Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ EΝΩΣΗ

265 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ κατηγορία πρέπει να αποτραπεί 1002 . Όλως περιέργως, ο Κανονισμός 848 προβλέπει διά- ταξη η οποία αναγνωρίζει ρητά ότι είναι δυνατό να υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων κατά τη συνεργασία μεταξύ διαχειριστών αφερεγγυότητας και αρμόδιων δικαστηρίων η οποία περιορίζει τη συνεργασία αυτή 1003 . Δεν επαναλαμβάνεται ωστόσο η ίδια διά- ταξη στη συνεργασία των διαχειριστών μεταξύ τους ή μεταξύ των δικαστηρίων. Πρέπει όμως να δεχθούμε ότι είναι ένα υπαρκτό ενδεχόμενο. Άλλωστε στο προοίμιο του Κανο- νισμού 848 αναφέρεται ρητώς ότι η συνεργασία μεταξύ διαχειριστών διαδικασιών αφε- ρεγγυότητας δεν θα πρέπει να αντιβαίνει στα συμφέροντα των πιστωτών σε κάθε μία από τις διαδικασίες και η εν λόγω συνεργασία θα πρέπει να αποσκοπεί στην εξεύρεση λύσης, η οποία θα προάγει τις συνέργειες σε επίπεδο ομίλου 1004 , επιβεβαιώνοντας έτσι τη θέση μας. 726. Η σύγκρουση συμφερόντων μπορεί να γίνει περισσότερο αντιληπτή κατά την ανα- γωγή του καθήκοντος συνεργασίας στους ομίλους εταιριών όπου εκεί η κυριαρχία της κύριας απαλείφεται και πλέον εμπλέκονται δύο διαφορετικά νομικά πρόσωπα, οπότε η σύγκρουση συμφερόντων του πτωχευτικού δικαίου συναντά την σύγκρουση συμφερό- ντων του εταιρικού δικαίου. Στις περιπτώσεις ομίλων, ο διαχειριστής αφερεγγυότητας καταλαμβάνεται από το συμφέρον του νομικού προσώπου που εκπροσωπεί μετά το διορισμό του από το αρμόδιο δικαστήριο. Ο Κανονισμός 848 προέβλεψε ρητά ότι και σε αυτή την περίπτωση η συνεργασία και ανταλλαγή πληροφοριών πραγματοποιείται εφόσον δεν αντιτίθεται σε κάποιας μορφής σύγκρουση συμφερόντων 1005 . Ο Κανονισμός 848 αναγνώρισε ότι η σύγκρουση συμφερόντων είναι περισσότερο πιθανή εντός ενός ομίλου και εισήγαγε τον περιορισμό αυτό σε κάθε περίπτωση που μπορεί να διεξαχθεί συνεργασία, δηλαδή τόσο μεταξύ διαχειριστών όσο και μεταξύ δικαστηρίων και φυσι- κά στη συνεργασία μεταξύ των δύο. Επομένως, θα πρέπει η πιθανότητα συγκρούσεως συμφερόντων να αναγνωριστεί σε όλες τις περιπτώσεις συνεργασίας και επικοινωνίας μεταξύ όλων των οργάνων της πτωχεύσεως χωρίς εξαιρέσεις, ακόμη και στην περί- πτωση κύριας και δευτερεύουσας διαδικασίας. B. Η διεύρυνση του καθήκοντος συνεργασίας και επικοινωνίας 727. Η γενική ρήτρα συνεργασίας του άρθρου 31 του Κανονισμού 1346 διασπάστηκε σε περισσότερα άρθρα προκειμένου να ενισχυθεί η σαφήνεια και οι δυνατότητες συνεργα- σίας μεταξύ των οργάνων των διαφορετικών εθνικών διαδικασιών αφερεγγυότητας. Η ενέργεια αυτή υποστηρίχθηκε από τα αποτελέσματα της δημόσιας διαβούλευσης για την αποτελεσματικότητα του Κανονισμού 1346, στην οποία 48% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι ήταν δυσαρεστημένη από τη λειτουργία του συντονισμού μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας διαδικασίας έναντι 21% που υποστήριζαν το αντίθετο 1006 . Οι γνώ- μες αυτές συνοδεύτηκαν από μια αποδοκιμασία για την αποτελεσματικότητα του καθή- κοντος συνεργασίας, ενώ εκφράστηκαν ανησυχίες και για την έλλειψη υποχρεώσεως 1002 Βλ. άρθρο 36 του νέου Κανονισμού. 1003 Βλ. άρθρο 43 παρ 1 εδ. β΄ του νέου Κανονισμού. 1004 Βλ. αιτ. σκ. 52 του προοιμίου του νέου Κανονισμού. 1005 Βλ. άρθρα 56 παρ. 1, 57 παρ. 1 και 58 παρ. 1 εδ. β΄ του νέου Κανονισμού. 1006 Βλ. European Commission, Impact Assessment, ο.π., σελ. 52.