ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ & ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ & ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟ∆ΑΠΩΝ ∆ΙΑΙΤΗΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΝΥ 10 3) ∆ομή της ΣΝΥ Η δομή της ΣΝΥ είναι επίσης απλή. Το κύριο αντικείμενό της -η ελεύθερη κυ- κλοφορία των αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων- διασφαλίζεται με ένα απλό σύστημα αναγνώρισης με τη συνδρομή θετικών τυπικών προϋποθέ- σεων (άρθρο 4 και 2, εγκυρότητα διαιτητικής συμφωνίας, έγγραφος τύπος, επίσημη μετάφραση) και την απουσία ουσιαστικών κωλυμάτων αναγνώρισης (άρθρο 5). Η διαδικασία αναγνώρισης διέπεται από το τη lex fori recognitionis (άρθρο 3). ∆ύο είναι τα ενδιαφέροντα θέματα που τίθενται σε σχέση με τη δομή και τη λειτουργία της ΣΝΥ: το πρώτο αφορά στις παραπομπές στο εθνικό δίκαιο (και τα ζητήματα ιδ.δ.δ. που τίθενται, τα οποία εδώ αντιμετωπίζονται ξεχω- ριστά) και το δεύτερο εάν καταλείπει διακριτική ευχέρεια στον εθνικό δικα- στή, σημείο έντονης ερμηνευτικής διάστασης μεταξύ ορισμένων κρατών του common law και των κρατών του ηπειρωτικού δικαίου. Το παρόν έργο θα ακολουθήσει μία συστηματική ανάλυση των κανονιστικών άρθρων της ΣΝΥ. Όπως ήδη προεκτέθηκε, η ΣΝΥ περιέχει μόλις 16 άρθρα. Και από αυτά μόνο τα πρώτα 7 συγκροτούν στην πραγματικότητα τον κανονι- στικό πυρήνα της Σύμβασης και στα οποία θα επικεντρωθούμε, ενώ τα άλλα αφορούν σε ζητήματα διεθνούς δικαίου κυρίως, τα οποία είτε δεν παρουσιά- ζουν ιδιαίτερο ερμηνευτικό ενδιαφέρον είτε είναι πλέον παρωχημένα. Ειδικότερα το άρθρο 8 αναφέρεται στην υπογραφή και την επικύρωση της Σύμβασης, το άρθρο 9 αναφέρεται στη δυνατότητα προσχώρησης Κρατών που δεν την υπέγραψαν, το άρθρο 10 δεν έχει ενδιαφέρον γιατί η δυνατότη- τα νομικής εκπροσώπησης έχει εξαλειφθεί. Το άρθρο 11 έχει ως αντικείμε- νο την εφαρμογή της ΣΝΥ σε Κράτη με ομοσπονδιακή δομή, το άρθρο 12 δεν έχει πρακτική σημασία και αφορά τη θέση σε ισχύ της Σύμβασης και τον τρό- πο επικύρωσης και προσχώρησης. Το άρθρο 13 αναφέρεται στην καταγγελία της Σύμβασης με σχετική δήλωση που θα γνωστοποιείται στον Γενικό Γραμ- ματέα του ΟΗΕ και θα παράγει αποτελέσματα ένα χρόνο μετά. Το άρθρο 14 προβλέπει την αρχή της αμοιβαιότητας, η οποία διαφέρει από εκείνη του άρθρου 1 παρ. 3 της ΣΝΥ 20 . Το άρθρο 15 καθιερώνει την υποχρέωση του Γε- νικού Γραμματέα να γνωστοποιεί στα Κράτη μέλη τη διεύρυνση ή τη διακοπή της Σύμβασης. Τέλος το άρθρο 16 αναφέρεται στις πέντε γλώσσες (αγγλική, κινεζική, ισπανική, γαλλική, ρωσική), οι οποίες αποδίδουν εξίσου αυθεντικά το κείμενο της Σύμβασης 21 . 20.  Βλ. Γ. Βερβενιώτη, ∆ιεθνής Εμπορική ∆ιαιτησία Ι, Η Σύμβαση της Νέας Υόρκης , Αντ. Σάκκουλας (1990), σελ. 243, 244. 21.  Η χρήση πολλών γλωσσών γεννά ερμηνευτικά προβλήματα όταν τα κείμενα δια- φέρουν μεταξύ τους. Το πλέον γνωστό παράδειγμα είναι εκείνο του άρθρου 5 με- 17