ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ & ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ & ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟ∆ΑΠΩΝ ∆ΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΝΥ 2 σβολής της διαιτητικής απόφασης [ακύρωσης], σεβασμός του θεμελιώδους δικαιώματος υπεράσπισης, μη αντίθεση με ελληνική δικαστική απόφαση [δε- δικασμένο] και μη αντίθεση προς τη διεθνή δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη) είναι ουσιωδώς οι ίδιες με αυτές της ΣΝΥ. Εξάλλου κατά το άρθρο 7 της ΣΝΥ, εφόσον θεωρηθεί ότι οι προϋποθέσεις του εσωτερικού δικαίου του άρθρου 903 ΚΠολ∆ είναι ηπιότερες, μπορούν να εφαρμοστούν αυτές έναντι εκείνων του άρθρου 5 της ΣΝΥ και ίσως αυτό να είναι ο μόνος λόγος να διατηρείται ο δυϊσμός έναντι του μονισμού ως προς το καθεστώς της διαιτησίας και μάλιστα της διεθνούς. Όπως προεκτέθηκε, στη ΣΝΥ παραπέμπει ρητά και το άρθρο 36 του Ν 2735/1999 ως προς την αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων. Επομένως, αφού τόσο τα άρθρα 903 και 906 ΚΠολ∆ όσο και το άρθρο 36 Ν 2735/1999 παραπέμπουν στη ΣΝΥ 3 , αυτή θα εφαρμόζεται σχεδόν αποκλειστι- κά εκτός από την εξαιρετικά απίθανη περίπτωση να υπάρχει αλλοδαπή διαι- τητική απόφαση εκτός πεδίου εφαρμογής της. Κατά τούτο η ΣΝΥ και στο ελ- ληνικό δίκαιο αποτελεί το θεμελιώδες νομικό πλαίσιο των προϋποθέσεων αναγνώρισης και εκτέλεσης αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων. Τέτοιες εξαιρέσεις θεωρητικά είναι δυνατό να υπάρχουν, δυνάμει της επιφυ- λάξεως της εμπορικότητας 4 , για παράδειγμα, αλλά στην πράξη είναι εξαιρε- τικά σπάνιο. Η ΣΝΥ αποτελεί κοινό δίκαιο (στη κυριολεξία τόσο στην ημεδαπή έννομη τάξη όσο και διεθνώς) ως προς τις προϋποθέσεις αναγνώρισης και εκτελε- στότητας αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης, δηλαδή απόφασης που κατά το ελληνικό δίκαιο έχει την έδρα της στην αλλοδαπή. Πράγματι η θεματική της αναγνώρισης και εκτελεστότητας στο ελληνικό δί- καιο - αλλά και διεθνώς- κυριαρχείται από τη ΣΝΥ, η οποία είναι μία οιονεί οι- κουμενική Σύμβαση (ήδη σήμερα ισχύει σε 159 Κράτη 5 εκ των οποίων σε 156 από τα 193 του ΟΗΕ). ση των Μ. Μαργαρίτη και Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής ∆ικονομίας , Π. Σάκκουλα, 2018. 3.  ΟλΑΠ 8/1997· ΟλΑΠ 6/1990, ΝοΒ 1990, 1321· ΟλΑΠ 1572/1981, ΕΕΝ 1982, 850· ΑΠ 149/1986, Ελλ∆νη 1986, 494· ΑΠ 88/1977, ΝοΒ 1977, 1126· ΕφΑθ 1518/1994, ∆ 1995, 392 με παρατηρήσεις Ωραιόπουλου· ΑΠ 1657/2014 ΝΟΜΟΣ· ΑΠ 1066/2007 ΝΟΜΟΣ. 4.  Η Ελλάδα έχει διατυπώσει από το 1980 και τις δύο επιφυλάξεις του άρθρου 1 (εμπορικότητας και αμοιβαιότητας), βλ. παρακάτω παρ. 27-28. 5.  Τα στοιχεία είναι του Απριλίου 2018. Από το σύνολο των χωρών μόνο 38 δεν έχουν κυρώσει τη ΣΝΥ (ανάμεσα στις οποίες οι κυριότερες για διαφορετικούς λόγους 3