Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ EΝΩΣΗ

262 Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ 2. Οι πρακτικοί περιορισμοί της υποχρεώσεως συνεργασίας και επικοινωνίας Πέρα από τους εκ του νόμου τιθέμενους περιορισμούς, είναι δυνατό να συναντήσουμε και πρακτικούς περιορισμούς οι οποίοι απορρέουν είτε από την πολυπλοκότητα της διασυνοριακής συνεργασίας είτε από την πολυπλοκότητα των σχέσεων που μπορεί να δημιουργούνται και των συμφερόντων που εμπλέκονται στις περιπτώσεις αυτές. Έτσι οφείλουμε να μελετήσουμε το ενδεχόμενο ύπαρξης περιορισμών που παράγονται εκ της άμεσης επικοινωνίας (α) μεταξύ των διαχειριστών αφερεγγυότητας και των εμπλε- κομένων εθνικών δικαστηρίων αλλά και των περιορισμών που ενεργοποιούνται εκ της συγκρούσεως συμφερόντων (β) η οποία αποτελεί υπαρκτό κίνδυνο, πολλώ δε μάλλον, εντός ενός ομίλου με στενούς δεσμούς και διοικητικές ή άλλες συνδέσεις. α. Ενδεχόμενη ύπαρξη περιορισμών παραγόμενων εκ της άμεσης επικοινωνίας 717. Έκφανση του καθήκοντος συνεργασίας είναι η επικοινωνία μεταξύ των διαχει- ριστών αφερεγγυότητας και των εθνικών δικαστηρίων. H επικοινωνία αυτή δύναται να λάβει τη μορφή άμεσης επικοινωνίας 995 . Αυτό σημαίνει ότι καταρχήν δεν απαιτείται να ακολουθηθεί κάποια επίσημη γραπτή ή προφορική διαδικασία αλλά η επικοινωνία μπορεί να λάβει μια ανεπίσημη μορφή, όπως αυτή της τηλεφωνικής επικοινωνίας. Γίνε- ται αντιληπτό ότι στην πράξη η άμεση επικοινωνία ενέχει τον κίνδυνο περιορισμού του καθήκοντος επικοινωνίας, ενός περιορισμού εκ των πραγμάτων αδύνατο να αποφευ- χθεί. 718. Ειδικότερα, οι γλωσσικές διαφορές είναι σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας ενώ η μη εναρμόνιση των προϋποθέσεων εισαγωγής στο επάγγελμα του διαχειριστή αφερεγγυότητας επιτείνει τον περιορισμό αυτό. Σε κράτη μέλη όπως η Ελλάδα με μι- κρή παράδοση σε υποθέσεις διασυνοριακής αφερεγγυότητας 996 , το οποίο αποδεικνύε- ται και από την εξαιρετικά περιορισμένη εθνική νομολογία ως προς τα ζητήματα αυτά, η γνώση της αγγλικής γλώσσας δεν ήταν προϋπόθεση για τον διορισμό στη θέση του τότε συνδίκου. Ακόμη και αν τώρα η πλειοψηφία των δικηγόρων κατέχει ένα επίπεδο γνώσης ξένης γλώσσας, ενδεχομένως δεν είναι το απαιτούμενο για την απαιτητική δι- απραγμάτευση και την μετέπειτα σύνταξη και συμφωνία μιας σειράς νομικών κειμένων που θα πιστοποιούν και θα εξειδικεύουν τη συνεργασία και επικοινωνία των διαχειρι- στών αφερεγγυότητας. Ακόμη και μετά την αναθεώρηση του πλαισίου για τη ρύθμιση του επαγγέλματος του διαχειριστή αφερεγγυότητας στην Ελλάδα, προϋπόθεση γνώ- σης ξένης γλώσσας δεν υπάρχει, επομένως το ζήτημα παραμένει 997 . 719. Επίσης, οι διαφορές μεταξύ των νομικών συστημάτων όπως επίσης οι πολιτισμι- κές διαφορές μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών δύνανται να συμβάλλουν στον περιορισμό του καθήκοντος επικοινωνίας. Η άγνοια για τη νομοθετική λειτουργία της 995 Γίνεται ιδιαιτέρως σαφές στα άρθρα 42 παρ. 2 και 57 παρ. 2 του νέου Κανονισμού. 996 Αντιθέτως, κράτη μέλη όπως η Γερμανία και η Γαλλία με μακρά παράδοση στις διεθνείς πτωχεύ- σεις όχι μόνο έχουν προσαρμόσει το επάγγελμα του διαχειριστή αφερεγγυότητας αναλόγως αλ- λά αποτελεί συχνό φαινόμενο διαχειριστές αφερεγγυότητας να έχουν εις βάθος γνώση και των δύο εθνικών δικαίων. 997 Βλ. παρ. 22 της υποπαρ. Γ.3 της παρ. Γ΄ του άρθρου 2 του Ν.4336/2015 (ΦΕΚ Α΄ 94/14.08.2015) και π.δ. 133/2016 (ΦΕΚ Α΄ 242/29.12.2016).