ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΕ: ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

198 Οικογενειακή επανένωση με τις ρυθμίσεις του νέου Κανονισμού Δουβλίνου ΙV στην οποία βρίσκεται ή από πλευράς πρόσβασης σε νομική υποστήριξη στην χώ- ρα που επιθυμεί να μεταβεί. Ενδεχομένως θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι υπό προϋποθέσεις, δεν υπήρξε καν δυνατότητα πρόσβασης σε ένδικα μέσα. Συγκεκρι- μένα σύμφωνα με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, η εφαρμογή του κανόνα περί εξάντλη- σης των εσωτερικών ενδίκων μέσων πρέπει να λαμβάνει δεόντως υπόψη το γεγο- νός ότι εφαρμόζεται στο πλαίσιο μηχανισμού προστασίας των ανθρωπίνων δικαιω- μάτων στον οποίον συμφώνησαν τα Συμβαλλόμενα Κράτη. Κατά συνέπεια, το Δι- καστήριο έχει αναγνωρίσει ότι το άρθρο 35 § 1 πρέπει να εφαρμόζεται με κάποιο βαθμό ευελιξίας και χωρίς υπερβολικό φορμαλισμό 47 . Έχει επίσης αναγνωρίσει ότι ο κανόνας της εξάντλησης των εθνικών ένδικων μέσων δεν είναι ούτε απόλυτος, ούτε ικανός να εφαρμοστεί αυτομάτως. Αναφορικά με την εξέταση του κατά πό- σον έχει τηρηθεί, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι περιστάσεις της συγκε- κριμένης περίπτωσης. Τούτο σημαίνει ειδικότερα ότι το Δικαστήριο πρέπει να λά- βει ρεαλιστικά υπόψη όχι μόνον την ύπαρξη επίσημων ένδικων μέσων στο νομικό σύστημα του οικείου συμβαλλόμενου κράτους, αλλά και το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου αυτά ασκούνται, καθώς και την προσωπική κατάσταση του προσφεύ- γοντος. Στη συνέχεια, πρέπει να εξετάσει αν, υπό τις περιστάσεις της υπό κρίση υποθέσεως, ο προσφεύγων έκανε ό, τι εύλογα μπορούσε να αναμένεται από αυτόν προκειμένου να εξαντλήσει τα εγχώρια ένδικα μέσα. 48 Επομένως είναι ενδεχόμενο μία απευθείας προσφυγή του αιτούντα για οικογενειακή επανένωση να κριθεί πα- ραδεκτή από το ΕΔΔΑ, χωρίς να χρειασθεί να προσφύγει προηγουμένως στα ένδι- κα μέσα του κράτους στο οποίο επιθυμεί να μεταβεί. Το επόμενο ερώτημα είναι τι μπορεί να πράξει ο αιτών άσυλο που επιθυμεί να επα- νενωθεί με την οικογένειά του ή με συγγενείς του οι οποίοι ευρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος, όταν το κράτος υποδοχής έχει παραλείψει να αποστείλει το αίτημα αναδοχής εντός της προθεσμίας των τριών μηνών που τάσσει το άρθρο 21 παρ.1 εδ.γ’. Αυτή είναι μία πιθανότητα η οποία λόγω του μεγάλου όγκου εργασίας σε πε- ριόδους προσφυγικής κρίσης δεν αποκλείεται να συμβεί. Μπορούν να διακριθούν δύο περιπτώσεις: η μία περίπτωση είναι το κράτος υπο- δοχής να αποστείλει το αίτημα μετά την πάροδο της προθεσμίας, πράγμα το οποίο συμβαίνει συχνά, σύμφωνα με την από 2 Αυγούστου 2017 έκθεση του Pro Asyl και του RSA 49 «Στην πράξη, η Ελληνική Μονάδα του Δουβλίνου, στην πλειονότητα των 47. Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Πρακτικό Οδηγός Προϋποθέσεων του Παραδεκτού, 2014 http://www.echr.coe.int/Documents/Admissibility_guide_ELL. pdf . 48. Βλ. Case of D.H. and others v. The Czech Republic σκέψη 116 https://hudoc.echr.coe . int/eng#{“itemid”:[“001-83256”]} . 49. Stiftung Pro Asyl, Refugee Support Aegean, The Dublin family reunification proce- dure from Greece to Germany, 2/8/2017 https://www.proasyl.de/wp-content/ uploads/2015/12/2017-08-02-Background-Note-Family-Reunification-Dublin_RSA_PRO- ASYL-August-2017.pdf .