ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

82 ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ αμερικανική διπλωματία και προσωπικά ο πρόεδρος W.Wilson. Άλλο παράδειγμα: η άρ- νηση συγκαταθέσεως της γαλλικής εθνοσυνελεύσεως το 1956 στην επικύρωση της συν- θήκης περί Ευρωπαϊκής Κοινότητας Αμύνης. Από ελληνική σκοπιά υπενθυμίζουμε την ομόφωνη άρνηση της Βουλής να συγκα- τατεθεί στην επικύρωση των πρωτοκόλλων Πολίτη-Καλφώφ (1924) για την προστασία των μειονοτήτων, αν και από την πλευρά της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ) υποστηρίχθη- κε ότι η συμφωνία εκείνη είχε ήδη συναφθεί με την έγκριση που έδωσε στο κείμενο το Συμβούλιο της ΚτΕ. Τίθεται τέλος το ερώτημα: Ποιες συνθήκες υπόκεινται στη διαδικασία της επικυρώσε- ως κατά το διεθνές δίκαιο; Η απάντηση είναι δυσχερής, επειδή καίτοι το διεθνές δίκαιο δεν προϋποθέτει την επικύρωση για την έγκυρη συνομολόγηση μιας συνθήκης, εν τού- τοις η Σύμβαση της Βιέννης περί συνθηκών του 1969 πέραν του γενικού τεκμηρίου υπέρ της επικυρώσεως προβλέπει δύο περιπτώσεις όπου η επικύρωση είναι απαραίτητη: α) όταν αυτό προβλέπεται από το ίδιο το κείμενο της συνθήκης και β) σε περίπτωση σιω- πής του κειμένου, αν κατ’ άλλο τρόπο προκύπτει ότι αυτή ήταν η βούληση των μερών. Υπό ευρεία έννοια, η επικύρωση είναι μία σύνθετη πράξη που έχει το ένα σκέλος στο δι- εθνές και το άλλο στο εσωτερικό δίκαιο. Τόσο για το σκέλος του διεθνούς, όσο και για το σκέλος του εσωτερικού δικαίου, με την επικύρωση τίθεται το ερώτημα ποιος επικυρώ- νει και πώς. 5. Συστήματα επικυρώσεως Από την άποψη της αρμοδιότητας των εσωτερικών οργάνων για τη σύναψη των συν- θηκών (Treaty-Making Power) με επικύρωση, διακρίνονται τρία κυρίως συστήματα: α) Μικτή αρμοδιότητα. Το πιο συνηθισμένο σύστημα είναι εκείνο της μικτής αρμοδιότη- τας νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Συνήθως το νομοθετικό όργανο παρέχει τη συγκατάθεσή του για τη σύναψη της συνθήκης και ο Αρχηγός του κράτους προχωρεί στην επικύρωση. Το τελευταίο αυτό σύστημα ακολουθεί και η χώρα μας (βλ. κατωτέρω), β) Αποκλειστική αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας. Το σύστημα αυτό επιφυλάσ- σει στον μονάρχη ή στον Αρχηγό του Κράτους την πλήρη αρμοδιότητα για να δεσμεύει το κράτος διεθνώς. Η αποκλειστική αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας συναντιέται κυρίως στα αυταρχικά καθεστώτα. Πάντως, και σε αναμφισβήτητα δημοκρατικά καθε- στώτα, όπως η Ιρλανδία και η Σουηδία, το Σύνταγμα επιφυλάσσει στον τομέα της επικυ- ρώσεως την αποκλειστική εξουσία υπέρ του Αρχηγού του κράτους, γ) Αποκλειστική αρ- μοδιότητα της νομοθετικής εξουσίας. Παρόμοιο σύστημα ακολουθούσαν η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία. Μετά την πολιτική μεταβολή που επήλ- θε από το 1989 στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, εφαρμόζονται με παραλλαγές συ- στήματα μικτής αρμοδιότητας Κοινοβουλίου και Αρχηγού του Κράτους. Για τη σημερινή Ρωσία βλ. S.E. Egorov, in V. Kuznetsov, B.R. Tuzmukhamedov (eds): International Law. A Russian Introduction,ό.π., Κεφ. 5. Κατά τη μικτή αρμοδιότητα είτε α/ προβλέπεται υποβολή από την κυβέρνηση για συγκατάθεση από το Κοινοβούλιο ορισμένων ιδιαίτερα σημαντικών κατηγοριών