ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

76 ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ §2. ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ P. Reuter: Introduction to the Law of Treaties, ό.π. – I. Sinclair: The Vienna Convention, ό.π., 29 – J. Basdevant: "La conclusion et la rédaction des traités internationaux et des instruments diplomatiques autres que les traités", R.C.A.D.Ι. 1926 (V) – P. de Visscher: De la conclusion des traités internationaux, Bruxelles 1943 – E.W. Vierdag: "The Time of the Conclusion of a Multilateral Treaty", B.Y.B.I.L. 1988, 109. Ως προς το ιδιόμορφο καθεστώς συνάψεως των διεθνών συμβάσεων εργασίας βλ. N. Valticos: Droit International du Travail, Paris 1983 – Α. Μπρεδήμας: H σύναψη των διεθνών συνθηκών από τη σκοπιά του διεθνούς και συνταγματικού δικαίου. Η περίπτωση των συμφωνιών Ελλάδας-ΗΠΑ για τις βάσεις, Αθήνα 199 – Π. Λιάκουρας: «Από την υπογραφή στην επικύρωση των διεθνών συνθηκών», Αθήνα 2013. 1. Έννοια Υπό την ευρεία έννοια του όρου, σύναψη ή συνομολόγηση διεθνούς συνθήκης ση- μαίνει μια σειρά από διαδικασίες που απολήγουν στην τελική έκφραση της βουλήσεως των κρατών να δεσμευθούν από τη συνθήκη. Έτσι, η σύναψη περιλαμβάνει την διαπραγ- μάτευση, την επεξεργασία και διατύπωση του κειμένου, την υπογραφή, την επικύρωση, ακόμη και την έναρξη ισχύος της συνθήκης. Υπό στενή έννοια, σύναψη της συνθήκης είναι η τελική ενέργεια με την οποία τα κρά- τη αναλαμβάνουν δεσμεύσεις από τη συνθήκη. Φυσικά από νομική άποψη, η σύναψη της συνθήκης ανταποκρίνεται περισσότερο στη στενή έννοια του όρου. Εδώ όμως είναι ανάγκη να εξετασθεί ολόκληρος ο κύκλος των ενεργειών που οδηγούν στην πραγμάτω- ση της συμβατικής σχέσεως. Η σύναψη της συνθήκης ολοκληρώνεται κατεξοχήν δια της επικυρώσεως (Ratification). Ανάλογα όμως με τη βούληση των συμβαλλομένων κρατών, το αντικείμε- νο της συνθήκης, και με τα προβλεπόμενα από το συνταγματικό δίκαιο των επί μέρους κρατών, η συνθήκη μπορεί επίσης να συναφθεί με μόνη την υπογραφή (Signature), με αποδοχή (Acceptance), ή την έγκριση (Approval). Οι επιλογές αυτές προβλέπονται από τη Σύμβαση της Βιέννης του 1969 περί των συνθηκών (άρθρα 11 και 12). Είναι νομικά ισότιμες. 2. Διαπραγμάτευση (Negotiation) στο γενικό πλαίσιο της διπλωματίας και ειδικότερα για τη σύναψη διεθνών συνθηκών Ε. Raftopoulos: International Negotiation, Cambridge, 2018 – N.E. Ghozali: "La négociation diploma- tique dans la jurisprudence internationale", R.B.D.I. 1992, 323 – F.Ch. Icklè: How Nations Negotiate, N.Y., 1979 – H. Blix, J. Emerson: The Treaty Making Handbook, New York, Stockholm 1973 – Sir R. Jen- nings: "LawMaking and Package Deal", Mélanges P. Reuter, 347 – S. Sabel: Procedures of International Conferences, Cambridge, 1997.