ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΕ: ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ελένη Κουτσουράκη 131 λου, ήδη σε εκείνη την εποχή, επισήμαινε ότι δεν υπήρχε έλλειψη πληροφοριών για την εκτίμηση του κινδύνου καθώς ο τύπος, ΜΚΟ όπως η Διεθνής Αμνηστία, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ακόμα και οι κυβερνήσεις δημοσίευαν εκθέσεις με αξιόπιστες πληροφορίες 62 . Τα παραπάνω πρότυπα δε φαίνεται να εφαρμόζονται από τις ελληνικές αρχές εξέ- τασης στην περίπτωση χαρακτηρισμού της Τουρκίας ως ασφαλούς τρίτης χώρας. Οι αρνητικές αποφάσεις αναφέρονται σε δύο επιστολές του Τούρκου Πρέσβη στην Ευρωπαϊκή Ένωση προς τον Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παρέχοντας γενική διαβεβαί- ωση ότι στους πολίτες της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, οι οποίοι αφήχθη- σαν παράτυπα στα νησιά του Αιγαίου μέσω της Τουρκίας από τις 20 Μαρτίου 2016 και που θα επιστραφούν στην Τουρκία από τις 4 Απριλίου 2016, θα χορηγηθεί κα- θεστώς προσωρινής προστασίας και ότι οι μη Σύροι που ζητούν διεθνή προστα- σία θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση διεθνούς προστασίας. Επιπλέον, οι αποφά- σεις αναφέρονται σε δύο επιστολές του Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Μετανά- στευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών και τον Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, όπου υπο- γραμμίζεται ότι η Επιτροπή θεωρεί την Τουρκία «ασφαλή τρίτη χώρα» και «πρώτη χώρα ασύλου» 63 . Ωστόσο, το περιεχόμενο των επιστολών του Τούρκου Πρέσβη έρχεται σε αντίθεση με την πρακτική των τουρκικών αρχών, όπως αποδεικνύουν οι εκθέσεις των Διε- θνών Οργανισμών και των ΜΚΟ, οι οποίες παρουσιάστηκαν παραπάνω. Επιπλέον, οι επιστολές απευθύνθηκαν πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016. Συνεπώς, η πρόθεση της Τουρκίας να τηρήσει τις διαβεβαιώσεις που έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από αυτή δε θα έπρεπε να θεωρείται πλέον δεδομέ- νη, αφού αφενός η κατάρρευση του κράτους δικαίου έχει διαταράξει την εμπιστο- σύνη μεταξύ των δύο μερών και αφετέρου η Τουρκία δεν έχει λάβει τα ανταλλάγ- ματα που προσδοκούσε (π.χ. άρση υποχρέωσης θεώρησης για Τούρκους πολίτες). Κυρίως όμως αγνοήθηκε η σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δι- καιωμάτων του Ανθρώπου σύμφωνα με την οποία, οι διαβεβαιώσεις που παρέχο- 62. Goodwin-Gill G. , Safe Country? Says Who?, Int. Jour. Refug. Law, 1992, σελ. 248-250. Βλ. σελ. 249: ‘‘ Who then is to say that countries are safe? And by whose standards? Secret men in secret rooms reading secret memos? No. International standards can and should govern the process. Just as in refugee determination proper, the core issue is country information; and the key element in moving to rational and defensible as- sessments of risk will be the standards for collecting and verifying that information. After all, there’s no lack of information. The media report from mostly everywhere. Non-governmental organizations, like Amnesty International and the regional Watch Committees, actively monitor what goes on; the United Nations has its working groups and rapporteurs; even governments are doing their homework. ’’. 63. Διαθέσιμο στο: http://asylo.gov.gr/wp-content/uploads/2016/10/scan-file-mme.pdf [τελευταία επίσκεψη 30/5/2018].