Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ EΝΩΣΗ

258 Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ 707. Σε κάθε περίπτωση, έχουν αναπτυχθεί κατευθυντήριες γραμμές προκειμένου να είναι ευχερέστερη η συνεργασία μεταξύ των οργάνων της διαδικασίας αφερεγγυότη- τας. Ο Κανονισμός 848 προτρέπει τους διαχειριστές αφερεγγυότητας να κάνουν χρήση των βέλτιστων πρακτικών συνεργασίας σε διασυνοριακές υποθέσεις αφερεγγυότητας οι οποίες περιέχονται στις αρχές και τους οδηγούς σχετικά με την επικοινωνία και τη συνεργασία, τους οποίους υιοθετούν οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς οργανισμοί που δρα- στηριοποιούνται στον τομέα του δικαίου της αφερεγγυότητας 975 . 708. Παρά το γεγονός της δεσμευτικότητας των κανόνων συνεργασίας, παρατηρείται το εξής παράδοξο: Βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του διαχειριστή αφερεγγυότη- τας της κάθε διαδικασίας να αποφασίσει εάν θα συνεργαστεί ή όχι με τον εκάστοτε διαχειριστή αφερεγγυότητας. Ο διαχειριστής αφερεγγυότητας έχει την υποχρέωση να προβεί σε ενέργειες κατά την αξιολογική κρίση του εάν οι ειδικές συνθήκες απαιτούν τη συνεργασία, χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη που τον εμποδίζει να απορρίψει την ανα- γκαιότητα της συνεργασίας εάν αυτό θεωρεί ότι πρέπει να κάνει 976 . Άλλωστε, ο δια- χειριστής αφερεγγυότητας πρόκειται να προβεί σε λογοδοσία και γνωρίζει ότι υπέχει αστική ή/και ποινική ευθύνη εάν η κρίση του είναι λανθασμένη. Πέραν τούτου όμως δεν προκύπτει από το κείμενο κάποιο είδος άμεσων συνεπειών για το διαχειριστή αφε- ρεγγυότητας που θα παραβιάσει τους κανόνες συνεργασίας 977 . β. Οι εκ του κανονισμού προβλεπόμενοι περιορισμοί του καθήκοντος συνεργασίας 709. Στον Κανονισμό 1346 και στην αναθεωρημένη εκδοχή του προβλέπονται δύο πε- ριορισμοί του καθήκοντος συνεργασίας, ένας γενικός και ένας ειδικός. Ο μεν γενικός περιορισμός περιλαμβάνει το σύνολο των δράσεων που μπορούν να ληφθούν στο πλαί- σιο της συνεργασίας, προσδιορίζοντας ότι οι δράσεις αυτές δεν μπορούν να αντίκει- νται στους εθνικούς κανόνες που διέπουν τις εθνικές διαδικασίες 978 . Ο δε ειδικός περι- ορισμός καταλαμβάνει μόνο την υποχρέωση αμοιβαίας επικοινωνίας των πληροφορι- ών και ορίζει ότι προκειμένου η ανταλλαγή των πληροφοριών να λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του καθήκοντος συνεργασίας θα πρέπει να επιβεβαιώνεται η χρησιμότητα της ανταλλαγής αυτής 979 . Και στις δύο περιπτώσεις, οι περιορισμοί δεν αφορούν την επιβο- λή της υποχρέωσης αλλά την έκταση αυτής 980 . 710. Ειδικότερα, η υποχρέωση συνεργασίας υπόκειται στους εθνικούς κανόνες του κάθε κράτους μέλους. Έτσι, για παράδειγμα η ανταλλαγή πληροφοριών, που συνιστά τμήμα του καθήκοντος συνεργασίας, δεν πρέπει αφενός να αντίκειται στους κανόνες που διέπουν το δίκαιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας, κύριας ή δευτερεύουσας, αλ- λά και τους λοιπούς κανόνες που εφαρμόζονται στην εκάστοτε περίπτωση στα κράτη 975 Σε αυτές τις οδηγίες περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: ALI Guidelines Applicable to Court-to- Court Communications in Cross-Border Cases (2001), Uncitral Practice Guide on Cross-Border Insolvency Cooperation (2009), INSOL European Communication and Cooperation Guidelines for Cross-Border Insolvency (2007), ALI-III Global Principles for Cooperation in International Cases (2012) και EU Cross-Border Insolvency Court-to-Court Principles (2014). 976 Βλ. Henry L.-C., Bourbouloux H., Sénéchal M., ο.π., 2015, σελ. 263. 977 Βλ. Hess B., Oberhammer P., Pfeiffer Th., ο.π., σελ. 357. 978 Βλ. άρθρα 31 παρ. 2 του Κανονισμού και 41 παρ. 1 εδ. α΄ του νεόυ Κανονισμού. 979 Βλ. άρθρα 31 παρ. 1 του Κανονισμού και 41 παρ. 2 περ. α΄ του νεόυ Κανονισμού. 980 Βλ. Κινινή Ε., ο.π., ΧρηΔικ 3/2013, σελ. 418.