ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΕ: ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

38 Η θεσμική προσέγγιση της ΕΕ απέναντι στην έννοια της αλληλεγγύης lum System, along with the restrictive provisions aiming at countering secon- dary movements and fighting abuse of the system (that most frequently ends up undermining the rights of genuine asylum seekers), contains also the recast of the Dublin Regulation enshrining the principle of solidarity. The principle of solidarity and fair sharing of responsibility is an integral part of EU pri- mary law (article 80 TFEU) and should be effectively reflected in EU secondary legislation. The idea of a permanent allocation mechanism put in function whenever a member state faces disproportionate pressure surpassing its ca- pacities in reception and asylum processing is a real prospect of fair sharing of responsibility among all EU member-states and not externalizing responsi- bility only to member states situated at the external borders of the EU. The present paper aims at analyzing both the rationale and the imperative need of the allocation mechanism within the EU’s holistic approach of the European migration policy. Η αρχή της αλληλεγγύης και της δίκαιης κατανομής των ευθυνών διέπει όλες τις πολιτικές της Ένωσης σχετικά με τους ελέγχους στα σύνορα, το άσυλο και τη μετα- νάστευση, σύμφωνα με το άρθρο 80 ΣΛΕΕ 1 . Η έννοια του δίκαιου επιμερισμού των ευθυνών, όπως κατοχυρώνεται νομικά στο ενωσιακό δίκαιο, έρχεται σε αντίθεση με την ερμηνεία που δίνουν τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ένωσης στην έννοια της ευθύνης ως ευθύνη των κρατών-μελών πρώτης εισόδου, ειδικά σε ότι αφο- ρά τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και των αιτούντων άσυλο ειδικότερα. Όπου απαιτείται, λοιπόν, οι νομοθετικές πράξεις της Ένωσης που θεσπίζονται βά- σει του συγκεκριμένου κεφαλαίου περιέχουν κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της εν λόγω αρχής. Στο πλαίσιο αυτό, ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση περί αλληλεγγύης στη δια- χείριση του μεταναστευτικού/προσφυγικού ζητήματος ήδη από το 2014, υπό την έννοια ότι όταν μια χώρα υφίσταται πιέσεις στο σύστημα υποδοχής και ασύλου λόγω του όγκου των αιτήσεων σε συνάρτηση με τον πληθυσμό της και την οικο- νομική της κατάσταση τα υπόλοιπα κ-μ πρέπει να συνεισφέρουν αποτελεσματικά με ανάληψη μέρους του βάρους, προκειμένου να απαλύνουν αυτό το δυσανάλο- γο φορτίο. Η κριτική επικεντρωνόταν στον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙΙ 2 και το κριτή- ριο της πρώτης χώρας εισόδου που επιβάρυνε σημαντικά όσα κράτη-μέλη βρίσκο- 1. Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Επίσημη Εφημερίδα αριθ. C 326 της 26/10/2012 σ. 0001 – 0390. 2. Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα, OJ L 180, 29.6.2013, p. 31–59.