδιότητα και για τα υπόλοιπα μέλη του ομίλου εφόσον διαπιστωθεί ότι η συγκέντρωση θα είναι ωφέλιμη για όλα τα μέλη και ότι τα σε αυτήν συμμετέχοντα μέλη ανήκουν σε τμήμα του ομίλου που διακρίνεται από έναν υψηλό βαθμό οικονομικής συγκέντρωσης. Επίσης, η τεχνητή δικονομική συγκέντρωση δύναται να επωφεληθεί από τη χρήση της συνθετικής δευτερεύουσας, δεδομένης της τάσης που υπάρχει προς ενίσχυση του καθολικού χαρακτήρα της κύριας διαδικασίας. Ότανταδύοκριτήριαπουθέσαμεδενείναι δυνατόναεπιβεβαιωθούναπότοδικαστήριο ή στην περίπτωση πολλαπλών επιπέδων οικονομικής συγκέντρωσης μέσα στον ίδιο όμιλο, τότε το Κεφάλαιο V του νέου Κανονισμού 848/2015 βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Βέβαια, το πρώτο τμήμα του Κεφαλαίου V που αφορά τη συνεργασία μεταξύ κύριων διαδικασιών αφερεγγυότητας μπορεί να εφαρμοστεί και στην τεχνητή δικονομική συγκέντρωση για τον συντονισμό των ενεργειών των διαχειριστών μεταξύ τους. Από τη μια πλευρά, οι νέοι κανόνες συνεργασίας προσφέρουν νομικό έρεισμα στη συνεργασία μεταξύ των διαχειριστών αφερεγγυότητας κύριων διαδικασιών, ρητή νομιμοποιητική βάση για τη χρήση πρωτοκόλλων συνεργασίας και αποσαφηνίζουν το ζήτημα της συνεργασίας μεταξύ εθνικών δικαστηρίων. Από την άλλη πλευρά, η νέα διαδικασία συντονισμού συνιστά την εναλλακτική της δικονομικής συγκέντρωσης,