ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

10 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ICD-10) και συνακόλουθα η ΥΑ Α2 Β/3892/1987 που καθιερώνει σειρά κριτηρίων (ενδεικτών της διάθεσης), βασει του εμπειρικού κανόνα ότι: όσο περισσότερα κριτήρια (ενδείκτες) πληρούνται, τόσο περισσότερο υποστηρίξιμη είναι η εκδοχή της εξάρτησης (βλ. σχετικά Nedopil , op. cit., σελ. 93 επ., Μιχαλοδημητράκη , Ιατροδικαστική, 1997, σελ. 296). Οι ενδείκτες αυτοί, που οδηγούν στην κατάφαση της εξάρτησης εφό- σον συντρέχουν τουλάχιστον τρεις από αυτούς, είναι οι εξής: – κατανάλωση «ναρκωτικής» ουσίας σε μεγαλύτερη ποσότητα ή για περισσότερο χρόνο από ό,τι είχε πρόθεση ο εξεταζόμενος, – επίμονη επιθυμία ή ανεπιτυχείς προσπάθειες ελέγχου της χρήσης, – ανάλωση μεγάλου μέρους του χρόνου του εξεταζόμενου σε ενέργει- ες αναγκαίες προς προμήθεια ή χρήση της ουσίας ή αποκατάσταση των επιπτώσεών της, – συχνές καταστάσεις μέθης ή στερητικά συμπτώματα συνδεδεμένα με μη εκπλήρωση υποχρεώσεων, – εγκατάλειψη ή περιορισμός σημαντικών υποχρεώσεων, – συνέχιση της χρήσης της ουσίας παρά την επίγνωση ενός διαρκούς ή περιοδικού κοινωνικού ή ψυχολογικού προβλήματος ή προβλήμα- τος υγείας, – σημαντική ανοχή-ανάγκη για σημαντικά μεγαλύτερες ποσότητες της ουσίας, – χαρακτηριστικά στερητικά συμπτώματα, – χρήση της ουσίας προς αντιμετώπιση των στερητικών συμπτωμάτων. Ως προς την κατάργηση της υποχρεωτικότητας της ψυχιατρικής πραγ- ματογνωμοσύνης παρατηρητέα τα εξής: Είναι προφανής η έλλειψη εμπιστοσύνης του νομοθέτη στην αποκλειστικότητα της ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης. Ομοίως δικαιολογημένη είναι η διαπίστωση των αποδεικτικών δυσχερειών που συνδέονται στην πράξη με την ψυ- χιατρική πραγματογνωμοσύνη, όπως εύστοχα επισημαίνει η εισηγη- τική έκθεση. Όμως η κακή εφαρμογή ενός θεσμού δεν σημαίνει και ότι αυτός είναι εσφαλμένος, αλλά αντίθετα, ότι χρήζουν βελτιώσεως οι όροι εφαρμογής του. Ως εκ τούτου περισσότερο αναγκαίο είναι να επι- χειρούσε ο νόμος κατοχύρωση της ορθής διενέργειας της ψυχιατρικής